Alþýðublaðið - 21.07.1977, Qupperneq 7

£j£2£l>‘ Fimmtudagur 21. júlí 1977
7
ÞEGAR BARN FÆÐIST
Blaðamaður Alþýðublaðsins
fylgist með fæðingu á
fæðingardeild Landspítalans
Þegar blaöamaðurinn er bú-
inn að ganga úr skugga um, aö
hannséáréttumstaö hann aö
lita ikring um sig. Viö hliöina á
rúminu stendur heljarmikið
apparat. út úr apparatinu renn-
ur hægt og rólega linurit meö
tveim samhliöa útskriftum.
önnur útskriftin mælir styrk-
leika hriöanna en hin hjartslátt
barnsins. Aö visu segir Þórey,
að þærtali ekki um barn fyrr en
eftir aö fæöingin er um garö
gengin. Fram aö þeim tima er
talað um fóstur.
Framan í apparatinu er
gluggi meö bláum ljósdepli,
sem hoppar upp og niður, og
segir Þórey aö þetta sé hjart-
sláttur „barnsins”. Þá er einnig
örari þannig að blaðamaðurinn
mátti hafa sig allann við til þess
aö missa ekki af neinu sem máli
skipti.
Klukkan 11.00 komu sterkar
hriöar, sem stóöu i rúma
minútu. Þegar þær stóöu sem
hæst komst hjartsláttur
„barnsins” niöur i 120 slög.
Klukkan 11.07 komu hrftarnar
aftur og konunni varö óglatt.
Nokkru seinna ældihún.en ljós-
móöirin og neminn aöstoöuöu
hana eftir föngum, töluöu viö
hana og sin á milli, og gengu aö
verki sem ekkert væri. Konan
segist vera þyrst, og neminn
býður henni djús. Konan vill
heldur fá iskalt vatn, sem hún
fær aö vörmu spori.
á apparatinu, rauögult ljós, sem
blikkar stööugt, og er það einnig
mælitæki fyrir hjartslátt
„barnsins”. Samkvæmt blikk-
inu um þetta leyti, er hjartslátt-
urinn um það bil 150 slög á min-
útu.
Ofan viö höfðagaflinn hangir
flaska með ljósum vökva i, og
liggur leiösla úr flöskunni til
konunnar, tengd i æö á vinstri
framhandlegg. A miöri leiösl-
unni er dropateljari, og má
greinilega sjá hversu hratt
rennur úr flöskunni meö þvi að
fylgjast meö dropunum. Þá eru
einnig i stofunni ýmiss önnur
tæki, og þar á meðal grima, sem
tengd er viö tilheyrandi tæki, og
setter fyrir vit konunnar meöan
höröustu hriöarköstin ganga
yfir.
Konan vill ekki djús,
bara ískalt vatn
Klukkan 10,40 fer hriöarmæl-
irinn af staö og teiknar litið
fjall. A andliti konunnar má
glöggt sjá,. að svona teikningar
eru ekki framkallaðar með
brosi á vör.
Nú kemur ljósmóöirin, Sigrún
Pétursdóttir, inn a stofuna. Hún
talar viö nemann og einnig við
konuna sjálfa, hana Grétu
Kaldalóns, sem er álveg staö-
ráðin i þvi, að fjölga lands-
mönnum um einn þegn, og láta
þaö ekki dragast deginum leng-
ur.
„Hvernig er þetta með
hjartalinuritið?” spyr blaða-
maðurinn, sem var reyndar
lengi búinn að velta vöngum út
af þessu stórkostlega mælitæki.
Sigrún leysti greiölega úr
þessari spurningu. Hún benti á
leiðslu, sem lá frá tækinu og
niður meö læri konunnar. Þessi
leiðsla er siöan tengd meö sér-
stökum útbúnaöi við höfuö
„barnsins”.
Nú fór atburðarásin aö veröa
Ætli þetta
fari ekki að koma?
„Nú er útvikkunin oröin 5
centimetrar”, segir ljósmóöir-
in.
„Og hvað merkir þaö?” segir
blaöamaöurinn forvitinn.
Skýringin lætur ekki á sér
standa. „Við miöum þetta viö 10
centimetra útvikkun áöur en
fæöingin getur hafizt,” segir
ljósmóðirin.
Klukkan 11.30 eru hriöarnar
orönar mjög tiöar og harðar.
„Ætli þetta fari ekki aö koma,”
segir ljósmóðirin.
Neminn fer aö opna innpakk-
aöar skálar, bakka og flöskur og
sitthvað fleira, sem stendur á
boröi viö fótagaflinn.
Klukkan 11.55 er blóöþrýst-
ingurinn mældur, og reynist
hann vera 130 á móti 95.
Klukkan 11.59 er konan hlust-
uö meö hlustunarpipu.
Klukkan 12.03 fær hún mjög
harðar hriðar. Blaðamaðurinn
fær að aðstoöa viö aö halda
grimunni fyrir vitum konunnar
og ýta undir hnakkann meðan
hún andar i grimuna.
Klukkar 12.05 eru fótastoðir
settar upp. „Þetta viröist vera
fremur stórt barn,” segir nem-
inn eftir aö hafa athugað konuna
vandlega. „Þetta er alveg að
koma, bara smá brún eftir,”
bætir hún við.
barna kemur höfuðið
Klukkan 12.09 koma harpar
hriöar. Konan setur fæturnar á
fótastoðirnar, blaöamaöurinn
aðstoðar meö grimuna og ljós-
móöirin og neminn setja upp
plasthúfur og fara i græna
sloppa. Þær setja sérstakan
ljósaskerm i stellingu og beina
honum á konuna. Þær þvo sér
vandlega um hendurnar og
setia hvita hlif fyrir vitin og
rétta blaðamanninum eina
slika.
Klukkan 12.20 er búiö aö
kveikja á skerminum og sótt-
hreinsa konuna með sérstöku
freyðandi efni.
Klukkan 12.23 segir neminn,
aö enn sé smá brún.
bandi og allt fer af staö. Aö-
stoðarstúlkan stendur viö
höföagaflinn og heldur grim-
unni fyrir vit konunnar. Ljós-
móðirin og neminn hafa náö taki
á króanum og læknirinn fylgist
með athöfninni og talar um leið
viö samstarfsfólkiö.
Klukkan 12.24 koma mjög
harðar hriðar.
Klukkan 12.28 byrjar konan aö
rembast. Hún rembist i 10-20
sekiíndur, hvilist svo i álika
langan tima, og rembist svo
aftur.
Klukkan 12.30 er konan
sprautuð með deyfiefni. Um
þetta leyti eru hriöarnar orönar
stanzlausar.
Klukkan 12.35 heyrir blaða-
maöurinn einhvern segja,
„Þarna kemur höfuöið,” og um
leiö er hann beðinn að ýta á
hnapp rétt við höfðagaflinn.
Nær samstundis kemur inn að-
stoðarstúlka, sem nú tekur við
grimunni, og fer um leið aö tala
við konuna og hressa upp á hana
með ýmsu móti.
.Klukkan 12.41 kemur Jónas
Franklin læknir inn á stofuna,
enumþær mundir virðasthrið-
arnar vera i algeru hámarki.
Mælitækin eru nú tekin úr sam-
20 merkur
og 58 centimetrar
Klukkan 12.45 er barnið fætt,
20 marka strákur, 58 centimetra
langur, og blaðamaðurinn á
ekki krónu. Siðan litur hann á
konuna og segir: „Er hann ekki
fallegur?” Hún brosir.
Um þaö leyti sem blaðamaö-
urinn gengur út af stofunni man
hann allt i einu eftir bingóinu.
Hann snýr sér við og segir viö
lækninn: „Var það bingó?”
„Að visu ekki,” segir læknir-
inn, „en mjög nálægt þvi. Ertu
eitthvaö óánægður meö 998?”
„Nei, reyndar ekki... En frétt-
in hefði óneitanlega orðiö
skemmtilegri ef... þú veizt,”
segir blaðamaðurinn hálf vand-
ræðalega þegar tekur
eftir þvi aö starfsfólkið og móð-
irin eru öll farin að brosa.
—BJ