Alþýðublaðið - 11.08.1977, Blaðsíða 4

4
Fimmtudagur 11. ágúst 1977

alþýóu- | Útgefandi: Alþýöuflokkurinn. Rekstur: Reykjaprent hf. Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Arni Gunnarsson. Aðsetur ritstjórnar er i Siðumúla 11, slmi 81866. Auglýsingadeild, Alþýðuhúsinu Hverfisgötu 10 — slmi 14906. Áskriftarsimi 14900. Prentun : Biaðaprent h.f. Askriftarverð: 1300 krónur á mánuði og 70 krónur I lausasölu.
rrrr.TT.»
ÞJÓÐVIUINN ER BEZTI VINUR BRASKARANNA
Kommar og hálf-
kommar eru gjarnan
þverhausar. Oft er þetta
gott, greint og velmein-
andi fólk. En alltof oft
hefur þaö bitið í sig
gjarnan þýzk þruglfræöi.
Þá verður fólkið að þræl-
um fræðanna og fræðin
hætta að vera fyrir
fólkið.
En sumt af þessu
stefnulausa þrugli á sér
eðlilegar orsakir. Hug-
myndafræðin, það af
henni sem þó er bitastætt,
er svo marghöfða, að
ógerlegt er að átta sig á
merkingu og meiningu.
Dæmi um þetta er sá
vandræðalegi orðaflaum-
ur sem Evrópukommún-
isminn, svokallaði, hefur
framkallað á síðum
Þjóðviljans. Kjartan
Ólafsson, ritstjóri, lýsti
skilmerkilega skyldleika
Alþýðubandalagsins við
Kommúnistaf lokka
Vestur-Evrópu á dögun-
Um' Alþýðubandalagið,
samkvæmt skilgreiningu
Kjartans, virðist vera
bæði skylt og óskylt
Kommúnistaf lokkum í
Vestur-Evrópu, það er
bæði með og móti einræði
og kúgun í Sovétríkjun-
um. Það virðist vera bæði
með og móti ágóða í
viðskiptun. Það vill
þjóðnýta allt — og ekkert.
Og þegar fólk skilur ekki
þetta þá er brugðið fyrir
sig betri fætinum —
þýzku þrugli, fræðum,
sem eru um fólk en ekki
fyrir fólk.
Auðvitað er samt
heilmargt heillegt i þess-
ari h ugmyndaf ræði.
Ihaldssöm og heiðarleg
þjóðernishyggja gægjist
víða í gegn. Og það er
kannske það heillegasta.
Þjóðviljinn er flokks-
málgagn í þrengsta og
frumstæðasta skilningi
þess orðs. Um margt er
Þjóðvi I j inn samt gott
blað. Þar skrifa margir
læsilegustu skriffinnar
landsins. Þeirfjalla betur
og ítarlegar um skák en
nokkurt annað íslenzkt
dagblað. Það er margt
fleira gott um
Þjóðviljann.
En þegar kemur að
þessu eina, eina, pólitík-
inni, völdunum, hags-
mununum, þá er Þjóðvilj-
inn þröngsýnt og frum-
stætt blað. Ef við hugsum
okkur að enn sé til fólk,
sem les Þjóðviljann eitt
blaða og trúir honum ein-
um blaða, þá hlýtur því
að finnast að að baki
blaðsins sé merkilegt
fólk. Á meðal þess er
aldrei ágreiningur, í
bezta falli meinlaus kaffi
húsaágreiningur um
dýpstu rök f ræðanna. Þar
verður ekki ágreiningur
um stjórnmál, að heitið
geti. l Alþýðubandalagið
hefur aldrei svindlari
komið, hvorki fyrr né
siðar.
Þar er aldrei barizt
um völd, þar er yf ir höf uð
enginn einstaklingur með
persónulegan metnað.
Samkvæmt því sem
Þjóðviljinn segir — og
segir ekki — eru þessi
samtöl svo glær og sak-
laus, að minnir á vöggu-
stofu eða tombólu í
líknarfélagi en ekki
stjórnmálaf lokk. Þetta
getur svo sem vel verið,
en þeir ættu þá að senda
ársskýrslu um starfsemi
sina til Guinness Book of
Records.
En að þessu metaregni
slepptu, þá er Þjóðviljinn
að fleiru leyti frumstætt
blað, enda klafabundið
f lokksblað. Sú frumstæða
hugmyndaf ræði, sem
raunar hefur orðið
stórkostlega skaðleg,
skín af síðum blaðsins, að
allur ágóði sé óhreinleg-
ur.
Peningar séu óhrein-
legir. Viðskipti séu
óhreinleg. Þeir sem slíkt
stundi séu einhvers konar
óhrein stétt. Þetta er
auðvitað frumstæð
rómantik sem fremur
minnir á trúarbrögð en
stjórnmál. En þetta skín
af síðum blaðsins, dag
eftir dag.
Peningar eru tæki sem
menn nota í samskiptum
sinum.Þá má nota til góðs
og ills eins og það má nota
skóflu bæði til þess að
grafa með henni skurð og
rota með henni mann.
Peninga má nóta og þá
má líka misnota. En þeir
eru ekki vondir i sjálfu
sér.
Þessi forneskjulega og
frumstæða afstaða
Þjóðviljans verður til
þess að öll gagnrýni
þeirra á óheiðarlegt f jár-
málavafstur missir
marks. Fólk tekur ekki
mark á þeim vegna þess
þeir minna á sértrúar-
söfnuð fremur en allt
annað. Þar með missir
gagnrýnin marks. Þeir
sem misnota peninga
anda léttar. Og Þjóðvilj-
inn er raunverulega bezti
vinur braskaranna, vörn
þeirra og hlíf.
Síðast í gær krefst
Þjóðviljinn rannsóknar á
rekstri Eimskips h.f. í
forustugrein. Á forsíðu
blaðsins fjalla þeir um
möguleika á verulegum
gjaldeyrissvikum vegna
veiðileyfa. Hér eru
áreiðanlega tvö stórmál á
ferðinni, og allrar athygli
verð. Þeir hafa áður
fjallað um mörg mál af
þessu tagi, með miklum
rétti. En frumstæður
klunnaháttur Þjóðviljans
villir blaðinu sýn.
Frumstæðar pólitískar
ályktanir, sem fTjótlega
snúast upp í frumstæða
hugmyndaf ræði, því
næst f lokksþjónkun og
valdabrölt, beinir þessari
gagnrýni í ranga farvegi.
Þess vegna er líklegt að
hún missi nú marks.
—VG.
UR YMSUM ÁTTUM
Nýjungagirni í
eilífðarmálunum
Það er mála sannast að við ts-
lendingar erum ákaflega nýj-
ungagjarnir þegar trúmál og fitl
við annan heim eru annars veg-
ar. Þetta má meðal annars
marka af þvi, að vart kemur
hingað sá erindreki erlendra
nýmóðins trúarbragða — elleg-
ar gamalla —að ekki takist hon-
um að koma sér upp umtals-
verðum söfnuði. Hér má nefna
dæmi á borð við Jesúbörnin
umtöluðu, sem voru sérstak-
ir erindrekar Daviðs nokk
urs Móses, sem sendi spá-
menn sina vitt um lönd með-
an hann spókaði sig sjálfur á
listisnekkju sinni á Miðjarðar-
hafinu eða naut ljúfs lifs i landi.
Boðberum fagnaðarerindis
hans var að sjálfsögðu uppálagt
að vera snauðir af veraldlegum
auði og betla sér fyrir, viðgern-
ingi. Það má nefna Baháia-
trúna, sem er einhvers konar
kokteill hins bezta úr kristninm
trú, múhameðstrú og einhverj-
um fleirum. Slikir hafa myndað
hér söfnuði og hyggja á muster-
isbyggingu. Það má nefan Votta
Jehova sem hér hafa starfað um
árabil og komið sér upp félags-
heimili og skirnaraðstöðu i
Reykjavik, en þessi söfnuöur
hefur löngum verið litinn horn-
auga vegnaeinstrengingslegrar
afstööu til ýmissa mála.
En nýjungagirni landans er
ekki bundin trú á þá himna-
feðga. Hér eiga dulspekihreyf-
ingar alls kyns mjög upp á pall-
borðið og þá ekki sizt þeir ind-
versku spámenn sem fyrir
nokkrum árum teymdu vest-
rænan heim á asnaeyrum og
hafa tök á ótrúlega mörgum
enn, eftir að upp hefur komizt
um hvers konar fjárplógastarf-
semi og blekking þar hefur vér-
ið á ferðinni. Má sem dæmi
nefna tólf ára indverskan strák
sem leitandi sálir Vesturheims
trúðu á sem hinn komandi guð
og þeir efnuðustu meira að
segja eltu viða um heimshlut-
ann til að fá að nema orð hans
milliliðalaust. I Indlandi hlæja
menn sig máttlausa af heimsku
þróuðu þjóðanna.
Þessir indversku peninga-trú-
ar-furstar hallast mjög gjarnan
að þvi sem kallað hefur verið
innhverf ihugun, og þvi er á
þetta minnzt hér að i tveimur
ritum trúaðra, sem út hafa
komið nýlega, eru gerð skil
Vottum Jehóva og innhverfri i-
hugun.
Afleit fyrirbæri
Sigurbjörn Einarsson biskup
skrifar grein um Votta Jehóva i
Kirkjuritið, og er þar raunar um
að ræða endurprentun. Hann
ræðir þar sögu trúarbragöa
þessara og feril foringja heims-
hreyfingarinnar. Þá rekur hann
i hverju boðskapur vottanna
stangast á við bibliuna og gefur
að lokum eftirfarandi ráðlegg-
ingu þeim sem kynnu að verða
fyrir heimsókn trúboða Votta
Jehova:
„Þetta, sem hér hefur veriö
bent á, er nóg til þess að sýna,
að hver sá, er vill einhvers viröa
sina kristnu trú, getur meö
góðri samvizku og umsvifalitið
visað boöberum þessarar
hreyfingar á bug. Þeir eru aö
jafnaði mjög ágengir. .. Takið
þeim með kurteisi og vinsemd,
þegar þeir knýja dyra og bjóða
rit sin til sölu og vilja ræða mál
sin. ... En rökræöur við þá um
4 -

RIT FELAGS GLÐFRÆ.Ð1NEMA
trúmál eru alveg tilgangslaus-
ar. Þeir hamra aðeins á sundur-
lausum tilvitnunum i Bibliuna
og slagorðum, sem engin rök
bita. Þess vegna er eðlilegast að
vlsa þessum óboðnu og stund-
um nokkuð þrálátu gestum á
dyr, kurteislega og einarð-
lega....”
Jónas Gislason lektor ræðir
um Innhverfa Ihugun i Orðinu,
riti guðfræðinema sem kom út
fyrir nokkrum dögum. Hann
segir þar, að innhverf ihugun
hafi verið kynnt hér á landi, sem
ný og árangursrik aðferð til lik-
amsslökunar, og eigi að gera
mönnum auðveldara að lifa
heilbrigðu lifi i stressi nútim-
ans.
Jónas rekur siðan uppruna
hreyfingarinnar frá árinu 1958
og kemur þar meðal annars
fram að hún hefur stofnað há-
skóla i Sviss árið 1971.
Fram kemur að með rann-
sóknum hafi Jóhannesi Aa-
gaard, dönskum guðfræðingi
tekizt að komast að þvi, að i stað
þess að vera meinlaus likams-
og hugræktaraðferð, er innhverf
ihugun i raun ekkert annað en
hindúsk trúarhreyfing, eða
byggir að minnsta kosti mjög á
hindúskum fræðum. „Hún hefur
trúarlegan grundvöll þegar hún
er brotin til mergjar. Þessi trú-
arlegi grundvollur er sóttur i
indversk spekirit Hindúismans
og eru i algjörri andstöðu við
kenningar kristinnar trúar”.
Þá kemur fram hjá Jónasi, að
til að fá inngöngu I hreyfinguna
hér á landi þarf umsækjandi að
reiða af hendi 21.000 krónur og
renna þær til Maharishi Mahesh
Yogi, sem situr i Sviss og lifir i
vellýstingum praktuglega á inn-
tökufé áhangenda sinna og fleiri
tekjum. Aætlaðar tekjur hér á
landi eru frá upphafi 12-15
milljónir kr. en talið er að árs-
tekjur yogans séu um 6 milljónir
bandarikjadala af inntökugjöld-
unum einum saman.
—hm