Alþýðublaðið - 28.10.1977, Síða 5

bia^d Föstudagur 28. október 1977
5
Jóhanna Sigurðardóttir skrifar:
SKOÐU
HVAR ENDAR
ÓRÁÐSÍAN?
Langlundargeö almennings i
landinu er þrotið. Þau fögru lof-
orð um bætt þjóðfélag og aðhald
á sviði efnahagsmála, sem
Islenzku þjóöinni voru gefin er
núverandi rikisstjórn tók við
stjómartaumunum fyrir rúm-
um þremur árum, gleymdust
strax i' upphafi valdatiðar
hennar og hefur hún sofiö þyrni-
rósasvefni sfðan.
1 stað þess hélt taumlaus
eyöslusemi langt um efni fram
og óráðsia innreið sina. Hún
varð það geigvænleg að erlend
lán voru tekin hvar sem þau
buðust og öllu eytt I allskonar
óarðbæra fjárfestingu, sem
skattgreiðendur eru svo að súpa
seyðið af I dag. Og ekki viröist
vera lát á hrunadansinum, þvi
nú boðar rikisstjórnin okkur
54% hækkun á fjárlögum eða i
124 milljaröa kröna.
I skjóli alls þessa þrifst svo
spilling ýmissa braskara, sem
sjá sér leik á boröi i allri óða-
verðbólgunni og aö ekki sé
minnst á fyrirgreiðslukerfið,
sem þessir braskarar njóta i
ýmsum stofnunum, sem svo
hinn alemnni skattborgari hefur
takmarkaðan eða engan aðgang
að.
Nei, hér verður aö verða á
gjörbylting i öllu okkar efna-
hagskerfi. Sá skaði sem skeður
er I allri stjórnsýslunni undan-
farin ár er svo geigvænlegur, að
fyrirséöer, aö þaö tekur langan
tima að komast á réttan kjöl
aftur. Með sllku áframhaldi
stefnir Islenzka þjóöin beint i
gjaldþrot. Við veröum að hætta
að eyða um efni fram, tak-
marka fjárfestingar, draga
saman ýmislegt sem vel má
missa sig i okkar útþanda rlkis-
bákni, hætta Kröfluævintýrum
og allri óaröbærri fjárfestingu,
sem engu þjónar nema braskar-
lýð.
Almenningur vilar ekki fyrir
sér að greiða skatta, ef þeim er
réttlátlega deilt niður á skatt-
borgara, hver borgi þaö sem
honum ber, og þvi sé siðan eytt
þannig að eitthvað sjáist eftir.
Uppbygging atvinnuveganna
er frumskilyröi fyrir bættu
þjóöfélagi og félagslegum fram-
förum, en það veröur að gera
það á skynsamlegri og arðbær-
ari hátt en verið hefur.
I óskipulögðu fjárfestingar-
kapphlaupi vill oft gleymast,
það sem stendur okkur nær og
þaö er að hlúa betur að gamla
fólkinu, sem hefur búið okkur
það land sem við lifum I.
Það má heldur ekki gleymast,
aö þegar þessir háu herrar sem
i valdastólum sitja hafa með
óðaverðbólgu ýtt konunni meira
og meira út á vinnumarkaöinn
frá sínum börnum, aö þeir ættu
að sjá sóma sinn i þvi að dag-
vistunarmál barna hafi meiri
forgang en verið hefur.
Visir að því aö hlúa betur aö
gamla fólkinu hefur verið tekin I
Hafnarfirði, þar sem verið er að
koma á fót dagvistunarheimili
fyrir aldraða og ættum við aö
fylgja þvl fordæmi.
Hér er um aö ræöa'öfugþróun
I efnahagsmálum, þrátt fyrir
mjög hagstætt verö á allri út-
flutningsframleiðsiu. Af þessu
leiðir stöðnun I félagslegum
framförum.
Þessu verður að kippa I liðinn.
Það verður aðeins gert meö
vaxandi þátttöku alls almenn-
ings i þjóömálum. Konur veröa
aö láta meira að sér kveða, —
þær vita hvar skórinn kreppir.
Hér veröur unga fólkið lika að
grlpa I taumana, — það á um
þaö að velja að erfa vel nýtt
gæði þessa lands, eða taka viö
skuldaböggum og afleiðingum
iráösiu.
Úr blaðabunkanum
Ég geri það stundum mér
til dundurs að fletta
blaðabunkanum afturá-
bak um eina viku eða svo.
Maður rekur sig á það, að
ýmsir atburðir skýrast í
Ijósi þess sem siðar hefur
gerzt, og þú sérð að ýmis-
legt hefur hreinlega farið
fram hjá þér.
Vítamínsprauta
Verkfallið hefur reynzt dag-
blöðunum sannkölluð vítamin-
sprauta. Peningasveltir gjald-
kerar þeirra hafa tekið gleði
sina á ný. Fréttaþyrstur lands-
lýðurinn lagði á sig bæði erfiði
og fyrirhöfn til að koma höndum
yfir fréttir af þvi sem er að ger-
ast i þjóðfélaginu meðan bæði
útvarp og sjónvarpsmenn börð-
ust fyrir bættum kjörum i verk-
fallinu.
„Verður samið i dag?”
spurðu tveir eða þrlr blaðamenn
I fréttum slnum en svo var auö
vitað ekkert samið og fólkið hló
að blaðamönnunum. Hvað vita
þeir svo sem um samninga.
Daginn sem samningarnir voru
siðan undirritaðir sögðu blaða-
menn aö sáralitið þokaði i sam-
komulagsátt. Og fólkið hló
aftur.
Allt verkfallið flutti Morgun-
blaðið landslýð fregnir af illa
innrættum og óþverralegum
verkfallsmönnum. Jafnvel
óvildarmenn Sakarovs og Solsén-
itsins komust vart að þessa dag-
ana. Helzt hafði maður á tilfinn-
ingunni eftir Moggalesturinn að
hjá BSRB sæti þrautþjálfaður
um fund „Hægri arms Sjálf-
stæðisflokksins”, sem haldinn
var á Hótel Borg. Af fréttini
mátti ráða að góð stemmning
hafi rikt meðal fundarmanna og
megi þakka það hressilegum
ræðum frummælenda, sem
KGB-maður i hverju rúmi og
væri þess albúinn að fremja hin
verstu illvirki til þess eins að
skemmta sér. Og þetta fór inn á
rúm 30.000 heimili I landinu!
Bakkus orðinn íhalds-
maður
Vlsir flutti um daginn frétt
sem kætti Ihaldsmanninn i sál
minni. Blaðið fjallaði á baksiðu
gestir innbyrtu svona i bland við
ýmislegt annað. í frétt Visis er
þess getið að margt merkra
manna hafi sótt fundinn. Þar á
meðal var „Bakkus konungur”
og virðist sem menn hafi gert
sér alldælt við hátignina. Heyrzt
hefur að hægri Sjálfstæöismenn
beri nú þá von i brjósti að um-
rædd persóna gangi til liðs við
flokkinn.
I bilaleik er gaman........
Snemma i vikunni fóru sið-
degisblöðin i bilaleik. Forsjár-
menn þeirra tóku sig til og
breyttu sneplunum i „frjálsa ó-
háða og hressilega” happa-
drættismiða. Nú hefur hver
áskrifandi möguleika á að eign-
ast bíl i áskrifendahappdrætt-
inu. Þessu fylgir náttúrulega sú
kvöð að þeir sem vilja vera með
þurfa að fá blöðin send heim I
nokkra mánuði. Mun það hafa
dregið úr ýmsum að vera með.
Og eins og fyrr i þessum stór-
skemmtilega vangadansi sið-
degisblaðanna gilda lögmál
yfir- og undirboða. Dagblaðið
hóf leikinn af mikilli djörfung á
vallarhelmingi Visis og bauð
einn bil I verðlaun.VIsirsvaraði
þvi með þrem bilum. Búizt er
við að næst munu þeir Dag-
blaðsmenn spila á eigin vallar-
helmingi og bjóða einbýlishús,
sem á hvili tvö húsnæðismála-
stjórnarlán.
Þingmannasinfónían
Örlagatónverk Sinfóniu-
hljómsveitarinnar er leikið á
Alþingi um þessar mundir.
Menntamálaráðherra hefur
mælt fyrir frumvarpi til laga
um hljómsveitina en slik lög
hafa aldrei verið til.
I „Matthiasarguðsspjalli”,
sem stundum gengur undir
nafninu fjárlagafrumvarp, er
Einar' Sigurðsson
gert ráð fyrir þvi að gjöld um-
fram tekjur hljómsveitarinnar
á næsta ári nemi um 127
millj. króna. Þessum kostn-
aði hefur verið skipt niður á rlk-
ið, sem hefur borið 50%. Hingað
Framhald á bls. 10
Hornid
Bravé, Eimskip
V
Þessa dagana hafa vinnupali-
ar verið teknir af hinni nýju við-
byggingu við Eimskipaféiags-
húsið Imiöbænum. Jafnframter
verið að mála gamla húsið, svo
að hin stækkaða bygging ætti að
njóta sin næstu daga.
Eimskipafélagiö og þeir húsa-
meistarar, Sem það hefur kallað
til þessa verks, eiga hiö mesta
lof skilið fyrir viðbygginguna.
Hún er I nákvæmlega sama stil
og gamla húsið, sem nú hefur
stækkað I ágætum hlutföllum
meö sama svip. Það verður
héreftir enn meiri prýði i
miðbænum I Reykjavik en það
hefur verið.
Það er óvenjulegt, að byggt
skuli vera við byggingu hér á
Islandi i sama stll og frumbygg-/
ingin. Þvert á móti hefur gerzt
hér hvert stórslysið á fætur
öðru, svoaðmátt hefur ætla, að
Islenzkir húsameistarar geti
alls ekki byggt viö hús nema I
gerdlikum stil, eða aö húseig-
endur séu svo smekklausir að
nýjum byggingastíl sé kllnt utan
i hin eldri.
Bankarnireruglögg dæmium
þetta. Viðbyggingin við Lands-
bankabygginguna, á horni
Austurstrætis og Po*sthússtrætis
vakti hrylling á sinum tima, en
hefur nú vanizt svo, að sem
betur fer taka heimamenn ekki
lengur ef tir henni. V iðby ggingin
við Otvegsbankann gjöreyöi-
lagði gamla bankahúsiö. Lands-
simahúsið er nú forljótt
samkrull þriggja ólikra og
mishárra húsa. Landsspltala-
lóðin er heilt safn húsa, sem
reist eru hvert i sinum stíl, sum
sambyggð. Heildin er hroðaleg.
Jafnvel kennaraháskólann má
ekki reisa isamfelldum stll, þar
er hvert hús með sinum sttí. Og
þannig mætti lengi telja. Siðasta
og versta dæmið er svo viöbygg-
ing Borgarspitalans, sem er
hrein móðgun viö alla húsa-
gerðarlist.
Sennilega munu sérfræðingar
ekki telja gamla Eimskipa-
félagshúsið neitt listaverk. Það
Eftirfarandi bréf hefur
blaðinu borizt:
„Hugleiðingar um jafnrétti á
Alþingi samanber frétt Alþýðu-
blaðsins um tilvonandi kvenna-
salerni:
var teiknað af Guöjóni Saúels-
syni á fyrsta starfsskeiði hans
hér heima. Það er i þeim hefö-
bundna stil, sem Guðjón lærði I
skóla, rétt eins og Reykjavikur
Apótek, Landsbankinn, Hótel
Borg og fleiri hús i miðbænum.
Við tslendingar eigum Htið af
slíkum byggingum og þær setja
vissulega sinn svip á miðbæinn.
Hljóta þeir að viðurkenna, sem
ekki eru haldnir framúrstefnu-
kreddum, aö Eimskipafélags-
húsið sé virðulegt og fallegt og
sannkölluð bæjarprýöi.
A okkar þingi starfar nú
kröftugt kvennaliö —
þærkætastmunu eftir
sumarfriiö,
ef fá þær loks I gagnið
eftir fimmtiu ára bið,
fyrsta einka-
„kvennapissiriiö”.
Þær munu skunda á staðinn
og horfahrifnará
og hyggja gott tilstarfs
á næsta vetri,
en karlkynsþingmenn mæna
með ógnar ef tirsjá
á eftir þeim og minnast
daga betri
En þaö, aö, ,pissa sjálfstætt”
— þær þráöu af hjarta heitt
en haf a ei getað, eins
ogdæminsanna,—
Og komist þetta i framkvæmd
þaö merkir aðeins eitt:
Það á aö fara aö telja
þær tilmanna
Ein úr hópnum utan þings.
^—mmmm—mmm^—^J
...að telja þær til manna