Alþýðublaðið - 03.06.1981, Blaðsíða 6

6
Miðvikudagur 3. júni 1981
Lögtök
Að kröfu gjaldheimtustjórans f.h. Gjald-
heimtunnar i Reykjavik og samkvæmt fó-
getaúrskurði—uppkveðnum 2. þ.m. verða
lögtök látin fara fram fyrir vangoldnum
opinberum gjöldum sem féllu i gjalddaga
1. febrúar, 1. mars, 1. april, 1. mai og 1.
júni 1981.
Lögtök til tryggingar framangreindum
gjöldum, ásamt dráttarvöxtum og kostn-
aði, verða hafin að 8 dögum liðnum frá
birtingu þessarar auglýsingar, verði til-
skyldar greiðslur ekki inntar af hendi inn-
an þess tima.
Reykjavík, 2. júní 1981,
Borgarfógetaembættið i Reykjavik.
pMn Húsnæðisstofnun
lYYj rÉHisins
TæHnideíld
Laugavegi 77 R
ÚtboÓ
Stjórn Verkamannabústaða Borgarfirði-
Eystri óskar vftir tilboðum i byggingu
þriggja parhúsa með samtals 6 ibúðum.
íbúðunum skal skila fullbúnum:
2 ibúðir 15. des. 1981,
2 ibúðir 14. feb. 1982,
2 ibúðir 15. apr. 1982.
Útboðsgögn verða til afhendingar hjá Hr.
Magnúsi Þorsteinssyni, Borgarfirði
Eystri, og hjá tæknideild Húsnæðisstofn-
unar rikisins frá 9. júni 1981 gegn 500.00 kr.
skilatryggingu.
Tilboðum skal skila til sömu aðila eigi sið-
ar en þriðjudaginn 23. júni ’81 kl. 14:00 og
verða þau opnuð að viðstöddum bjóðend-
um.
Stjórn Verkamannabústaða.
ERLEND SYRPA
Lestin með hjólin á þakinu
Hangbrautin i Wuppertal sem einstæð í heiminum og enn er
er orðin 80 ára gömul, er enn talið að ferðamenn i henni séu
420 tonna kíkir
Þessi stjörnusjónauki, sem er
um 3,5 metrar i þvermál, er
nánast risavaxinn. Með undir-
byggingunni vegur hann 420
tonn, og hreyfanlegir hlutar
hans, m.a. sjálf sjónpipan vega
225 tonn. Nii i sumar verður
sjónaukinn fluttur til Max
Planck stofnunarinnar i
Heidelberg. Þaðan verður hann
svo fluttur i hlutum, til Spánar,
með skipti, næsta vor. Sjónauk-
inn, sem kostaði 55 milljónir
þýskra marka, i byggingu,
verður siðan settur upp i þýsk-
spænskri stjörnurannsóknar-
stöð i Calar Alto, nærri Almeria.
Þar eru þegar fyrir fjórir sjón-
aukar, sem v-þýskir smiöir hafa
smiðað.
öruggari en i öðrum farartækj-
um. Brautin var opnuð við
hátfðlega viðhöfn af þýska
keisaranum árið 1900 en ekki
opnuð til almenningsnota fyrr
en ári siðar. Siðan hafa ferðast
með henni um 1,3 milljarðar
farþega, en brautarlögnin er um
270 kilómetrar. A brautinni eru
17. stöðvar og ferð eftir braut-
inni endilangri tekur um hálf-
tíma. NU ferðast um 50.000
farþegar með lestinni i dag,
lengstum eftir borginni löngu,
sem liggur i' hinum þrönga dal
meðfram Wupper. A árunum
1972 til 1974, var skipt um alla
vagna á linunni, nema hvað að
gamla keisaralestin fékk að lifa
áfram. Menn geta leigt hana
sérlega fyrir skemmtiferðir.
Ekki sama
hvaðan erlendir
verkamenn koma
4,5 milljónir erlendra
verkamnna bUa og vinna i V-
Þýskalandi. Af þeim eru
þriðjungurinn frá Tyrklandi.
Af þessari 1,5 milljónum
Tyrkja eru rUmlega þriðjungur
svokallaðir „gest-verkamenn”.
Fjölskyldur þessara manna eru
hinn hlutinn.
Fjöldi skyldmenna
Tyrkjanna, sem koma til
Þýskalands, gætu leitt af sér þá
hættu, að Tyrkir yrðu fjöl-
mennari en önnur þjóðarbrot i
landinu, en sum þeirra eru
þegnar EBE rikja, og njóta sem
slik ákveðinna forréttinda.
Þetta vandamál á eftir að
verða æ meira umrætt á næstu
árum i v-þyskri pólitik. Til að
gera sér grein fyrir vandanum,
verða menn að lita vel á
tölurnar i þessu sambandi. Þar
með tölur frá EBE. NU þegar
bUa 1,8 milljón þegna EBE rikja
i V-Þýskalandi.
Vandamálið verður erfiðara
við það, að V-Þýskaland hefur i
vinnu 370.000 verkamenn frá
Júgóslavi'u, sem ekki tilheyrir
EBE.
Samkvæmt hefð og vegna
aðildar að EBE, hafa italskir
innflytjendur það best i
Þýskalandi, og lika Grikkir,
Enef fjöldi Grikkja og Itala er
lagður saman, (140.000 og
300.000) ná þeir hvergi nærri
fjölda Tyrkja.
Þvi aðeins, að þar viö sé bætt
fjölda Frakka (47.000), Hollend-
inga (40.000), Breta (31.000) og
Dana, LUxemborgara og Ira, ná
EBE þegnar þvi næstum, að
verða jafnmargir i V-
Þýskalandi og Tyrkir.
SKYTTURNAR
eftir Alexandre Dumas eldri
20. Þegar þá um kvöldið fengu skytturnar aö vita hvílíkur heiður þeim yrði sýndur.
Skytturnar þrjár tóku þessum fréttum með rósemd, en d Artagnan dreymdi stóra
drauraa alla nóttina. Klukkan átta um morguninn var hann kominn til Athosar. Athos
hafði mælt sér mót við Porthos og Aramis, til að spila boltaieik áður en þeir færu til
áheyrnarinnar hjá kóngi, og hann hafði boðið d Artagnan að vera meö. Hinir tveir voru
komnir og byrjaðir, þegar þeir Athos komu, og d Artagnan, sem ekki þekkti leikinn, lék
með Athosi. En Athos fann það fljótlega að hann þoldi ekki áreynsluna, svo d Artagnan
varð að spila einn móti hinum tveimur.
Þeir komu sér saman um að spila ekki keppnisleik, heldur bara kasta boltanum fram
og aftur án þess að telja stigin. Þegar þeir höfðu leikið þannig um stund, sló heljar-
mennið Porthos feiknafastann bolta, sem þeyttist svo nærri andliti d Artagnan, að hann
beygði sig frá, svo hann þyrfti ekki að mæta meiddur til áheyrnar hjá kónginum. Svo
óheppilega vildi til að einn af varðliöum kardinálans var áhorfandi að leiknum og hann
sagði stundarhátt, svo d Artagnan mátti heyra:
— Þaö er leitt að þessi ungi maður er hræddur við kúlur, þvi hann er jú skyttulærling-
ur.
D Artagnan sneri sér við svo hart, að það var eins og hann hefði verið bitinn.
— Fjandinn sjálfur, sagði varöliðinn og virtist vera móðgaður. — Gláptu bara ungi
herra. Ég stend viö það sem ég sagöi.
— Má ég þá biöja yður aö fylgja mér, sagði d Artagnan lágmæltur.
— Hvenær, spurði varðliðinn, enn dálitið hæðnislega.
— Nú þegar, ef þér megiö vera að.
— Ef þér vissuð hver ég er, lægi yöur ekki svo mikið á.
— Og hver eruð þér? spurði d Artagnan.
— Bernajoux, yöar þénustu reiðubúinn.
— Gott og vel herra Bernajoux, ég blð yðar fyrir utan hliðið.
21. —Gott, sagði varðliðinn, forundraður á þvi, að nafn hans hræddi unga manninn
ekki neitt.
Nafnið Bernajoux var reyndar mjög vel þekkt. Það var best þekkt fyrir þaö, að hann
var sifellt að berjast. Það gagnaði litið, fyrir kóng og kardinála, að banna einvigi.
Herramenn viðurkenndu ekki aöra aöferö til að gera upp sin deilumál.
Porthos og Aramis voru svo uppteknir af boltaleik sinum, að þeir tóku ekki eftir þvi,
að hinn ungi vinur þeirra fór út.
D Artagnan stóð fyrir utan hliðið og beið, og skömmu seinna kom varöliöi hans náðar,
kardinálans. D Artagnan mátti engan tima missa. Hann átti áheyrn hjá kóngi klukkan
tólf. Þar sem hann sá engan umhverfis, sagði hann við andstæöinginn:
— Þó þér heitið Bernajoux, getið þér prisað yður sælan, að þér eigiö hér aðeins viö
skyttulærling. En þér getið verið viss um að ég mun gera mitt besta. Dragiðsverðið.
— Þetta er ekki heppilegur staður, sagði varðliöinn. Það væri betra ef við færum bak
við St. Germain klaustrið.
— Það er að sjálfsögðu rétt hjá yður, sagöi d Artagnan. En ég hef þvi miður mjög lit-
inn tima, þvi ég þarf aö vera mættur á ákveönum staö klukkan tólf. Geriö mér þann
greiða aö draga sverðið herra minn. Dragið sverðiö.
Bernajoux var ekki þannig maður að hann léti biða eftir sér við slikt tækifæri. Sam-
stundis blikaði sveröið i höndum hans, og hann réöst með offorsi að d Artagnan. Hann
vonaði að hann gæti hrætt unglinginn.