Alþýðublaðið - 28.10.1981, Síða 6

Minning:
Jóna Jónsdóttir
Fædd 2. apríl 1922
Dáin 19. október 1981
Mig langar til aö minnast
tengdamóöur minnar, Jónu
Jónsdóttur i örfáum orðum. Þaö
er erfitt aöhugsa til þess, aö hiin
eigi aldrei eftir að hringja eöa
koma til okkar og á sinn glettna
og einlæga háttspyrja um liöan
heimilisfóksins og hvernig hlut-
irnir gangi. Mér er efst i huga
þakklæti til hennar vegna þess,
hvemig hún mótaöi allt viðmót
og allan anda i fjölskyldunni.
Jóna var fædd 2. april 1922, hér i
borg og hér bjó hún alla sina
ævi. Móöir Jónu var Ágústa
Gunnlaugsdóttir og faöir hennar
hét Jón Kornelius Pétursson, en
hann drukknaöi, þegar Jóna var
tæplega þriggja ára gömul. Þá
varð ÁgUsta ekkja meö sjö börn.
Varla er hægt aö hugsa áér,
hvernig hægt hefur veriö fyrir
einstæöa móöur aö ala upp börn
á þessum tima, áöur en til kom
nokkuö sem heitir ekkju- eða
barnabætur. Ágústa vann fyrir
fjölskyldu sinni með þvi aö taka
að sér heimilisstörf hjá öörum,
svosem þvotta og hreingerning-
ar. Ekki hefur mátt mikið út af
bera, til þess aö heimiliö væri
bjargarlaust. Aldrei heyrði ég
þó Jónu minnast bernskuáranna
með biturð. Þaö litla, sem ég
heyrði voru glettnislegar sögur
um ástæöulausar áhyggjur
móður sinnar af uppeldi dætr-
anna. Jóna byrjaöi auðvitað að
vinna fyrir sér strax og kraftar
leyfðu. HUn hóf nám i Iðnskól-
anum iReykjavikog lauk þaðan
prófi í hárgreiöslu. Iönskólaár-
anna minntist Jóna einatt meö
glampa i augunum, en einmitt
þar kynntist hún Eggert
G. Þorseinssyni, eiginmannin-
um og einu ástinni. Þau giftu sig
10. janúar 1948.
Sjaldan eöa aldrei hef ég séö
betra hjónaband. Þau Eggert og
Jóna gátu enn verið eins og ást-
fangnir unglingar, þráttfyrir aö
þau höfðu þekkst i yfir 35 ár.
Umhyggjan hvort fyrir öðru var
takmarkalaus. Ekki voru efnin
mikil þegar búskapurinn hófst i
tveimur risherbergjum í Engi-
hliöinni, en mikill hugur og
samheldni gerði það að verkum
aö allt gekk þeim hjónum i hag-
inn. Þau bjuggu á ymsum stöð-
um hér i' Reykjavik, en þegar
þau fhittu á Hringbraut 89 áriö
1978, þá fannst Jónu hdn vera
komin heim, þvi aö i hennar
augum var Reykjavik fyrst og
fremst staðsett fyrir ,,vestan
læk”. Þau Jóna og Eggert eign-
uöust fjögur lifandibörn, Þor-
stein, Jón Agúst, Eggert og
Guöbjik-gu. Þrátt fyrir það að
Jóna tók mjög mikinn þátt i
störfum eiginmanns sins fyrst
sem alþingismanns og siðar
ráðherra, þá var hugur hennar
ailtaffyrst og fremst heimahjá
börnunum. HUn sagöi mér einu-
sinni' frá þvi aöekki hefði henni
alltaf liðið vel að vera að fara i
veislu eöa annan mannfagnað
og þurfa aö skilja krakkana eft-
ir yfir matnum heima þvi oft
var mjög erfitt aö fá hjálp á
heimilið. Jóna gerði sér þó
glögga grein fyrir þvi að hún gat
ekki skipt sér i tvo staði og
reyndi þvi að vera heil þar sem
hún var þá stundina, og það
tóksthenni. Má nærri geta að oft
hefur hún fundið til vanmáttar
sins gagnvart þeim störfum
sem á henni lentu. Arið 1977
fékk Jóna kransæðastiflu i
fyrsta sinn, það var mikið áfall
fyrir fjölskylduna og vakti bæði
þau hjónin og börnin til um-
hugsunar um tilgang og verð-
mæti lifsins. Um svipað leyti
hægðist um störf Eggerts á
stjórnmálasviðinu og við tóku
einhver beztu ár þeirra hjóna
eftir því sem Jóna sagði mér.
Nú fékk hún loksins að njóta
þess að fá eiginmanninn heim i
mat á hverju kvöldi og mega
með honum njóta fjölskyldunn-
ar og barnabarnanna i friði og
ró. Þau hjónin ferðuðust mikið,
bæði um landið og eins til út-
landa og það var einmitt i sið-
ustu ferð þeirra að kallið kom.
Ég tel mig vita að ekki hefði
Jóna getað hugsað sér betri
dauðdaga en að fá að hvíla á
armi mannsins sins síöustu
stundina. Sorg Eggerts er mikil
og fátt eða ekkert sem sefað
getur hana sem stendur, nema
ef vera skyldi minningin um ör-
láta og hjartastóra eiginkonu.
Jóna trUði sjálf á eilift lif og ég
veit að hUn heldur áfram að
vaka yfireiginmanninum sinum
og börnum.
Marta Ragnarsdóttir
Miðvikudagur 28. október 1981
Stefnuræða 4
þessara mála. Skv. henni verði
lokið við að leggja bundið slitlag
á 3000 km. af þjóðvegakerfi
landsmanna á röskum áratug.
Þá nefndi forsætisráðherra að
nýtt frumvarp til laga um um-
hverfismál hefði verið til með-
ferðar i rikisstjórn að undan-
förnu. Sömuleiðis frumvarp um
málefni fatlaðra vegna alþjóða-
árs fatlaðra. Árið 1982 er sér-
stakt án aldraðra skv. ákvörðun
S.Þ. i fjárlagafrumvarpi væri
gert ráðfyrir stóru átaki i þeim
efnum á næsta ári.
Þá sagði hann rikisstjórnina
hafa beitt sér fyrir stórátaki i
byggingu verkamannabústaða.
Það muni draga úr þeim hús-
næðisvanda sem viða væri
fyrir hendi, bæði fyrir þá sem
beint njóta fyrirgreiðslu af
þessu tagi og einnig fyrir aðra.
Hann kvað útlánagetu bygg-
ingarsjóða rikisins munu vaxa
hröðum skrefum eða um 20% af
raunvirði milli þessa árs og
næsta.
Að lokum lét forsætisráðherra
þess getið, að i „utanrikis-
málum verði fylgt óbreyttri
stefnu”. _ jbh
Auglýsinga
síminn
81866
Sigurður Þór Guðjónsson
N ‘ \
Trumbusláttur
Tónleikar að Kjarvalsstöðum 14. október.
Efnisskrá: Zoltan Gaál: Coloration, Sture Olson:
Tankar.
Áskell Másson: Tokkata, Bláa ijósið, Sónata og Sýn.
Flytjendur: Roger Carlsson, Manuela Wiesler, Jósef
Magnússon og Reynir Sigurðsson.
Óvenjulegir tónleikar fóru
fram að Kjarvalsstöðum þ. 14.
október. Þar barði slagverks-
meistarinn Roger Carlsson frá
Sviþjóð bumbur sinar af furðu-
legri list. Aldrei hafði mér dottið
i hug að unnt væri að laða jafn
fjölbreyttan tónaheim úr þess-
um hljóðfærum sem manni er
tamt að tengja við hávaða og
læti.
öll verkin á tónleikunum
nema tvö voru eftir okkar
fremsta slagverksmann Askel
Másson. Þau voru Tokkata fyrir
13 krómatiskar roto-tom
trommur, Bláa ljósið fyrir
flautur og slagverk, Sónata fyr-
ir marimbu og stemmd áslátt-
ahljóðfæri og loks Sýn fyrir
kvenraddir og einleikara. 1 Bláa
ljósinu léku með Carlsson
Manuela Wiesler, Jósef Magn-
ússon og Reynir Sigurösson. Og
þetta áheyrilega verk var nú
mun skemmtilegra en i Félags-
stofnun stúdenta um árið. Són-
ata Askells Mássonar er athygl-
isvert verk og honum dettur
margt i hug. En verkið er of
langt. Það heföi átt að byrja
tónleikana á Sónöt unni meðan
áheyrendur voru óþreyttir og
þyrstir i óvenjulega músik. Tón-
leikunum lauk meö þvi að Kór
Tónlistarskólans i Reykjavik
undir stjórn Martins H. Frið-
rikssonar söng Sýn við slag-
verksundirleik Carlsson. Það
var gaman.
Ég hef ekki mikið vit á
trumbuleik. Þó dylst engum að
Roger Carlsson er ævintýralega
snjall á þessi hljóðfæri. Og allt
var þetta bráö skemmtilegt og
óvenjulegt aö ekki sé meira
sagt. Siguröur Þór Guöjónsson
As Styrktarfélag Alþýðuflokksins
Félagar, innheimta félagsgjalda vegna
seinni árshelmings 1981 er hafin. Vinsam-
lega greiðið giróseðla hið fyrsta.
F.H.Ass
Garðar Sv. Árnason.
-------------_________________________
Auglýsing frá rikisskattstjóra
— Verðbreytingarstuðull
fyrir árið 1981
Samkvæmtákvæðum26. gr. laga nr. 75 14.
september 1981 um tekjuskatt og eignar-
skatt hefur rikisskattstjóri reiknað verð-
breytingarstuðul fyrir árið 1981 og nemur
hann 1,5349 miðað við 1,000, á árinu 1980.
Reykjavik 27. október 1981
Rikisskattstjóri
SKYTTURNAR
eftir Alexandre Dumas eldri
132. Herra Porthos skrifaöi til greifynjunnar sinnar aftur f gær, og þjónninn hans fór
meö bréfiö á pósthúsiö, sagöi veitingamaöurinn.
— Hann biöur semsagt ennþá eftir peningasendingu, sagöi d’Artagnan.og konan er
bæöi gömul og ljót. En hún bliökast eflaust fljótlega. Og ef hún gerir þaö ekki, þá á hann
góöa vini aö. Þér skuluö bara vera rólegir. Og láta hann fá alit þaö besta sem til er I
húsinu.
— Ogherrann lofarþvi aösegja ekkioröum dömuna eöa sáriö?
— Ég lofa þvi, sagöi d’Artagnan og stóö upp.
Pirthos iá í rúminu og spilaöi á spii viö Mousqueton. Akurhæna var á teini yfir eld-
inum og beggja vegna viö arininn stóöu borö meö pottum úr hverjum steig ilmur af
ýmsum réttum, svo sem kaninukássu og fisksúpu. Og á kommóöu stóöu tómar flöskur.
— Fjandinn sjálfur, ert þaö þú, hrópaöi Porthos. Velkominn, og fyrirgeföu aö ég
stend ekki upp. En þú veist vist hvaö geröist?
— Ég veit ekkert, ég spuröibara eftir þér og gekk svobeint upp.
Porthos andaöi léttar. — Ég datt og meiddi mig á hnénu, skiluröu. Ég hrasaöi ein-
mitt, þegar ég var aö reka fjárans þorparann i gegn. En hann haföi fengiö nóg, og hljóp
burt. Þaö er vegna hnésins, sem ég ligg I rúminu.
— En af hverju lést þú ekki flytja þig til Parisar?
— Æ, þú skilur. Ég tapaöipeningunum sem þú lést mig fá i spilum. Oghestinum lika.
133. — Jú, jæja, sagöi d’Artagnan. Heppinn I spilum og óheppinn I ástum. Og öfugt.
Þú hefur þó greifynjuna þina, þú heppni skálkur og hún hjálpar þér örugglega.
— Hún hlýtur aö vera úti á landi, þvi hún hefur ekki svaraö bréfum mínum, sagöi
Porthos. Ég skrifaöi henni aftur i gær, og bar mig enn aumlegar. En segöu mér nú af
þlnum feröum.
— Veitingamaöurinn viröist þó láta fara vel um þig, þú hefur allt sem þú þarft hér!
— Langt frá. Hann er skúrkur. Hann vogaöisér aö koma hingaö upp um daginn meö
reikning. Éghenti honum útog tala ekki viöhann meir.
— Já en hvar færöu matföngin þá? Sækiröu þau sjáifur?
— Þaöget ég þvi miður ekki, ég er rúmfastur, sagöi Porthos. En Mousqueton sér um
aöföng. Þú þarftaöná I meira, viö erum aö veröa uppiskroppa! sagöi hann viö þjóninn,
og hélt siöan áfram aö segja d’Artagnan frá þvi hvernig hann heföi krækt sér I allt
þetta. Mousqueton var frábær veiðimaöur, og vlninu náöu þeir meö þvi aö snara flöskur
og draga út um glugga á vinkjallaranum.
D’Artagnan sagöi frá þvi, hvernig Aramis heföi særst viö Crévecoeur, og aö hann
hefði orðiö aö skilja Athos einan eftir i bardaga viö fjóra menn, sem ákæröu hann fyrir
peningafölsun. Og hann sagöi frá þvi hvernig hann sjálfur haföi rekiö sverö sitt I gegn
um greifann de Wardes, til þess aö sleppa yfir til Englands. Hann sagöi hinsvegar ekk-
ert af þvi sem geröist þar. Hann sagöi aðeins aö hann heföi meö sér fjóra gæöinga þaöan
og einn þeirra, sem var ætlaöur Porthosi stæöi i forgaröinum, I fullum reiðtygjum.
Síöan kvaddi hann Porthos meö handabandi og sagöi að hann yröi aö leita aö hinum
félögunum.