Vísir - 06.01.1970, Qupperneq 4

\v^*\\V£ v Y.\\\W^\y£.\\ % \jw^\ \^wy
Skákaði
páfanum
Loris Fortuna, ítalskur þing-
maður, sem lagði fram frumvarp
að lögum, er leyfa mundi hjóna-
skilnaði, skákaði sjálfum Páli
páfa VI. 1 samkeppni, sem
ítölsk tímarit efndu til um vin-
sælasta ítala ársins.
Hann hreppti 2227 atkvæði
blaðamanna, meðan páfinn, sem
hafnaði í öðru sæti, hlaut aðeins
314 atkvæði.
Svona í leiðinni má geta þess,
að frumvarpið bíður afgreiðslu
þingsins ennþá.
Rasmus Sörensen meö „Skelfi sjösofendanna“, sem vakið gæti upp heilan borgarhluta.
r
Hann sefur sko ekki yfír sig þessi!
Hvaða dauðlegur maður, annar en Rasmus, gæti fest blund vit
andi af þessu náttborði við hliðina á rúmi sínu?
Hvernig er sambúð ykkar og
vekjaraklukkunnar? Líkar ykkur
einnig við hana á morgnana?
Við vitum i mann, sem þyk-
ir bara vænt um vekjaraklukkur
... jú, jú, víst er það alveg satt!
Hann safnar þe:' og reynir með-
al annars að láta þær hringja
allar í einu. T. d. hefur hann ein-
ar 35 vekjaraklukkur standandi á
náttborðinu hjá sér.
Maðuririn, sem hefur þetta ein-
kennilega söfnunaræði, heitir
Rasmus Sörensen, Dani, sem kom
ínn er á eftirlaun og býr í Mes-
ing Skanderborg.
Hann fékk áhugann á þessum
hryllilegu tækjum, þegar hann
var 7 eða 8 ára gamall, en þá
var honum gefin vekjaraklukka,
sem einhver hafði fleygt. Eins og
allir hafa einhvern tíma gert,
tók hann grininn í sundur stykki
fyrir stykki, en hann lét bara
ekki þar við sitja, heldur setti
hann hana saman aftur, og fékk
hana til þess aö ganga rétt. —
Klúkkan gengur enn þann dag í
dag innan um hinar 100 klukk-
urnar, sem hann á.
Pað er því sosum ekki að
undra, þótt þeir í Mesing kaili
hann Klukku Ras.
í safni hans er að finna allt
frá Borgundarhólmsklukkum til
rafmagnsklukkna, en perlan f
safninu er 300 ára gömul vegg-
klukka. Flestar eru þær þó fram-
leiddar einhvem tíma á tímabil-
inu frá 1920. Tvær klukkar á
hann, sem kallaöar hafa verið
„Skelfir sjösofendanna“, en á
þeim em fjórar bjöihir, sem
nægja mundu til að vekja heiit
hverfi. Annars á hann sýnishom
af alls konar vekjaraútbúnaði,
sirenuvæl og sönglög — svo eftt-
hvað sé nefnt.
Yon Rosen dylst í
skóginum með flugu-
menn á hælunum
Hvar er von Rosen? Þessari
spumingu leituðu margir þekkt-
ustu blaöamenn álfunnar svars
við og einkalögreglumenn voru
leigðir til þess að reyna að hafa
upp á þessum manni, sem svo
mörgum lék hugur á að hitta aö
máli, en þrátt fyrir lúsaleit
flestum hótelum Portúgal og
Frakklands, var ógerningur að ná
nokkurs staðar til hans.
En Carl Gustaf von Rosen ku
lifa við beztu heilsu, þótt menn
óttuðust um afdrif hans, þegar
hvergi spurðist til hans, enda op-
inbert leyndarmál, að flugumenn
hafa verið sendir honum til höf-
uös, og fullyrt, að Nígeríu-stjórn
hafi heitið um 75.000 krónum
dönskum þeim, sem geti komið
von Rosen fyrir kattarnef, en það
eru í kringum 8,3 milljónir ísl.
kr.
Hvar hann heldur sig, er vel
varðveitt leyndarmái, sem aðeins
tveir eða þrír nánustu trúnaðar-
menn þekkja, en menn þykjast nú
vissir um, að hann dyljist í frum-
skógum Bíafra, og hætti sér að-
eins þaðan út í dulargervum, og
undir fölsku nafni. ,
Militrainer-vélarnar hans eru í
ágætu ásigkomulagi og aðeins
ein þeirra hefur eyðilagzt, en önn
ur veriö' fengin í staðinn. Þær
hafa valdið Nígeríu tjóni, sem
metið er á 750 milijónir kr. dansk
ar, með eyðileggingu flugvéla,
flugvalla og olíuvera.
„Ertu ekkert hræddur um að
fá kúlu í bakiö,“ spurði sænskur
blaðamaður, Pelle Birde að nafni,
sem náði tali af flugkappanum
nýlega f Bíafra, meðan aðrir leit-
uðu í Portúgal.
„Eitt sinn skal hver deyja, og
þá er ekki aðalatriðið, hver
dauðdaginn er,“ svaraði von Ros-
en. „Ég hef horfzt í augu viö
dauðann nokkrum sinnum, og
smám saman venst maður af því
að hugsa til hans.“
í viötalinu við sænska blaöa-
manninn ijóstraði von Rosen því
upp, að hann hygðist leggja út í
ótakmarkaðan hemað með flug-
sveit sinni gegn stjórn Nígeríu -
og erlendu olíufélögunum, sem
hagsmuna hafa að gæta í iand-
inu. Með því hyggst hann þrengja
svo að þessum áhrifavöldum aö
þeim verði enn meira kappsmál
að binda enda á stríðið, og beiti
sér meir i þá átt gagnvart stjóm
Nígerfu.
Hins vegar neitaði von Rosen
mjög einarðlega spumingn blaða-
mannsins um, hvort hann væri á
háum launum fyrir sinn þátt í
styrjöldinni.