Vísir - 07.03.1970, Blaðsíða 5

5
VÍ45TR . Laugardagur 7. marz 1978.
Hvenær kemur Guðs ríkið?
Hin sanna tign
Á kirkjusíðunni í dag skipar Skálholt mikið rúm.
Skálholtsprestur skrifar hugvekjuna, henni fylgja fagr-
ar myndir af reisulegum byggingum frá hinum forn-
helga stað. Hér er birtur smákafli úr prédikun, sem einn
mætasti maður íslenzkrar kristni, sr. Friðrik Friðriks-
son, flutti í Skálholtskirkju á 15. sunnudag e. trin. 2.
sept. 1951:
„Vissan um tign vora hjá Guði fyrir trúna á Jesúm
Krist gefur oss það sigurafl, sem yfirvinnur allt. Dreng-
ur nokkur í Danmörku, krypplingur og bæklaður og
aumingi frá móðurlífi, sem enga framtíð virtist eiga,
átti eitt sinn í spurningatíma að skýra frá því, hvaða
sálmavers væri honum kærast. Hann stóð upp og mælti
fram þetta vers:
Einnig ég er þó öðlingsbarn,
þótt aumur sé og snauður.
Augu hans ljómuðu, og það var svo mikil hrifning yfir
honum, að bæði presturinn og börnin fengu tár í augun.
Þau fundu, að hann átti þessa tign, og i henni var fólg-'
inn kraftur til að bera mótlæti lífsins. Það var eins og
hann segði: Hvað gerir það í rauninni til, þótt ég sé
bæklaður og aumingi, ég er samt barn míns himneska
föður, hins eilífa konungs. — Hærri tign eða helgi er
ekki unnt að fá.
Æðri tign átti ekki Þorlákur helgi og engir þeir dýrð-
armenn sem prýtt hafa þennan stað, ekki Brynjólfur
biskup, ekki Jón Vídalín né nokkrir aðrir, sem með lífi
sínu hafa gjört þennan stað svo dýrðlegan í sögu þjóð-
ar vorrar.
Eftir þessari tign eigum vér að sækja, getum öðlazt
hana og lifað í henni, hvort sem vér erum- biskupar eða
bændur, sjómenn eða verkamenn eða vinnuhjú. Sá, sem
leitar Guðs og réttlætis hans, eignast allt þetta að auki.
Guð gefi oss náð til þess.
um.“ — Hér tekur hann ljósar
til orða: „Því sjá, Guös ríki er
hið innra í yður.“ Víðar víkur
hann að hinu sama með öðrum
orðum, segir t. d., að enginn
geti séð Guðs ríki nema hann
endurfæðist, eða talar um, að
áheyrendur hans komist ekki í
Guðs riki nema þeir snúj við
og verði eins og börnin.
Það er þá augljóst, að spurn-
ingin um Guðs ríki er orðin
spurning um þig sjálfan.
Er Guðs ríki
nær oss?
Meistarj Jón Vídalín heldur
próf um það, hversu Guðs ríki
sé nærri söfnuði hans og sjálfum
honurn og segir: — „Hver er þá
kristileg trú? — Hún er verkar
fyrir kærleikann. — Hvernig
honum er varið á þessum síö-
ustu og verstu dögum, það finn-
ur hver og einn, þegar hann
stingur hendinnj í sinn eigin
barm og spyr hjarta að, hversu
fús að hann sé á að fyrirgefa sín
um náunga hans misgjörðir,
hvað mikið hann vill missa af
sínum munum til að hjálpa
þeim auma og nauðstadda,
hversu ljúfur hann er á að af-
saka sinn bróður, tala vel um
hann og færa alla hluti til betra
vegar, hversu kostgæfnir af for-
eldrar og húsbændur eru í því
að ala upp böm sín og hjú í
Guðs ötta og góðum siðum, með
hverju skapi að böm og þjón-
ustufólk hlýði foreldrum og
húsbændum eður hinir undir-
gefnu þeim yfirboðnu. Allt ætla
ég þetta fari í ðlestri hjá mörg-
um manni.“ — — —
Hann heggur broslega nærri
oss. — Er Guðs ríki nokkuð nær
oss en það var honum og hans
sóknarmönnum?
sálmaskáldið: „Þetta er huggun
mín í eymd rninni, að orð þitt-
lætur mig lífi halda.“ Sálm: 119,
50. — Þannig horfa kristnir
menn ávallt fram og upp. Þeir
svipast eftir táknunum ‘ávallt
viðbúnir.
eyðingarinnar
Viðurstyggð eyðingarinnar,
standandi á helgum stað, er
eitt þeirra tákna, sem boða skál
endurkomuna.
Löngum hafa kristnir menn
haft á því tákni gætur, og oft
hafa þeir þótzt sjá það. Þeir
sáu það í Jerúsalem. Þeir sáu
það í Róm. Ekki alls fyrir löngu
heyrðist mér, að ungir menn
þættust mega greina þessa viö-
urstyggð á Islandj i sljórri eða
hálfdauðri þjóðkirkju.
Og það er satt: Víst er hér
tómlæti um komu Guðs ríkis,
um kristniboð meðal heiðingj-
anna, um villukenningar, sem
spilla akrinum, um kærleikann
til náungans. Er ekki því lfkt,
að allt sé tekið fram yfir Guðs
ríkið. Kirkjugangan er hið ó-
nauðsynlegasta alls. Engar fóm-
ir eru færðar. Ekkert er heilagt.
— Og Guö er aðeins fyrir sjúka
og sorgmædda.
Vissulega hefur margt satt
orð verið talað um kirkjuna á
vesturlöndum. Menningarupp-
Iausn og ofbeldi flæða einnig
yfir hana. Og þar, sem hræið er,
þar munu ernirnir safnast.
Treðst ríki Guðs
undir á jörðu?
Nei það mun lifa f hjörtum
manna. Og þótt hópur þeirra
manna muni stundumþykjasmár
og snauður.þá á hann gamaltorð
frá Drottni sínum, fyrirheit: —
„Vertu ekki hrædd, litla hjörð,
Þegar Skálholt reis úr rústum
og fékk aftur sinn prest eftir
að hafa .verið annexia um meira
en 170 ára skeið varð sr. Guð-
mundur ÓIj Ólafsson á Torfa-
stöðum fyrstur presta til að
flytja í Skálholt. Hann skrifar
hugvekju kirkjusíðunnar í dag.
Sr. Guðmundur er fæddur i
Reykjavík 1927, stúdent 1949 og
lauk guðfræðiprófi 4 árum síðar.
Eftir það stundaði hann fram-
haldsnám bæði í Osló og í Þýzka
landi. Honum var veitt Skál-
holtsprestakall — Torfastaðir —
vorið 1955 og hlaut prestsvígslu
5. júní það ár. Sr. Guðmundur
hefur skrifað margar greinar f
trúarleg málgögn og tímarit og
var um skeið meðritstjóri Kristi-
legs skólablaðs. — Geta má þess,
að hann ritstýrir nú fallegasta
tímariti, sem gefið er út hér á
landi: HESTINUM OKKAR. —
Kona sr. Guðmundar er Anna
Guðrún Magnúsdóttir, prests
frá Ólafsvík Guðmundssonar.
því að föður yðar hefur þóknazt
að gefa yður ríkið.“
Já, þannig er það. Sé Guðs
ríki, ríki trúarinnar og kærleik-
ans, hið innra í þér, þá er það
komið. Og það er þitt, þvf að
Jesús Kristur hefur fært þér það
á jörðu.
Komi þitt riki, — Drottinn
minn. til manna, — til heiöingj-
anna, — til vina minna, — til
óvina minna, — til mín. Já,
kom þú sjálfur.
Lúk. 17, 20.-21.
Hvenær kemur
Guðs ríkið?
Langt er nú orðið síðan Jesús
prédíkaðí og sagði: „Guðs ríki
er nálægL" - „Tíminn er fulln-
aður.“
En hvar er það nú? — Ég sé
það ekki. Ég kem ekki auga á
það. Ekki er það í Nígeríu. Ekki
segja menn það vera í Rúss-
landi og ekki í Bandaríkjun-
um, >ví að í Rússlandi eru
menn hvorki frjálsir að þvi að
taia né hugsa, — í Bandaríkj-
un»m eru menn hins vegar svo
frjálsir, að þegnamir eru ekki
ðhníEir hver fyrir annars illsku.
— Og ég veit, að það er ekki
heldur á íslandi, þetta Guðs ríki,
segir þú. Því að hér er einnig
böl og mannvonzka, eigingirni
og flokkadráttur, og kristindóm
sinn hafa íslendingar helzt með
hátíðamatnum. Við aðrar mál-
tíðir kysi margur þeirra að eta
rtáunga sinn.
Jesús svarar: „Guðs ríki kem-
nr ekki þannig, að á því beri,
og ekki munu menn geta sagt:
Sjá, það er hér, það er þar.
Því sjá, Guðs ríkf er hið innra
í yður.“
Kirkjan —
Guðs ríki á jörðu
Við fermingarbörnin er gjarna
sagt: Kirkjan er Guðs ríki á
jörðu.
Er það svo? —
Þá aðeins verða þau orð sönn,
sé þess gætt, að orðið kirkja
merkir einungis söfnuð Guðs,
þá, sem trúa á Jesúm Krist og
fagnaðarerindið. Jesús sagði þeg
ar í upphafi, er hann talaði um
nálægð Guðs ríkis: „Gjörið iðr-
tm og trúið fagnaðarboðskapn-
Guð veki brennandi bæn i
hjörtum vorum: — Kom þú,
Drottinn, til mín, svo að ég megi
verða fús að fyrirgefa, — svo að
ég verði fús að fórna af minu
handa hinum aumu, að ég megi
afsaka bróður minn og færa
alla hluti til betra vegar fyrir
hann, að ég fái staðið í stöðu
minnj sem húsbóndi, foreldri,
barn eöa þjónn. — Gef mér þá
trú. sem starfi i kærleika, svo
að ég megi flýta sigri þínum
á jörðu.
Endurkoma
Krists
1 guðspjöllunum er einnig
minnt á endurkomuna, — þá
stund. er Jesús Kristur kemur í
konungsdýrð sinni með fullu
veldj Guðs ríkis, svo að ekkert
annað ríki verði lengur á himni
né jörðu. — Á máli guðfræð-
innar heitir sá boðskapur Es-
katología. Og löngum hefur ver-
ið sagt: Það er hið óttalegasta
dauða merki, ef Eskatologían
gleymist.
Viðvaranir eru enda margar í
guðspjöllunum. Þar er sagan af
hinum tíu meyjum, hinum fá-
vísu og hinum hyggnu. Þar seg-
ir, að tveir muni vera á akri og
annar muni tekinn og hinn skil-
inn eftir. Og þar standa þessi
orð Jesú: „Vakið, því að þér
vitið ekkj daginn né stundina."
Guðs börn mega aldrei gleyma
því, að þau eru ekki af þessum
heimi. Þau eru þegnar hans,
sem sagði: „Mitt ríki er ekki
af þessum heimi.‘‘ I þeirri vitn-
eskju og vissu er sigur þeirra
vís.
Lif kristins manns, — líf kirkj
unnar, — líf Guðs ríkis á jörðu
er það að vænta komu Jesú
Krists. Um spádóm endurkom-
unnar getur hún sagt eins og