Vísir - 23.02.1971, Side 7

VÍSIR . Þriðjudagur 23. febrúar 1971.
cTMenniúgarmál
Ólafur Jónsson skrifar um leiklist:
Alfar, púkar
elskendur
Draumur á Jónsmessunótt
eftir William Shakespeare
Þýóing: Helgi Hálfdanarson
Hljómlist: Atli Heimir
Sveinsson
Leikstjóri: Hiide Helgason.
\7arla er þess aö vænta að æv-
inlega sé jafn gaman aö
Herranótt Menntaskólans. í ár
var líka í mikið ráðizt: sjálfan
Jónsmessudraum Shakespeares.
Og það veröur að segjast eins
og er að sýningin í ár jafnaðist
ekki á við tmdanfamar Hérra-
nætur, sem að vísu hafa veriö
með hinum allrabeztu, Lýsi-
strata í fyrra og Bubbi kóngur
árið á undan. Reyndar var að
þeim sýningum nýnæmi sem
tæplega var að vænta þessu
sinni: Draumur á Jónsmessu-
nótt er með fyrstu Shakespeare
þýðingum Helga Hálfdanarson-
ar, og má ætla að margir þekki
leikinn á bók, en hann var líka
á sínum tíma sýndur í Þjóðleik
húsinu við allmikinn orðstír. —
Heföi kanoski verið nær aó taka
hreinni og beinni skopleik til
sýningar á Herranótt, t.a.m. Allt
f misgripum eða Vindsórkonurn
ar kátu sem báðar eru í f jórða
bindi Shakespeare-þýðinga
HelgaV
Tjað er hvað sem öðru líður hið
mesta vandaverk sem
menntaskólanemar taka sér fyr
ir hendur í þetta sinn. Þótt ætla
megi að gáskafull atburðarás,
slungnar leiktfléttur, tiitölulega
einföld persónugerö leiksins
henti ailvel til skólasýningar,
verður ekki til þess ætlast að
viðvaningar nái neinu valdi sem
heitið getur á undirtónum leiks
ins, þeim brima sem ólgar að
baki hans, tempraður kaldhæðni
skáldsins. Án hinnar erótísku
uppistöðu efnisins vantar hins
vegar mikið á að skáldskapur
leiksins njóti sín til hiítar, sá
aevintýraheimur sem er hans
fái sina fullu merkingu.
Burtséð frá þessu leggur mál-
ið og kveðandin í leiknum sína
þungu kvöð á leikendur sem tor
velt reynist að standa við. Al-
varlegasti Ijóðurinn á Herra-
nótt í ár er að engan veginn
nóg rækt viröist hafa verið lögð
við framsögn leikenda: sem er
allajafna óskýr, með köflum svo
grautarleg, að efni leiksins
kemst varla til skila, hvað þá að
hinn fagri og fjölhæfi texti
Helga Hálfdanarsonar fái not-
ið sín. Þetta eru mikil mistök
því að undir Ijóðrænum þokka
máls og kveðandi á leikur-
inn mest komið, einkum og sér
í lagi þegar ekki er ti'l að dreifa
sjálfstæðri leiktúikun frekar en
vonlegt er á skölasýningu. Og
ætla má að gildi leiksins fyrir
þátttakendur sjálfa sé ekki sízt
undir þvf komið að eftir öllum
föngum sé vandað til skilnings
og meðferðar textans.
En með þessum fyrirvara,
sem að sönnu varðar miklu,
virðist sviösetning Hilde Helga-
son i Háskóiabíói liðmannailega
af hendi leyst. Hún gerir enga
þá kröfu tii ungra og óráðinna
leikenda sinna sem þeir ekki
megna að standa við en hefur
sýnilega auga f-yrír þeirra eigin
æskuþokka og skipar leiknum
smekklega á 1M8 :stðfa'‘svið;' leik--
myndin ofur-einföid en búning
ar leikenda einfaldir og stílhrein
ir, óvenju faliegt verk. Mikið
hýrnar yfir leiknum þegar á
hann líður, og þáttur handverks
manna, „leikurinn í leiknum".
er mjög skemmtiiega af hendi
leystur. Hið stutta mærðar-spil
um Pýramus og Þispu er að
sönnu þakkiátur texti, og hent
ar nemendur á skólasýningu
ailra efna bezt, svo skoplegur
aö það væri dauður maður sem
ekki hlægi. En þessu efni var
lika prýöilega tii skiia haldið á
Herranótt í ár.
Fjölmenni tekur þátt í sýn-
ingunni, en fjöiskipaður, þrótt-
mikiil leikhópur ér styrkur
hverrar Herranætur þótt ekki
væri tiltakaniega mikið upp úr
mögultíikum hans lagt í þetta
sinn. f hópi leikenda skar sig
einn úr: Arnór Egilsson, furöu
'frár og fimur í hlutverki Bokka
sem varð hinn ísmeygilegasti
púki i meðförum hans. Aðrir
leikendur megnuðu tæpast aö
sérkenna hlutverk sín þótt með-
ferð þeirra tækist misjafnlega
hönduglega. Kóngafólk með álf-
um og mönnum varö heldur
dauflegur selskapur, en ögn
meira kvað að hinum ungu elsk
endum leiksins, einkum ungu
stúlkunum, Hermínu og Helenu
sem Anna Jónsdóttir og Sigríð
ur Kristmuodsdóttir Iéku. Ást-
menn þeirra, sem þær leika á
milli sfn örar en auga á festir,
eru þeir Einar Unnsteinsson og
Örn Clausen, yasklegtr piltar,
en Spóla vefara og Hvin fýsi'-
belgjaslagara, Pýramus og Þispu
í skringilegasta atriði leiksins,
leika Jón Þór Jóhannsson og
Magnús Karel Hannesson.
Pieiri skuiu ekki taldir en
leikendum og leiknum var mæta
vel tekið í Háskólabíói á laugar
dag. En .ekki höfðu boðsgestir
allir virt Herranótt þess að
koma tii Ieiks. Það er misskiln-
ingur. Herranótt er nauðsynleg
ur þáttur leiklistarlífsins í bæn
um, og þótt hún takist eins og
vænta má misjafnlega frá ári
til árs, veitir hún ævinlega fals
lausa skemmtun. Fyrirferðar-
miklum og f járfrekum sýningum
á Herranótt er hins vegar nauð
syn að þeim tilstyrk sem áhorf
endur geta einir látið í té.
Halldór Hiaraldsson skrifar um tónlist:
Minningartónleikar
frá Miinchen
G.F. Handel: Concerto
grosso op. 6 nr. 2
J.S. Bach: Konsert í d-moll
fyrir tvær fiðiur og hljóm-
sveit
W.A. Mozart: Serenata nr.
6 fyrir 2 litlar hljómsveit-
ir og pákur
Joh. Nep. David: Konsert
i'yrir strengjahljómsveit, op.
40, nr. 2
Einieikarar: Lukas Davíd
óg Maurice Denton
Hljómsveitarstjóri: Hans
Stadlmair
'J'ónleikar þessir voru tileinkað
ir minningu Björns Jónsson
ar, framkvæmdastjóra Tónlist-
arfélaésins, sem lézt 26. júlí
1970. Það var mikil blessun
fyrir íslenzkt tónlistarlíf að fá
slíkan rnann f sína þjónustu og
eigum við vafalaust óeigin-
gjömu starfi hans margt að
þakka í þróun tónlistarmála hér
lendis. Það fór þvf vel á því að
á minningartónleikum þessum
skyldi koma fram þessi ágæta
hljómsveit frá þeirrj borg í
ÞýzkaL, Munchen, sem Björn
hafði bundizt vináttuhöndu:m.
Það kom f ljós þegar í fyrsta
verkinu, Concerto grosso nr. 2
eftir Handel, að þarna er þaul-
æfð hljómsveit, sem stjómand-
inn, Hans Stadlmair, getur ‘leik-
ið á sem eitt hljóöfæri. Slík er
þjálfun meðlima hennar, jafn-
vægið í samleik þeirra og, að
því er virðist, samtímis ósjálf-
ráð viðbrögð. Löng samvinna
sama fólks, mikil ögun og þjálf
un getur orðið 4 kostnað Iif-
áridi' flut-nings, eivsú hefur sem
betur fer ekki orðnS raunin lijá
þessari hljómsveit, Það mátti
reyndar heyra f öllum verkun-
um, þó sérstaklega f konsertin-
um fyrir tvær fiðlur eftir Bach
og konsertinum fyrir strengja-
sveit eftir Joh. Nep. David. Ein
leikarar í fyrrnefnda verkinu,
Maurice Denton og Lukas
David, sýndu ágætan samieik
og örugga tækni. I lokin heyrð-
um við svo að auki hinn síðar-
nefnda, Lukas David, leika ann-
an þátt E-dúr konserts Bachs,
sem upphaflega átti að flytja
(í stað konsertsins fyrir tvær
fiðlur), af djúpwi innlifun og var
flutningur þessa fagra þáttar
e.t.v. hið eftirminnilegasta frá
þessum tónleikuro.
HÝTT KA IITAIfCRI
Höfum fengið munstruð teppi i öllum hugsanlegum li tasamsetningum. Breiddir frá 2 m upp í 3.66 m. Verð
frá kr. 597.00 upp í 954.00 pr. femi. Kynnið yður söluskilmála vora og staðgreiðsluafslátt
Aðeins úrvals vörur
UTAVER
í LITAVERI