Vísir - 24.03.1971, Blaðsíða 6

V I S I R . Miovikudagur 24. marz 1971
„Hverja kallar hún
sóða?“
STP skrifar:
Mér þótti aldeilis svívirðileg-
ur áróður, sem ég las I bréfi
konu einnar, er skrifaði i les-
endadálk Vísis um sóðaskap i
sundlaugunum. — Hún sagðist
helzt þurfa að fara í lýsólbað
eftir hverja sundlaugarferð!
í>að er ekki hægt aö láta
svona nokkuð fram hjá sér fara
steinþegjandi.
1 langan tíma hef ég stundað
laugarnar daglega, og mér er
það heilsubót. Að þar riki sóða-
s'kapur er argasti þvættingur.
Eins og t. d. þegar konan full-
yrðir, að vatnið 1 lauginni sé
svo skftugt, að það sjái ekki
til botns. Ég er ekki sjónbetri
en það, að ég þarf nokkuð sterk
gleraugu, en ég hef aldrei kom-
ið svo að laugunum, að vatnið
væri ekki svo tært, að vel
mætti sjá til botns. — Þetta er
eikkert annað en ómerkileg
íygi.
Eða þegar manneskjan fuli-
yrðir, að ekkert eftirlit sé haft
með bvf, að fólk baði sig. áður
en bað fer f laugina! — Hún
viröist hafa gengið þama um
blindandi. Sá hún ekki starfs-
fólkið, sem sýknt og heilagt er
á verði fyrir því, að slíkt sé
gert?
Þessi manneskja ætti annars
að líta inn í sundlaugarnar á
morgnana og virða fyrir sér
hópinn, og þá yrði henni kann-
ski ljóst, hvað bún gerir sig
hlægi'lega, þegar hún er aö bera
þessum sundgestum á brýn
sóðaskap!
Ragnar Bjarnason og
Hauk Morthens í sjón
varpið
„Nær mánaöarlega koma
íram í sjónvarpinu hinar og
þessar bítlahljómsveitir, sem
njóta vinsælda yngra fólksins
(auk svo annarra sjónvarps-
þátta, sem sniðnir eru beiniínis
fyrir yngra fólkið).
En aldrei sér maður koma
fram hljómsveitir á borð viö
hljómsveit Ragnars Bjamasoriar
eöa Hauks Morthens — nefnil.
hljómsveitir, sem viö hin eldri
höfum dálæti á.
Hljómsveit Ragnars Bjarna-
sonar kom vist einu sinni fram
í sjónvarpinu, en það er orðinn
einhver óratími síðan.
Ef mönnum skyldi nú hafa
yfirsézt þarna i ákafanum við
að gera yngri áhorfendunum tii
hæfis, þá vildi ég benda þeim
á, að þetta ber kéim af því,
að hinir eldri séu haföir nokkuð
út undan“.
Guðsþjónusta fyrir
heyrnardaufa
Heyrnardaufur skrifar:
„Mig langar til aö fá upp-
lýsingar um, hvort engar kirkj-
ur í Reykjavík hafi útbúnað,
sem auðveldar heymardaufum
að fylgjast með guösþjónustum.
Ég er sjálfur heyrnardaufur og
nota heyrnartæki, en á oft í
vandræðum með að fylgjast
með því, sem fram fer við
messu“.
Okkur er ekki kunnugt um,
að það séu nokkurs staðar
kirkiur með slíkan útbúnað. En
ef einhver vissi betur. væri fróð
legt að frétta af þvf.
HRINGIÐ (
SÍMA1-16-60
KL13-15
Metunum rigndi á
lyftingalandsmóti
— Óskar bætti IslandsmetiÖ / þungavigt
Lyftingamenn okkar eru stöð „kg (90.5—83—107.5). Rúnar setti
ugt að bæta sig, — og greini-
iegt er að vakinn er talsverður
áhugi fyrir þessari grein íþrótta.
Á fþróttasambandið sannarlega
skilið hrós fyrir stuðning viö
greinar sem þessa, sem skapar
óneitanlega fleirum rúm í íþrótt
unum en þeim sem vilja sparka
bolta. Á íslandsmótinu í lyfting-
um um helgina voru 12 met sett
m. a. bætti Óskar Sigurpálsson
árangur sinn og náði mjög at-
hyglisverðum árangri. 1 jafnhött
un reyndi Óskar við 180 kg og
mátti ekki miklu muna að sú
tilraun bæri árangur.
Þessir urðu íslandsmeistarar í
lyftingum (röð greinanna er pressa,
snörun, jafnhöttun):
Dvergvigt; Kári Elísson, Á, 182.5
kg. (52.5—52.5—77.5) íslandsmet í
jafnhöttun og samanlagt.
Fjaðurvigt: Ásþór Ragnarsson, Á,
225 kg (05—70—90).
Léttvigt: Rúnar Gíslason, Á, 281
þarna met í öllum greinum, 4 ís-
landsmet í einni og sömu keppni.
MilHvigt: Björgvin Sigurjónsson,
Þór, 270 kg (85—80—105).
Léttþungavigt; Gunnar Alfreðs-
son. Á, 362.5 kg (132.5—95—135).
Milliþungavigt; Guðmundur Sig-
urðsson, Á, 432 kg (147.5—125—
160).
Annar Guðmundur Sigurðsson
keppti í þessum flokki, yngri mað-
ur, og lyfti hann samtals 270 kg og
setti 4 drengjamet.
Þungavigt: Óskar Sigurpálsson,
Á, 457.5 kg (160—122.5—175).
Jafnaði Óskar því í snöruninni, en
setti íslandsmet í jafnhöttun og
einnig samanlagt.
Yfirþungavigt: Björn Lárusson,
KR, 350 kg (130—95—125). Snör-
unin var nýtt Islandsmet.
Snörun er sem sé ,,veika“ hliðin
á Óskari, Guðmundur snarar mun
betur en hann eins og sjá má, en
báðir eiga eftir að bæta sig mikið.
á því er vart nokkur vafi, enda
ungir menn báðir tveir.
„Ja, erfitt er það. Ekki verður á móti því mælt“. Þessi skemmti-
lega mynd er frá viðureign knattspyrnumanna frá því fyrir 15
árum, KR-inga og Valsmanna, sem háðu marga hildi á Melavell-
inum, en Valur vann Islandsmótið 1956. Myndin var sem sé
tekin núna 15 árum síðar I keppni Harðjaxla KR og Fálka Vals-
manna. Hörður Felixson, einn stjórnarmanna í KSÍ, og Ægir
Ferdinandsson, mikill félagsmálamaður í sínu félagi, eigast þarna
við um boltann. Ekki vitum við nákvæmlega hvernig sú viður-
eign fór, en KR mun hafa unnið nauman sigur í leiknum.
„Gott hjá FÍB“
Ragnar Jósepsson skrifar:
„Þetta var bara ári gott hjá
FÍB að ganga fram fyrir skjöldu
og mótmæla þessari tvísköttun
í sambandi við afnotagjöld út-
varpsins.
Þetta er oröið alveg ofboðs-
legt, hve oft er búið að höggva
í sama knérunn — nefnilega
í pyngju bfleigenda.
Ætli menn annars geri sér al-
mennt grein fyrir því, hve mikið
bfleigendur eru skattlagðir? —
Tökum bensínið, en það kostar
kr. 16 lítrinn, og þar af eru
næstum kr. 11 skattur og toll-
ur. Ef menn kaupa bensín fyrir
„Ég borga ekki“, sagði framkvæmdastjóri FÍB.
kr. 1000 eru kr. 670 skattur og
tollur. Af oMunni borga þeir
skatt og toll, af hjólbörðunum,
og hvað halda menn að tolíur-
inn sé mikill hluti af kaupverði
400 þúsund króna bíls? — Ofan
á þetta bætist svo árlegur skatt
ur af bílnuen, skattur og tollur
á öllum varahlutum.
Allt er þetta umfram það,
sem venjulegur skattþegn þarf
að greiða.
Menn mega eiga tvö, þrjú ...
eða bara eins mörg útvarpstæki
og þeir vilja á heimilum sínum,
en ef þeir eiga bíl og hafa ann-
aö tækið í bílnum, þá er sjálf-
sagt að skattleggja það. —
Þetta er allt á sömu bókina
lært.