Vísir - 13.09.1971, Blaðsíða 9

VÍSf'IR. Mánudagur 13. septemner 1971.

Hinar nýju fangageymslur lögreglunnar fyllast á hverri nóttu.
eftir á í meðaumkvunartón. Af-
ieiöingin af þessu segir líka til
sín.
„ÞaS eru hverfandi fá þau at-
vik sem koma til kasta lögregl-
unnar,- og eru ekki tengd ölv-
un,“ segir Bjarki Elíasson, yfir-
lögregluþiónn „Ef frá eru tek-
in umferðarslys, umferöar'aga-
brot og vinnuslys, þá eru inn-
brot þjófnaðir,' skemmdarverk,
óeirðir ófriður á heimilum —
og svo enn alvarlegri afbrot, —
eins og líkamsmeiðingar og árás-
ir — nánast öll framin í ölæði
eða undir áhrifum áfengis.
Annað hvort það eða í geðbi'un.
— Ef ekki er um annað að ræöa
af því tvennu, þá heyrir það til
algerra undantekninga, svo
fárra, að mig rekur ekki minni
til neinna i augnablikinu."
Svo að við annríki af fylliröft-
um, sem hirða þarf ósjálfbjarga
upp af götunni, eða fjariægja
þaðan sem þeir eru öðru fólki
tij ama. bætist svo meginþorri
flestra afbrota. Að langmestu
leyti eiga því verkefni lögregl-
Magnús Kjartansson, lögreglu-
maöur: — Refsingar fyrir ölvun
við akstur tel ég vera nægar
eins og er. Hins vegar mætti
kannski herða eitthvað á refs-
ingum fyrir líkamsárásir og
þv*i um líkt.
þvottamaður: — Nei ekki nógu
hart. Það er líka fjári hart, að
vita margfalda afbrotamenn,
bæði líkamsárásaseggj og inn-
brotsþjófa ganga lausa Það er
varla. að við þeim sé stuggað,
hvað þá meira.
Hindrik Lárusson: — Það skal
ég ekki segja um, en það liggur
í augum uppi, að herða beri
refsingar til muna við endur-
tekin brot.
Hvaa eftir annab tiggur v/ð ab kalla þurfi út
varalib lögreglunnar vegna 'ólvunar á
almannafæri
„Það hafa orðið milli 60 og
70 útköll í nótt í sambandi við
ölvun,“ sagðí Greipur KristjáTis-
son. lögregluvarðstjóri á laug-
ardagsmorgun s.l.
Það býðir, að á sex mínútna
frest á nælurvaktinni bafa lög-
regluþjónar orðið að sinna köll-
um vegna ölvaðra manna.
Um hverja helgi að undan-
förnu hafa fyiliraftar næstum
drekkt lögreglunni í önnum með
hneykslanlegu framferði, eða
ýmsum afbrotum. sem þeir hafa
framið f ölæði.
Hverja nótt í kringum helgar
fyllist fangageymslan í nýju
lögreglustöðinni af ölvuðum
mönnum, sem löreglan hefur
orðið að taká úr umferð á kvöld.
in og á næturnar. Oft kveður svo
rammt að þessu, að yfirmenn
lögreglunnar hafa verið komnir
á fremsta hlunn pieð að kalla
út varalið.
Þessi helgi er engin undan-
tekning, aðeins ein af mörgum.
Um helgina áöur voru 28 menn
.settir í fangageymsluna aöfara-
nótt iaugardags, 34 aðfaranótt
sunnudags, 22 aðfaranótt mánu-
dags og 22 aðfaranótt þriðju-
dags.
Fyrir tveim eða þrem árum
þóttj kasta tólfunum ef ölvun
var svo mikil um helgi, að setja
þurfti 22 eða 23 menn inn í
fangakiefa. Og þar af voru þá
kannski fjórir, fimm svonefndir
,,fastagestir‘‘ lögreg'unnar. Rón-
arnir, sem bókstáflega neyddu
lögregluna til þess að setja þá
f fangageymsjurnar, þegar þeir
höfðu ’i ekke’rt annað húsnæði
að venda. Nú eru þeir ekki
Ikngur í þessum hóp, síðan
skotið var sérstöku skjólshúsi
yfir þá.
Þessi fjoidi drukkinna manna
og kvenna gefa nokkra hugmynd
um drykkjuskapinn hér í borg-
inni um he'gar, því aö sjálfsögðu
er ekkj gripið til slíkra óyndis-
úrræða að læsa menn inni nema
í hreinni neyð, og þar af leið-
andi áðeins þeir verstu teknir.
Hinir eru margfalt fleiri, sem
eru kannski jafn drukknir, en
ggra ekkert af sér. Þö
hefur lögreglan afskipti af miklu
fleiri ölvuðum mönnum en þeim
sem stinga þarf í grjótið. Margur
góðborgarinn, sem fengið hefur
sér fullmikið neðan i því, og því
ekki kunnað fótum sínum for-
ráð, hefur komið heim til sín
studdur af lögregluþjóni, sem sá
aumur á honum og enö fleiri
hafa fengið far með „Svörtu
Mar'iu“ — fangaflutningabíl lög-
reglunnar.
En gleggst ber augað vitni
því hvernig Bakkusarblótið fer
fram. Eigi maður ferð um mið-
bæinn eftir kl. 10 á kvöldin, eru
næstum 3 af hverjum 10 veg-
farendum, sem á veginum veröa
greinilega ölvaðir, — Þeir, sem
snemma sækja vinnu sína á
morgnana sjá á leið sinni í
gegnum miðbæinn syngjandi,
dansandi, röflandi og bölvandi
drykkjulýð, sem enn er ekki far-
inn að taka á sig náðir um kl.
6 á morgnana.
Og svo eru auðvitað alltaf
verksummerkin; Brotnar flöskur
eins og hráviði um götur og
gangstéttir. Skemmdarverk á
mannvirkjum blasa við. Og
kvöldverður eða næturbiti ým-
Lögregluþjónar leióa drukkinn
hefur verið öðrum tíl ama.
F. Clausen, menntaskóla-
kennari: — Fyllilega, ef miðað
er viö reglur sem gilda víða er-
lendis. Annars er erfitt að miða
áfengisdrykkju við áfengis-
neyzlu erlendra. íslendingur má
ekki drekka meira en tvö glös
til að verða ískyggilegur, en
þar sem heitara er, svita
þeir er drekka alkanum strax
út
Hörður Magnússon, verkamað-
ur: — Ég þekki ekk; nógu vel
til refsilaganna til að geta sagt
um það. Vjj bara segja þaö, að
þaö er aldrei of hart tekið á ölv-
un við akstur.
issa liggur hálfmeltur í klessum
í göturæsum.
Og afköstin á vinnustöðunum
daginn eftir (ef ekki er frídag-
ur) og ástundun vinnufólksins
mætti l'ika telja til verksum-
merkjá nætursvallsins Jafnt hjá
hinum líka, sem ekki kom blund
ur á brá fyrrihluta næturinnar,
vegna hávaðans utan af göt-
unni.
Eittþvað hlýtur líka að verða
af því áfengi, sem afgreitt er út
úr vínbúðunum, en þær seldu
á fyrstu sex mánuðum þessa árs
(um land allt) fyrir kr. 483
milljónir næstum þvL.meðan á
sama tíma í fyrra seldist fyrir
kr. 368 milljónir og 500 þúsund.
Munurinn liggur þó að nokkru
í verðhækkun.
Sennilega á Reykjavík heims-
met í ofurölvun borgara sinna,
ef reiknað yrði eftir gömlu höfða
tölureglunni. Enda hvergi slíkir
drykkjusiðir, þar sem menn
sloka í sig görótta drykki eins
og kálfar svolgra ’i sig úr dalli.
Það er ekki einu sinni að menn
kunni sér magamál.
Um vínmenningu er því ekki
að tala. Einkanlega ekki þegar
almenningsálitið leggst frekar
á sveif með því, að menn drekki
frá sér ráð og rænu. Því mönn
um er ævinlega virt þáð til vor-
kunnar, þótt þeir drýgi verstu
glæpi, ef þeir bara háfa framið
verkið í ölæði. — „Hann var
fullur, greyið. og vissi ekki hvað
hann var að gera,“ segja menn
unnar upphaf sitt i flöskustút
einhvers staðar.
Eitt algengasta lögbrotið, sem
var bein áfleiðing eða hliðar-
verkun af drykkjuskapnum, var
áfengissmygl og leynivínsala.
Hér fyrir fimm árum var önnur
hver vinflaska, sem tekin var
af drukknum manni, ómerkt á-
fengiseinkasölu rikisins. Og alil-
margar þeirra reyndust smygl-
varningur. Nú oröið ber þetta
sárasjaldan við, en samt hefur
frekast aukizt fjöldi þeirra ö!v-
aðra manna, sem lögreglan þarf
aö hafa afskipti af á hverri
nóttu.
Svo einkennilega vill til. að
einhver umsvifamesta leyniv'in-
sa'la. sem lögreglan hefur haft
afskipti af og dregiö fyrir dóm,
dró á sínum tíma nokkuð úr þvi
annríki, sem lögreglan hefur af
ofurölvi fólki á almannafæri.
Það voru næturklúbbarnir, sem
spruttu hér upp eins og gorkúl-
ur í Reykjavík, og ráku ólöglega
vlnsölu.
Þeir drógu til sín inn fyrir
veggi þá, sem annars héngu úti
á götu og ráfuöu um bæinn um
nóttina öðrum til ónæðis og
ama. Meðan rekstur þeirra stöð
sem hæst, bar mikið minna á
ölvuðum mönnum á almanna-
færi. Hins vegar jókst kannski
ónæðj næstu nábúa í grennd
viö klúbbana.
Þegar svo þessum klúbbum
vár lokað færðist drykkjan út
á götuna aftur. — GP
— Finnst vður nóau hart
tekið á þeim, sem brjóta
af sér undir áhrifuíii
áfengis?