Vísir - 10.01.1973, Blaðsíða 2

2
Visir. Miðvikudagur 10. janúar 1973
Tisissm:
Spiliö þér í happdrætti?
Valborg Jensdóttir, ncmandi:
Nei, það geri ég aldrei og enginn á
minu heimili. Við höfum ekkert á
móti happdrættum.
Jóhann I)icgo, garðyrkjufræð-
ingur: Já það geri ég. fcg á tvo
miða iHappdrætti Háskólans. Kg
hef ekki unnið cnnþá. Maður gerir
þetta bæði til styrktar góðu mál-
efni ogeinnig i von um vinning.
Ólafur II. (luðmundsson, hús-
gagnasmiður: Já, ég kaupi miöa i
DAS, StBS og Háskólahapp-
drættinu. Það hefur komið fyrir,
að ég hafi fengið lægstu vinn-
ingana. Þetta eru allt þjóðþrifa-
mál, sem vert er að styðja.
Kinar Sigurvinsson, flugvcl-
stjóri: Nei, ég spila ekki, en aftur
á móti gerði ég það hér áður, bæði
i Háskólanum og DAS. Það
kemur þó stundum fyrir, að ég
kaupi miða, þegar þeir eru til sölu
niðri i bæ.
Sigriður Ingólfsdóttir, skrifstofu-
stúlka: Jú, ég á einn miða i
Háskólahappdrættinu, en það er
nú aðallega til að styðja
Háskólann, ég hef aldrei unnið.
Soffia Guðmundsdóttir, hús-
móðir: Kg á nú bara einn miða i
SIBS. Kg hef tvisvar fengið smá-
vinninga.
Á Kúbu þyki ég ekki nógu
feit til að teljast falleg
Það vcrður æ algengara, að fólk
frá suðrænum löndum komi hing-
að til að skemmta íslcndingum i
skammdeginu. Nú er stödd hcr á
landi kúbönsk söngkona Maria
Mcrcnas að nafni og mun hún
skeinmta á llótcl Loftleiðum.
Maria Llerenas kom til lands
ins sl. föstudag og mun hún dvelj-
ast hér um mánaðartima. Blaða-
maöur Visis ræddi stuttlega við
Mariu á Hótel Loftleiðum.
Hvernig lí zt þér á Reykjavik og
tsland? „Vel, þaö litla sein ég hef
séð af landinu og bænum enn.
Reykjavik er ekki mjög stór en
hlýleg borg og falleg. Einnig er
fólkið hér svo vinalegt”.
Þú ert frá Kúbu, er það ekki
rétt? ,,Jú, ég er frá Havana en ég
bý i Sviþjóð. Eiginmaður minn er
sænskur. Hann er prófessor i
mannfræði við háskólann i Lundi.
Nú er margt breytt á Kúbu frá þvi
sem áður var. Kg hef nú ekkert
vit á pólitik, samt var ég fylgj-
andi byltingunni eins og allir aðr-
ir á Kúbu. Kg hefði ekkert getað
gert til að stöðva hana þó ég hefði
viljaö. I raun og veru er ég mót-
i'allin einræði i hvaða mynd sem
það er. Kg vil helzt ekki ræða
pólitik, þar sem fjölskylda min
býr enn á Kúbu”.
Hvað hefur þú sungið lengi?
,,Kg er búin að syngja siðan ég
var smá telpa, en ég er búin að
hafa atvinnu af söng i 12 ár. Áður
en ég fór frá Kúbu söng ég á
skemmtistöðum þar i mörg ár.
Castro var oft áheyrandi minn og
þakkaöi hann mér oft vel fyrir
skemmtunina. Einnig hitti ég oft
Che Guevara. Mér fannst hann
mjög aölaðandi maður. Hann var
herramaður og mér þótti leitt
þegar hann dó. Eftir að ég kom til
Sviþjóðar söng ég þar i leikhúsum
og skemmtistöðum.”
Hvert ferð þú héðan? „Fyrst
fer ég eina viku til Akureyrar og
Maria Llerenas, kúbanska söngkonan, sem skemmtir á Loftleiðum,
með islenzka appelsinu, sem að visu er dálitið minni en sú sem hún á
að venjast i sinu heimalandi.
þaðan til Finnlands og svo til
Vestur-Afriku.
Eitt er það sem mér finnst
skritið hér á Islandi, það er hvað
mikið myrkur er hér. Einn
morguninn lá ég 3 tima i rúminu
og beið eftir að það yrði bjart, svo
að ég gæti fengið morgunverð.
Loks komst ég að þvi að ekki yrði
bjart fyrr en um kl. 11.”
Hvernig lizt þér á islenzka karl-
menn? „Mér lízt bara vel á þá.
Þeir eru kannski dálitið barna-
legir. Þegar ég syng og dansa
vilja þeir að ég striði þeim, nálg-
ist þá og slikt. Þegar ég dansa er
það vegna þess að ég verð ein-
faldlega að dansa þegar ég heyri
músik. Sumir telja það sex, en
svo er ekki. Það er aðeins rythm-
inn sem kemur mér til að dansa.
Heima á Kúbu var ég alltaf að
dansa. Heima á Kúbu telst ég
ekki vera falleg kona. Andlitið
kannski en ég er ekki nógu feit að
mati karlmanna á Kúbu. Þegar
ég var yngri leiddist mér hvað ég
var grönn. Þá tróð ég púða inn á
rassinn á mér og fór svoleiðis út á
götu. Þá þótti ég falleg. Svona eru
Norðurlanda karlmenn ekki. Mér
finnst skritið hvað íslendingar
hafa mikið temperament þar sem
þeir búa svona norðarlega.”
Hefur þú orðið fyrir áreitni eftir
söngskemmtanir þinar? „Já,
bæði i Irlandi og Sviþjóð. En ég er
frek og get bitið frá mér. Kg vil
ekki láta fólk halda að ég sé eitt-
hvað villidýr en ég er frek ef það
þarf.
Aftur hef ég sungið i fangelsum
i Sviþjóð og viðar og fyrir engri
áreitni orðið. Ef ég mætti, vildi ég
gjarnan syngja fyrir fanga hér á
tslandi og einnig i sjúkrahúsum
og hælum fyrir ekki neitt. Bara ef
það gæti glatt fólkið. 1 fyrsta
skipti sem ég söng opinberlega i
Sviþjóð var það i fangelsinu i
Malmö.”
—ÞM
Verðlagið
staklega þar sem þetta er ætlað
fyrir stúdenta, sem þurfa að lifa
af niðurskornum námslánum.
Hér kostar t.d. fiskmáltið 90
krónur, rúnnstykki með smáost-
sneið 25 krónur, innihald kóka-
kólaflösku 20 krónur — en hún er
keypt á tæpar sex krónur frá
verksmiðjunni, svo að segja má,
að álagningin sé um 200% á kók-
flöskunni.”
Við báruni þetta undir Sigur-
Hárklipping góð, svo
langt sem hún nœr
Siðhærður skrifar:
Kjórar stúdinur — Snædls, Sol-
veig, Kristin og IJlja — hringdu:
„Okkur leikur forvitni á að vita,
hvernig stendur á þessu háa verð-
lagi i mat- og kaffisölu stúdenta
miðað við önnur mötuneyti, sér-
á stúdentamatnum
geir Jónasson, yfirkokk matsöl-
unnar; og hannsagði:
„Það mætti halda áfram upp-
talningunni hjá stúlkunum og
bæta þvi við, að kjötmáltiðin
kostar 140 krónur. En þá þarf að
láta fylgja með, að það er sama
hvaða kjöt er i matinn, svinakjöt,
kjúklingar, rjúpur eða.kindakjöt.
Það er allt á sama verðinu.
Með fiskinum fylgir salat,
kokkteilsósa og þviumlikt — og i
máltiðarverðinu er innifalin
súpa, eða skyr eða súrmjólk, eftir
vali stúdentanna.
Brauðsneiðar, skreyttar, selj-
um við á 50 krónur, en svipað -
ar sneiðar kosta á annað hundr
að krónur i öörum matsölum
(t.d. rækjusneiðar viðast kr. 130),
en óskreyttar brauðsneiðar 25
krónur.
Stór glös með gosdrykkjum
(stærra en kókflaska) kosta hér
15 krónur, kaffifantur 20 krónur
(ótakmörkuð ábót), en kaffi eftir
mat 10 krónur,” sagði Sigurgeir
og bætti við:
„Þetta mun fólki áreiðanlega
ekki þykja dýrt miðað við matsöl
ur yfirleitt, og ekki er hægt að
miða við mötuneyti á þeim vinnu-
stöðum, þar sem annaðhvort er
gefinn maturinn, einungis greitt
hráefnið eða starfsfólkið vinnur
hluta af matartimanum og fær
frian mat i staðinn.
Þessi matsala er á engan hátt
styrkt, hvorki af riki né öðrum, og
hún verður að standa undir sér
sjáif, þrátt fyrir hækkandi verð-
lag á hráefni, hækkandi
laun starfsfólks og styttan vinnu
tima o.s.frv.”
Hugsað og rabbað í rútunni
„Hann hlýtur að lita anzi stórt á
sig, húsráðandinn, sem handsam-
aði piltana tvo og bauð þeim siðan
að velja milli klippingar eða
kæru.
Það er ekki svo, að ég sé að
taka upp vörn fyrir þessi „göfug-
menni”, sem brutust þarna inn —
eða aðra þeirra nóta.
Aftur á móti finnst mér það
litilmannlegt af húseigandanum
að fara svona með piltana, sem
hafa sjálfsagt talið sig hafa himin
höndum tekið, þegar þeir heyrðu
kostaboðið.
Það er engu likara en blindur
maður hafi sniðið hár piltanna
með hnifi og gaffli og gert klipp-
inguna að meira kvairæði en kær-
an hefði nokkru sinni orðið.
Innbrotsþjófar eiga sina refs-
ingu skilið, svo sannarlega. Jafn-
vel klippingar, myndabirtingar i
blöðum eða annað slikt En þarna
fór viðkomandi húsráðandi illa að
ráði sinu, sem gerir piltana ein-
ungis þráa og hortuga.”
„A ferð minni austan úr sveit
kom ég i rútu i gegnum Selfoss
eftir nýár. Mér brá heldur i brún,
er ég sá, að gamla simstöðvar-
húsið var horfið og i staðinn kom-
in vélskófla.
Kg gerðist svo djörf að spyrja
sessunaut minn um örsökina, og
fékk ég þá að vita, að helzt væri
talið, að hér hefði verið um
ikveikju að ræða aðfaranótt 2.
janúar. En lögregluvakt hafði
staðið þar alla nýársnótt vegna
ótta um að tekið yrði feil á hjalli
þessum og einhverjum bálkesti.
Kg fór að ihuga málið nánar.
Var ég ekki búin að heyra utan að
mér, að einhverjir háttvirtir aðil-
ar á Selfossi hefðu keypt húshjall-
inn fyrir 1 1/2 milljón? Kg spurði
sessunaut minn um það, og
kvað hann það rétt vera og sagði
ennfremur: „Hvort meö þvi hafi
hugur leikið á að mynda hér eina
Selfosstorfu, sbr. Bernhöftstorfu i
Reykjavik, skal ófullyrt, en ef svo
væri, hlyti að vera um einhvers
konar bræðralag að ræða milli
Kaupfélags Arnesinga og eigenda
hússins, sem að ofan greinir, i þvi
að lofa hreysum að standa
óbreyttum fram i timann, þ.e.
enn 'standa braggatetur Kaup-
félags Árnesinga á næsta leiti við
rústirnar og meira að segja notað
ir sem verkstæði fyrir tug þús-
unda ef ekki milljóna tekna fyrir
KA, þrátt fyrir að braggaskriflin
tæpast gætu talizt vatnsheld. Að
maður ekki tali um aðbúnað
verkamanna þar, bæði hvað
snertir vinnuaðstöðu og hreinlæti?
Kg sat hugsi um stund, en varð
svo að orði:
„Þvi veröur bót mælandi að
fremja ódæðisverk, hverju nafni,
sem það nefnist. Ef um ikveikju
er að ræða, tel ég þar hljóti að
hafa verið á ferðinni einhver eða
einhverjir, sem hafi snert af ósk
um fegra umhverfi eða hreinan
bæ. Og hefðu þeir þá átt að lofa
braggahreysunum að fylgja
gömlu simstöðinni inn i auðnina.”
Bæði húsið og braggarnir hafa i
seinni tið staðið saman til þess að
setja sinn svip á þorpið miður til
sóma. Hvað svokölluð verkstæði
snertir spyr ég, sem er fremur
hægrisinnuð: Hvað er fram-
sóknarkaupfélagsráðið, sem eftir
forskriftum stefnu sinnar ætti að
hlúa að verkalýðnum, að hugsa.
Það er eins og það setji upp
svört gleraugu, er það horfir
beint af augum frá hinum glæsi-
legu verzlunar- og skrifstofu-
byggingum KA.”
Rútufarþegi að austan.