Vísir - 11.08.1973, Síða 2

2
Vlsir. Laugardagur 11. ágúst 1973.
•ii •■••• •■■•• ••••• ■•••• ••«• ••••• ••••• *••■• ••••■ ••••• ■•••• ••••« ••••■ *•■•• ••••■ ■•••• •■■•■ ■•••■
■ ■■ ■■■■• ■■■■■ ■•■•• ■••■■ ■■■■■ ••■■• ■■■■■ ••••• ■■•■• ••••• ■■•■• •■•■■ ••••• ■••■■ ••■■• ■•■«■ ••■■■
■ •• •■•■■ ■■■■• ■•■■■ •■■■■ ■•■•■ ■•■■• ■■••■ ■•••• ■■■•■ ■•■■■ ••■•■■■•■■••••■•■■■•■•••■■■•■■■■•■■£*•••
■ ■• ••■■■ ■■•■■ •■•■• ••■•• ■••■■ ■••*■ ■■■■■ ■•■■• •■■■• ••■•• •■■•■ ■•■■• ■•••■ ■••« ■•■•• ■■■•• •■■•■ •■•■•
■ ■■ ■■■•• •■■■■ •■■■• ■■■■■ •■•■■ ■■■■■ ■•■•■ ■••■• ■•■•■ ■••■• ■•■•■ ■■•■■ •■••■ ■•••• aiaaa ■■■■• •■••■ ••■■■
LESENDUR
HAFA
ORÐIÐ
GÆZLUMENN I GALTALÆK
RÆSTU TJALDBÚANN SEX
SINNUM ÚT TIL LEITAR
Ulii
vteutsm:
Hvort finnst yöur réttara, aö láta
smiöa varöskip eöa kaupa þaö
strax tilbúiö?
Guömundur Snæhólm, rafvirki:
— Mér finnst réttara, aö þaö sé
keypt skip. Þaö gæti nefnilega
fariö svo, að engin not verði fyrir
slikt skip eftir eitt ár eða svo.
Sigriöur Guöbrandsdóttir
húsmóöir: — Sjálfsagt aö kaupa
varöskip strax, ef peningar eru til
fyrir því. Auðvitað hefði verið
bezt að kaupa varðskip strax og
landhelgin var færð út. Annars er
þaö auövitað spurning, hvort
hægt hefði verið að gera meira en
hefur veriö gert i landhelgismál-
unum.
Gisli B. Björnsson, teiknari: Það
ætti að kaupa það strax, þvi við
höfum not fyrir eitt slikt. Þetta
veltur einnig á þvi, hvort til séu
peningar fyrir skipi. Svo er
spurning, hvort til séu skip, sem
eru nothæf sem varðskip.
Adólf óskarsson, pipulagningar-
maöur: —Þaö mátti panta varö-
skipið, þegar ákveðið var að færa
landhelgina út. Þá væri það nefni-
lega á leiðinni hingað núna.
Reykjavik 7.8. 1973.
,,Ég undirritaður var einn af
þeim mörgu sem sóttu bindindis-
mótiö i Galtalæk ’73, og finnst
mér þaö skylda min að koma
fram með smágagnrýni á þá
gæzlu, sem þar átti sér stað, i von
um að sá hryllingur endurtaki sig
ekki.
Gæzlan var skipuð krökkum og
fullorönum, allt niður i
fermingaraldur. Viss er ég um að
fleiri en mér hafi þótt það helv..
hart að láta hina og þessa krakka
róta til f farangrinum við komuna
og þaö sem eftir var mótsins.
Jafnvel sannaöist á tvo gæzlu-
menn stuldur úr tjaldi, og heyröi
ég, aö margir aðrir litu gæzlu-
menn hornauga vegna hvarfs á
ýmsum hlutum.
KSK skrifar:
„Hvaða tilgangi þjónar það að
fara svona mjúkum höndum um
glæpamenn þá, sem selja og
dreifa eiturlyfjum meðal ung-
linga? Doði sá og linkind, sem
manni viröist vera rikjandi hjá
löggæzlunni og löggjafanum
hlýtur að ýta stórlega undir þessa
þokkaiðju.
öll erum við sammála um
nauösyn þess aö útrýma mein-
dýrum úr þjóðfélaginu og notum
þá gjarnan öll þau vopn sem að
gagni mega koma. Svo á Hka aö
vera I baráttunni við þessa plágu
— jafnvel þótt meindýrið standi á
tveim fótum, vel klætt með fulla
vasa fjár.
Einnig kvisaðist út, að sumir
gæzlumanna hefðu tekið til einka-
afnota þaö vin, sem þeir fundu i
tjöldum mótsgesta.
Ekki ætla ég að dæma um þau
sannleikskorn, sem i þessu felast,
en sjaldan lýgur almannarómur.
Enn eitt ætla ég að minnast á og
það er, að sex sinnum var ég
rifinn út úr tjaldi minu sama
kvöldið, meðan gæzlumenn leit-
uðu i tjaldinu og fundu auðvitaö
ekkert.
Er þetta ekki fullmikið af þvi
góöa og er ekki skylda móts-
sljórnar að sjá til að slikt endur-
taki sig ekki.”
Jón Geirsson
Alftamýri 46
Rcykjavik.
Hvaða vopn eru liklegust til
þess að bita þennan varg?
Birtum nöfn og myndir af
honum og dæmum hann þyngstu
refsingu. (Til að byrja með
gjarnan setja hann til starfa við
að byggja nýtt og fullkomið
fangahús yfir sjálfan sig.)
Nauðsynlegt er að taka á
þessum málum með fullum
þunga, svo aö engum óbrjáluðum
manni detti i hug að reyna að
gera sér þetta að gróðavegi,
hversu girugur sem hann kann að
vera.
Krafan er nöfnin og myndirnar
I blöðin af hættulegasta meindýr-
inu!”
GRIMMD VIÐ FIKNI-
IYFJASAIAI
Hártoganir um
,opnun' Austur-
strœtis
Vatnskot og smiöjan hans Simonar.
Verndum Vatnskot
á Þingvöllum
Lydia Guðjónsdóttir, Laugavegi
171 skrifar:
„Það er mikið talað og skrifað
um verndun þjóðgarösins á Þing-
völlum og mikið fjasað um
verndun muna og minja, en ég hef
hvergi rekizt á það, sem mér
finnst vera númer eitt i þjóðgarð-
inum.
Þaö er að vernda siðasta bæinn
i þjóðgarðinum, Vatnskot, sem er
i góöu standi, bæöi að utan og
innan.
Vatnskot séð utan
af Þingvallavatni.
Þvi ekki að slá tvær flugur I
einu höggi, halda við bænum eftir
þörfum og selja þar kaffi og
annan greiða? Þarna koma mjög
margir alla daga vikunnar og þó
auövitaö mest um helgar. t mis-
jöfnum veðrum mundu margir
svo sannarlega þiggja eitthvað
heitt ofani sig.
A meðan búið var i Vatnskoti,
þágu margir góðar veitingar hjá
hjónunum Jóninu og Simoni, enda
fór mikið orð af gestrisni þeirra.
'Þetta var hlýlegt og vinalegt
heimili, og engum leiddist, sem
fékk að sjá inn i smiðjuna hjá
völundinum Simoni, sem var
jafnvigur á tré og járn.
Ég hef heyrt þvi fleygt, að rifa
eigi Vatnskot, og aö byggja eigi
þar kannski nýja Valhöll. Það
væri hörmung, ef i slikar fram-
kvæmdir yrði ráðizt þarna þvi að
staðurinn og skógurinn verða að
fá að halda sér. Það er hægt að
endurbyggja Valhöll á Leirunum
og fá nóg bilastæði án þess að
þurfa nokkuð að skerða skóginn.
Valhöll á ekkert erindi inn i
miðjan þjóðgarðinn. Það er nóg
búið að aflaga samt”.
Magnús Hauksson, trésmiður: —
Frekar að kaupa varðskip núna,
þvi það er áhugi fyrir að fá eitt
slikt. Aö visu kom sá áhugi ekki
mikið fram i söfnuninni fyrir nýju
varðskipi en ég held hann hafi
samt verið fyrir hendi.
Sigurður iGuðmundsson, hjá
verkfræðistofunni Hönnun: —Mér
finnst þa^ sjálfsagt að smiða
varöski^ sérstaklega fyrir
tslendinga. Við fáum skip sem er
hentugra i alta staði. Og ég er alls
ekki hræddur um, að það verði
elíki nóg fyrir það að gera.
LÆTUR VEKJA SIG
TIL AÐ HLUSTA Á
SVAVAR GESTS!
Sigurjón Alfreðsson vaktmaður
skrifar:
„Þótt ég starfi að næturvörzlu
og sofi þvi jafnan, meðan flestir
aörir eru á róli, þá þykja mér
þættirnir hans Svavars Gests það
skemmtilegir að ég vakna upp
eftir fárra tima svefn til þess að
hlusta á þá, heldur en láta þá fara
framhjá mér. — Eða svona
næstum þvi.
Mér finnst maðurinn skemmti-
legur og hef gaman af þvi, sem
fram kemur hjá honum um
músikantana, sem hann leyfir
okkur að heyra i.
Einhvern tima sá ég i þessum
pistli hnýtt i hann ónotum og þvi
dróttað að honum, að hann veldi
sérstaklega til flutnings hljóm-
plöturfrá sinni eigin plötuútgáfu.
Verð ég að segja eins og er, að
það geti ég ómögulega merkt.
Mér finnst maðurinn velja plötur
einfaldlega eftir þvi, sem hentar
S.J. hringdi:
„1 þætti Helga J. Halldórssonar
„Daglegt mál” fyrir nokkrum
dögum hneykslaöist flytjandi
þáttarins mjög á þeirri „firru”
borgarstjórans, er hann sagði i
viðtali við dagblöðin, að nú ætti að
„opna” Austurstræti fyrir
gangandi vegfarendum. Kvaðst
Helgi ekki vita annað en það hefði
ávallt verið opið vegfarendum,
enda hafði hann komizt óáreittur
um strætið hingað til, svo að hér
hafi aldrei verið um lokun að
ræða.
Þarna held ég aö um mis-
skilning sé að ræða, þvi að veg-
farendur hafa ekki mátt ganga
óhindraðir um sjálfa götuna eða
strætið, nema á merktum gang-
brautum, og telst það umferðar-
brot og ólöghlýðni, ef annað er
gert. Gangandi fólki hafa verið
ætlaöar gangstéttirnar, en bilum
og öðrum farartækjum strætið, en
nú skal breytt til og gangandi fá
til afnota bæði strætið og gang-
stéttir.
P.s. Liggur ekki beint við að
kalla þetta úr á útvegsbankanum
bara Gullúrið”?.
HUNDAFARGAN
í GARÐAHREPPI
Sigurjón i Garðahreppnum
hringdi:
„Þegar maður býr i Garða-
hreppi, getur maður ekki annað
gert en óskað Reykvikingum til
hamingju með bannið við hunda-
haldinu. — Hér i Garðahreppi eru
hundarnir orðnir alger plága.
Fólk virðist ekki hafa nokkur
tök á þvi að halda þeim heima
við, og þeir eru valsandi um allt
þorpið og börnin organdi undan
þeim.
Það hafa mér starfsstúlkur á
gæzluvellinum sagt, að þær verði
að byrja hvern dag á þvi að
hreinsa upp hundaskitinn eftir
gesti næturinnar, áður en börnin,
2ja til 6 ára, koma.
Svo er hundgá allan daginn,
sem er hvimleitt til lengdar og
ónæðissamt.”