Vísir - 14.06.1974, Blaðsíða 2

2
Vísir. Föstudagur 14. júni 1974
vírasm:
Hvað er vinnutiminn
langur?
Sigurður Atli Gunnarsson, tækni-
fræðingur.Vinnutiminn hérna hjá
mér er 8 timar. Mér finnst það ó-
sköp hæfilegur vinnutimi. Ég er
einhleypur og get þvi lifað á 8
stunda vinnu.
Þorbjörn Þorbjörnsson, verk-
stjóri. Það eru alltaf 10 timar á
dag og stundum 12. Stundum er
lika unnið á laugardögum. Mér
finnst það ekki óhófleg vinna fyrir
fullfriskan mann.
Halldór Gunnarsson, bilstjóri.
Vinnan er mjög misjöfn, en alltaf
svona frá 7-22. Mér finnst það eig-
inlega einum of mikið. Mér mundi
aldrei takast að byggja nema
vinna svona lengi. Kærastan
vinnur lika úti, minna dugar ekki.
Guðjón Marteinsson, bygginga-
vcrkamaður.Þetta er upp og ofan
og fer nokkuð eftir veðri i minu
tilfelli. Ég vinn að meðaltali til kl.
4. Það er þokkalegur vinnutimi,
enda vinnum við vel, meðan við
erum að.
Snæbjörn Pétursson, kranastjori.
Ég vinn núna yfirleitt 40 tima i
næturvinnu á viku. Jú, það er
nokkuð svekkjandi að vinna
svona lengi, en svona gengur
þetta fyrir sig i steypuvinnunni.
Skatturinn sér svo um að sjá fyrir
peningunum.
Steinn Sveinsson, kennari, nemi
og verkamaður. Á veturna kenni
ég 37 tima á viku og er einnig i
námi, svo það gerir i allt minnst
70 ttma. Núna i sumar vinn ég 70
tima á viku. Það er ekkert á móti
þvi að vinna svona lengi i nokkurn
tima, enda lifir enginn á dag-
vinnunni einni saman.
segir Arni Vigfússon byggingameistari
.Stend uppi peningalaus
'WMKKBssmg&mmmm %
WBÍpiNíP''' , ■ S

ffggiP^ "V '§% I

Húsbyggjendur bíða og tapa stórum fúlgum
á drœttinum á lónum Húsnœðismólastjórnar
„HEFTAPAÐ
400 ÞÚSUND-
UM Á ÞREMUR
MÁNUÐUM"
r
— segir Arni Vigfússon byggingameistari —
verðbólgan tvöfaldaði íbúðaverðið ó 2 órum
„Ég gerði upphaflega
ráð fyrir að fá fyrri hluta
húsnæðismálastjórnarlán-
anna, þegar húsið yrði fok-
helt, en það dróst í fimm
mánuði. Þá bjóst ég við, að
seinni hlutinn yrði greidd-
ur sex mánuðum síðar, en
það hefur nú dregizt í þrjá
mánuði. Töfin í þessa þrjá
mánuði kostar mig um 400
þúsund krónur."
Þetta segir Arni Vigfússon
byggingameistari I viötali við
Visi. Saga hans er nokkuð hin
sama og annarra húsbyggjenda. t
hans tilviki ber byggingameistar-
inn nær eingöngu tapið á drættin-
um á útborgun seinni hluta lán-
anna. Töfina á greiðslu fyrri hlut-
ans greiddu þeir, sem af honum
kaupa, að talsverðu leyti með þvi
að undirrita tryggingarvixla og
bera vextina af þeim. f öðrum til-
vikum, um landið allt, eru það
ýmist fjölskyldurnar, sem kaupa
eða byggja ibúðir, bygginga-
meistararnir eða báðir aðilar,
sem verða að bera kostnaðinn af
M LESENDUR HAFA ORÐIÐ i
Beið lœstur í klefa hálfan dag
eftir yfirlögregluþjóninum
Húsavfk 10/6 ’74
óánægður Húsvíkingur skrifar:
Á sjómannadaginn fór ég á
dansleik i Félagsheimili Húsavik-
ur, sem ekki er sérstaklega i frá-
sögur færandi, nema af þvi tilefni
að eftir dansleik, þegar flestallir
samkomugestir voru komnir út,
að Húsavikurlögreglan var þarna
á ferðinni og virtist vera að hirða
upp óvenjumarga gesti, að ég
vatt mér að einum lögregluþjón-
inum, sem er nýbyrjaður að
starfa hér og spurði hann til
nafns. Hann virtist ekki heyra i
mér, þrátt fyrir að ég stæði fast
upp við hann, svo að ég endurtók
spurningu mina nokkrum sinnum
og fylgdi honum eftir, þar sem
hann gekk að lögreglubifreiðinni
og settist upp i hana án þess að
svara mér. Ég móðgaðist litið eitt
við þessa ókurteisi og hugsaði
með mér, að ég.þyrfti þá liklega
ekki að vera neitt kurteis heldur,
svo að ég sendi honum nokkur vel
valin orð frá.minni hálfu.
Við þetta virtist maðurinn átta
sig, þvi að hann vatt sér út úr bif-
reiðinni, þreif i hnakkadrambið á
mér og þeytti mér inn i lögreglu-
bifreiðina að aftanverðu og skellti
siðan I lás. Siðan var ekið með
mig að lögreglustöðinni, farið
með mig þar niöur að fanga-
geymslunum, en þar fékk ég
smátækifæri til að spyrja lögregl-
una, hvaða ástæðu þeir hefðu til
að setja mig i.steininn. Ekki fékk
ég neitt svar við þvi, heldur greip
sá lögregluþjónn, sem ég áður
hafði spurt til nafns, um hægri
hönd mina og keyrði hana aftur
fyrir bak, og þannig klæddu þeir
þrir mig úr jakkanum og rifu af
mér bindið og færðu mig síðan i
klefa nr. 1, sem er tveggja manna
klefi, en þar sat fyrrverandi
vinnufélagi minn. Þegar ég kom
þarna inn, var kl. fimmtán min-
útur gengin i fjögur. Við tókum
tal saman, en um það bil tiu min-
útum siðar þurfti ég að kasta af
mér vatni, svo að ég þrýsti á
bjöllurofa, sem var þarna við
dyrnar. Ekki fékk ég svar, svo að
ég hringdi aftur. Ég hringdi af og
til i tvo og hálfan tima og bankaði
auk þess á dyrnar inn á milli, en
ég fékk aldrei neitt svar, svo ég
varð að kasta vatni á gólfið.
Um kl. 7 var auðheyrt, að byrj-
að var að sleppa föngunum út, en
fangageymslurnar voru troðfull-
ar þessa nótt, en það kemur ekki
oft fyrir hér á Húsavik, enda
margir þar af litlu tilefni. Um
áttaleytið var búið að sleppa öll-
um nema mér, en þegar þeir
slepptu klefafélaga minum, sagð-
ist ég þurfa i vinnu kl. 8. Ég beið i
smástund eftir að þeir opnuðu
fyrir mér, en ekkert skeði. Þá tók
ég að lemja og sparka i klefa-
hurðina af öllum minum kröftum.
Þá heyrði ég fótatak, og litil lúga
var opnuð á veggnum og fyrir
framan hana stóð fyrrnefndur
lögregluþjónn og spurði, hvað
væri að. Ég sagðist þurfa i vinnu
og spurði, hvort ekki ætti að
hleypa mér út eins og hinum. Þá
sagði hann, að ég ætti að biða eftir
yfirlögregluþjóninum, en ekki
vissi hann, hvenær hann kæmi, og
yrði ég bara að vera rólegur. Sið-
an leið og beið og klukkan silaðist
áfram mjög rólega, þar til að hún
var farin að ganga fjögur, þá opn-
uðust dyrnar og inn gekk yfirlög-
regluþjónninn og sleppti mér út
með nokkrum orðum. Þarna var
ég semsagt i hálfan sólarhring og
fékk aldrei hvorki þurrt né vott að
borða og fékk aldrei að fara á sal-
ernið þrátt fyrir mjög itrekaðar
beiðnir i þá átt, fyrir það eitt að
spyrja nýjan lögregluþjón að
nafni.
KJAVÍK1974 USTAHÁTÍÐ í H
VÍK19M
LISTAHATIÐ
Nú stendur allt i ljóma á listahátiðinni.
Landinn finnur um vanga sina anda strjúka hlýjan.
Ég get ekki jafnaö þaö meö jólaköku minni,
hve Jón er oröinn frægari en breska sinfónian.
Hrifningin á eftir aö hækka um nokkrar gráöur.
Hjörtu margra gerast klökk viö fögur Ijóðastefin.
Sniilingarnir gera mesta lukku eins og áöur,
þeir Askenasy, Fúsi Halldórs, Barenboim og Prévin.
Er útlendingar þeysa heim af þessum listum saddir
og þagnar allt I menningar og listar vorrar húsi,
þá væru tslendingar I vondum vanda staddir,
væru þeir ekki tslendingar báðir, Jón og Fúsi.
Ben. Ax.