Vísir - 07.08.1974, Qupperneq 16

Miðvikudagur 7. ágúst 1974.
Sauðkindin
gerð útlœg
úr Eyjum
-nema með
sérstökum leyfum
Kvikfjárrækt verður héðan i frá
ekki leyfð I Vestmannaeyjum,
nema með sérstöku leyfi bæjar-
ráðs. Þegar við ræddum við
Magnús H. Magnússon bæjar-
stjóra i Eyjum i morgun, sagði
hann, að búið væri að samþykkja
nýja reglugerð , sem er til komin
vegna uppgræðsluhnar eftir gos-
ið.
Bæjarráð verður að ákveða
hverju sinni hvernig og hvar hægt
verður að stunda búfjárrækt.
Stórfé er nú eytt i uppgræðslu,
sagöi Magnús, en á vissum svæð-
um verður óhætt að láta t.d. hesta
og kindur ganga. Þau svæði verða
girt. Leyft verður t.d. að hafa
hesta i Stórhöfða, en þar féll til-
tölulega litið af vikri og gjalli i
gosinu.
Magnús gizkaði á að um 10-20
hestar væru i Eyjum núna, en
talsvertum kindur. Magnús sagði,
að ekki þyrfti að fækka frá þvi.
sem nú er, en fjölgun má ekki
veröa mikil næstu árin.
Magnús sagði, að þetta værj til-
finningamál hjá einstaka mönn-
um, en kvaðst þó halda að þetta
reyndist unnt, enda er þetta ein-
göngu gert til að tryggja upp-
græðsluna.
Tæplega þarf að búast við þvi,
að nokkur hafi hug á að setja á
stofn bú i Eyjum aftur, enda var
litið orðið um búskap fyrir gos.
Búskapur var þó stundaður aust-
ast i bænum, svo sem á Kirkjubæ,
þar sem hraun hylur nú allt.
— EA.
Eltingarleikur við
hraðakstursmann:
Á 140 km
hraða til að
stinga af
Þegar vegalögreglu-
menn voru staddir í
Hveragerði á mánudags-
kvöld/ sáu þeir hvar bif-
reið ók hjá á ofsahraða í
átt til Reykjavíkur.
Lögreglumennirnir voru á
vegalögreglubil og veittu þeim
hraðskreiða eftirför. Þegar öku-
maður varð var eftirfararinnar,
jók hann enn ferðina og virtist
ætla aö stinga lögreglubilinn af.
Eltingarleikurinn barst upp
Kambana og eftir Suðurlands-
veginum.
Þegar komið var að Geithálsi,
gátu Jögreglumennirnir fengið
ökuþórinn til þess að stoppa.
Hann viðurkenndi að hafa ek-
ið á allt að 140 km hraða á leið-
inni frá Kömbum að Geithálsi.
Meðalhraðinn var á milli 100 til
140 alla leiöina. UppKambana
viðurkenndi ökumaöurinn að
hafa ekið á 80 km hraöa.
Bill og ökumaður eru ættaðir
frá Akureyri. ökumaðurinn var
sviptur ökuskirteini til bráða-
birgða á staönum og billinn
tekinn af honum.
—ÓH

Veizlan mikla
Mávurinn er girugur fugl, iðinn og kappsamur viö átiö, þegar hann kemst I eitthvaö virkilega krassandi.
Ragnar Th. Sigurðsson tók þessa mynd uppi i Hvaifiröi á dögunum. Þar var fuglageriö I einni af mörg-
um veizium sumarsins. Þeir höföu komiö meö hvai aö landi,-og þá fellur alltaf eitthvað til handa hin-
um gargandi ibúum loftsalanna.
Utanferðir landans skapa gjaldeyrishungur:
Borga allt að 150 krónur
fyrir dollarann á svörtu
— því bankarnir veita engan umframgjaldeyri
Rúmlega fjórðungur
þjóðarinnar ferðast til
útlanda á hverju ári og
sætta ekki allir sig við
þann gjaldeyris-
skammt, sem bankarn-
ir veita.
Skammturinn, sem hver
feröamaður fær núna, er gjald-
eyrir fyrir 24 þúsund krónur, ef
hótel erlendis er ekki greitt héð-
an frá. Ef svo er, lækkar
skammturinn um ca. 25%
Þegar búið er að greiða fæði
og ferðir á staðnum, sem ferð-
azt er til, vill oft litið verða eftir
af valútunni til vörukaupa. Það
er því ekki að furða, þótt menn
reyni með öllum tiltækum ráð-
um að krækja sér i aukagjald-
eyri.
Slikt er oftast gert með þvi að
afla sér gjaldeyrisins á svörtum
markaði og greiða hærra verð
fyrir hann en i bönkum.
Visir hefur fregnað, að gjald-
eyrishungur mikið riki núna og
að algeng greiðsla fyrir dollara
á svörtum sé milli 120 til 130
krónur. Þó munu dæmi til um
menn, sem greiða allt að 150
krónur fyrir hvern dollara, ef
þeim liggur mikið á. Útsöluverð
dollarans úr banka er kringum
97 krónur núna.
Sama gildir um annan gjald-
eyri. Ef gjaldmiðillinn heitir á
annað borð eitthvað annað en
islenzk króna, þá er allt fyrir
hann gefandi.
Helzti miililiður erlends
gjaldeyris á svartan markað
virðist vera Keflavikurflugvöll-
ur. Þar starfa hátt á fimmta
þúsund erlendir menn, sem fá
allar greiðslur i erlendum
gjaldeyri. fslendingar starfa
mjög margir þar, og milli þess-
ara aðila blómgast gjaldeyris-
viðskiptin.
Þá má geta þess, að áhafnir á
skipum og flugvélum fá hluta af
launum sinum greiddan i er-
lendum gjaldeyri og eru að.
sjálfsögðu sjálfráðar um hvern-
ig honum er varið.
Hótelum, verzlunum og öðr-
um aðilum, sem taka við er-
lendum gjaldeyri, er skylt að
skila honum til bankanna til
endurgreiðslu i islenzkum pen-
ingum. Þó mun alltaf verða
misbrestur á, að allt sjáist i
bönkunum, sem erlendi ferða-
maðurinn hefur skilið eftir sig.
Þá má reyna löglegu leiðina
til að verða sér úti um auka-
gjaldeyri. Hún er sú að sækja
einfaldlega um meira.
Að sögn Gunnars Gunnars-
sonar, fulltrúa hjá Landsbank-
anum, er talsvert mikið um
þessar umsóknir.
Þeim er samt flestum hafnað
hjá gjaldeyrisdeildum bank-
anna.
Gunnar sagði, að mörgum
þætti súrt i brotiö að fá ekki
gjaldeyri fyrir nema 24 þúsund
krónur, þar sem upphæð er-
lenda gjaldeyrisins, sem fæst
fyrir þann pening, fer sifellt
lækkandi. Fyrir nokkru fengust
upp undir 120 pund fyrir þessa
fjárhæð, en núna fást ekki nema
105 til 107 pund fyrir hana.
„Ásóknin i gjaldeyri bendir til
þess, að þörfin fyrir hann sé
geysimikil og að erfitt sé aö
metta markaðinn”, sagði Gunn-
ar. Og hann bætti við: „Við
heyrum um svartamarkaðsvið-
skipti með gjaldeyri, enda engin
furða, þótt þau séu fyrir hendi,
þar sem Bandarikjamenn
starfa hér á næstu grösum.”
Gunnar sagði, að erfitt væri
að fá stórar fjárhæðir i erlend-
um gjaldeyri frá bönkunum, ef
ástæða önnur en ferðalög til út-
landa væri ekki fyrir hendi.
Hann nefndi, að eignayfirfærsl-
ur tækju yfirleitt mörg ár. Menn
selja kannski hús sin og flytja til
útlanda, en fá ekki andvirði hús-
anna flutt yfir i erlendan gjald-
eyri fyrr en eftir langan tima.
— ÓH.