Tíminn - 23.10.1966, Blaðsíða 9

í
\
SUNNUDAGUR 23. október 1966
TÍMINN
kl. 8,30 í Kirkjubæ. Litskuggamynd
ir söngur og sameiginleg kaífi-
drykkja. Fjölmennið og takið með
ykkur gesti.
Langholtssöfnuður: Fyrsta kynn-
ingar og spflakrold vetrarins verður
í safnaðarheimilinu sunnudagskvöld
23. okt. kL 20.30. Kvikmynd fyrir
bömin o:g fyrir þá sem ekki spila,
kaffiveitingar. Verið velkomin. Safn
aðarfélögin.
HETJA AD ATVINNU
árnað heilla
Sextugur er á mánudaginn Er
lendur Árnason bóndi a'ð Skíðbakka
Austur - Landeyjum Rangárvalla-
sýslu. Erlendur er fæddur að Skíð
bakka og foreldrar hans hjónin
Árni Erlendsson og Sigríður Ólafs
dóttir. Hóf hann búskap að Skfð-
bakka árið 1934 ásamt konu sinni
Guðbjörgu Jónsdóttur frá Hólma-
hjáleigu í A. — Landeyj-jm, og hafa
þau búið þar allan sinn búskap, og
eiga þrjú uppkomin mannvænleg
börn.
Erlendur hefur haft niikil afskipti
sf búnaðarmálum í sveit sinni og
tekið virkan þátt í félagsmálum. Var
hann kjörinn í hreppsnefnd árið
1942 ,oddviti varð hann 1946 og hef
ur verið það síðan. Sýslunefndarmað
ur frá 1959. Fulltrúi á fundum Séft
arsambands bænda frá s*ofnun
sambdansins heiðursféUgi í Ung-
mennafélaginu Dagsbrún í undir-
búningsbúningsnefnd Sjúkrahúss
Suðurlands í fasteignamafsnefnd
Rang. frá 1963, formaður sjúkra-
samlags sveitar sinriar frá stofnun
hefur Erlendur verið, og gegnt auk
framangreindra starfa fjölda trún
aðarstarfa fyri sveitina.
Erlendur hefur verið mikill áhuga
niaður um sandgræðslu og starfað
ötullega að þeim málum I Landevi
unum, þá hefur hann verið forgöngu
maður um hinar stórfelldu fram-
ræsluframkvæmdlr þar í sveitinni.
Margir munu hugsa hlýtt til Er-
leridar á afmælisdaginn, en hann
verður að heiman.
FERMINGAR
Fermingarbörn í Hallgnmskirkju
sunnudaginn 23. okt. kl. 11. f.h.
Séra Sigurjón Þ. Árnason.
Friöjón Karl Eyjólfsson,,
Flókagötu 65
Jóhann Sigurjónsson,
Ægissíðu 58
Sigurjón Þór Árnason,
Hlégerði 6. Kópavogi.
Kirkja Óháða safnaðarins:
Ferming kl. 2 e. h. í dag.
Jón Halldór Stígsson
Hólmgarði 11
Þorsteinn Stígsson
Hólmgarði 11
21
— Ekki þaS? Ég er ekki í sér
lega miklu dálæti hjá þeim. En ég
vona, að þau hressist þegar þau
sjá mig!
— Það stendur yfir kokkteilboð
sagði hún.
— Nú?
Hann varð hugsi.
— Þá held ég að ég fresti heim
sókninni. Hvemig litist yður á að
koma með mér út að borða. Gerið
það fyrir mig að segja ekki nei!
Ég hef fulla vasa af peningum.
Og hvemig lízt þér á fötin mín,
spurði Daniel og brosti.
— Þau em ágæt, sagði hún.
— Jæja, hvar eigum við að
borða? Eins og ég sagði, ég á svo
mikið af peningum, í augnablik-
inu, að ég verð að losna við slatta.
— Ég þar að segja pabba frá
því, svaraði hún.
— Ágætt. Ég endurnýja þá um
leið kunningskapinn við gamla
manninn. Við tvfeir áttum margt
sameiginlegt.
Hann brosti til hennar og bætti
við:
— Og ég vona að við höldum
áfram að eiga margt sameiginlegt.
Fleur gætti vandlega að David.
Eftir að Susan fór, hafði hann
ekki talað við hana. Hann hafði
beitt allri athygli sinni að hinum
gestunum. Hún vissi, að honum
hafði orðið mikið um fund þcirra
Susan og hún þoldi ekki að hugsa
um það. Hún hugsaði gremjulega.
Hvað getur hann hafa séð við
hana? Hún er regiulega fráhrind-
andi. Hún er heldur ekkert
skemmtileg. En hún vissi, að þetta
var ekki rétt. Og hún vissi líka,
að þó að hún væri ekki beinlín-
is falleg, hafði hún sérstæða per
sónutöfra.
Það fór hrollur um hana af ang
ist og hún vissi að hún elskaði
David i raun og veru. Daniel var
orðinn að daufri endurminningu,
sem hún kærði sig ekki einu sinni
um að muna. Það var ekkert
ánægjuleg endurminning.
Ifún óskaði, að David talaði við
sig og fullvissaði sig um, að hann
væri ekki hrifinn af Susan ekki
einu sinni eftir að hann hafði
séð hana aftur. En þótt hann væri
hinn fullkomni gestgjafi, leit
út fyrir, að hann forðaðist hana.
En kannski var þetta jmynd-
un. Hún gekk til hans og tók
undir handlegg hans.
— Þetta var þónokkur þrek-
raun, en ég held, við höfum slopp
ið sæmilega.
— Hvað meinarðu?
— Þessi stúlka, sem kom hing
að. Mér fannst það óviðfelldið,
fannst þér það ekki?
— Það er ekkert eðlilegra en
hún kæmi hingað fyrst hún er í
Englandi.
— Ég veit það, en mér þótti
það óviðfelldið samt. Ég vona, að
við þurfum ekki að hafa mikið
saman við hana að sælda
— Annað heyrðist mér á þér
áðan- v
— Ég reyndi bara að vera elsku
leg.
— Mér fannst þú alls ekkert
elskuleg.
— Ég sem hélt, ég hefði verið
sérlega elskuleg.
— Víst varstu kurteis en það
virtist uppgerð Fleur.
Hún sagði bitrum rómi.
— Hvað ætlaðistu til, að ég
gerði? Faðmaði hana og kyssti?
Því skyldi ég vera hrifin af því
að stúlka sem þú hefur þekkt, kem
ur askvaðandi hingað? Sagðist
hún elska þig? Ég á við, sagðist
hún hafa elskað þig sem David?
— Ég verð að viðurkenna, að ég
vissi ekki, að hún væri svona lirif
in af mér.
— Að opinbera tilfinningar sín
ar svona, sagði hún reiðilega. Hef
ur manneskjan ekkert stolt?
— Fleur, gerðu það fyrir mig
að tala ekki svona.
Röddin var hörkuleg.
— Hún heldur, að ég sé dá-
inn, og mér finnst ekki nema fal
legt, að hún sé að hugsa um mig.
Það er göfugt að vita, að einhverj
ir eru einlægir og tryggir.
— Fyrirgefðu, elskan. Ég hefði
ekki átt að segja þetta. Kannski
var ég bara afbrýðisöm.
Hann sagði hissa: — Þú afbrýði
söm, Fleur?
Hún hló feimnislega. — Ertu
undrandi á því.
Hann tók um hönd hennar og
þrýsti hana. Svo brosti hann.
— Kannski. Ég gleðst að
minnsta kosti að heyra þetta
Hún sagði til að breyta um um
ræðuefni:
— Það var skritið með þenn-
an mann, hvað hann nú hét. Rich
ard Charleton, er hélt því fram,
að hann væri skyldur þér.
— Já, það er einkennilegt, sam
sinnti hann — annaðhvort er það
misskilningur eða maðurinn er
íygari. Ég er viss um, að ég heí
aldrei heyrt hann nefndan —
hann yppti öxlum — og býst ekki
við, að ég eigi eftir að kynnast
honum.
En fáeinum minútum síðar
hringdi síminn og Jordan kom
og sagði, að herra Brentwood,
bankastarfsmaður vildi tala við,
hann.
— Eruð það þér, Frenshaw.
sagði Brentwood, — ég bið afsök
unar á ónæðinu. En ég er í nokkru
uppnámi yfir peningunum ,sem
þér hafið látið taka út í dag .Eg
var ekki við, en aöstoðarmaður
minn hafði með það að gera. Hann
sagðist hafa reynt að ná sambandi
við yður, en ekki tekizt. Hann
sagði einnig, að undirskriftin hefði
verið í lagi. En af því að um svona
háa upphæð var að ræða, varð ég
áhyggjufullur og laldi bezt að
hringja til yðar.
— Hvað var ávísunin há, spurði
David — og á hvern var hún stíl
uð? Þér segið, að undirskriftin
hafi verið í lagi?
— Já, já. Littleton bar rithönd
ina saman við yðar eigin.. rithönd
í skjalasafninu. Enginn vafi á því.
Ávísunin var upp á 1000 pund og
sá sem peningana tók úr var mað
ur að nafni Richard Charleton.
14. kafli.
Þau hittu herra Marling niðar,
brotinn eftir daginn. Skömmu
eftir hádegi hafði hann hringt til
skólabróður síns Powell Richie við
ameríska sendiráðið.
Hann varð síðan að bíða allengi
eftir herra Richie. Og herra Richie
var mjög kurteis, þegar hann loks
hleypti honum inn.
— Hæ, Herbert, þú hefur ekxi
hreytzt vitund. Ég hefði þekkt þia
hvar sem væri.
Herra Marling gladdist við og
sagði vinalega: •
— Ég var ekki alveg svona spik
aður í Harringtonskólanum.
Powell Richie hóstaði vandræða
lega. — Nú, já, kannski ekki. En
það fermönnum vel, að fitna dá
lítið með árunum.
Herra Marling vissi ekki, hvort
hann ætti að samsinna þessu eður
ei, því að sjálfur var herra Richie
grindhoraður.
— Ég lagði strax af stað og ég
fékk skeytið, sagði hann — það
var gaman að heyra, að þú heldur
að ég geti orðið að liði.
— Já, já,.sagi Richie — strax
og ég fékk bréfið frá þér, hugsaði
ég: Herbert Marling er maðurinn!
Allir þessir ungu menn, sem koma
hingað lenda óðar en varir í alls
konar vandræðum. Hvað er ákjós
anlegra en að fá sérfræðing til að
ráða þeim heilt og hjálpa þeim.
Ég mun útbúa skrifstofu hancia
þér og síðan hefurðu viðtalstíma
dag hvern. Þú mátt bóka, að vanda
mál þeirra verða af ýmsum toga,
þótt ég geri ráð fyrir, að ástamál
in verði efst á baugi hjá flestum.
Ég var feginn, að ég mundi, hvaða
sérgrein þú lagðir stund á. En þú
nefndir það ekkert í bréfinu.
Herra Marling leit furðu lostinn
á hann. Vandamál? Ástamál.
— Manstu, hvaða fag ég tók sem
sérgrein, spurði hann veiklulega,
loks þegar vinur hans þagnaði.
— Já, sagði herra Powell hjart
anlega. — Sálfræði.
— Dýrafræði, leiðrétti herra
Marling kurteislega — villt dýr og
því um líkt, skilurðu.
— Ó — einmitt, sagði Rirhie,
og síðan varð löng þögn.
Herra Richie ræskti sig og sagði
taugaóstyrkur.
— Samt sem áður. Ég held enn,
að þú sért rétti maðurinn í þetta.
Þú hefur alltaf átt býsna mikið
af heilbrigðri skynsemi og . . .
Herra Marling varð að sætta
sig við þetta, en honum var eng
an veginn rótt, þegar hann fór
út úr sendiráðinu.
Hann gladdist við að sjá Daniel
þegar þau komu á hótelið. Hann
sagði við sjálfan sig, að það væri
flest í fari þesa unga manns, sem
hann kunni að meta, hvorugur var
bundinn af neinum siðareglum og
vfldu fara sínar eigin leiðir.
— Ég kem til að biðja um ieyfi
að bjóða dóttur yðar út til kvöld
verðar, sagði Daniel.
— Ég vona, að þér fáið yður
drykk með mér fyrst, sagði herra
Marling — mig langar til að segja
Susan, hvað kom fyrir mg i dag.
— Hvað kom fyrir þig, pabbi
minn, spurði hún hraðmælt, og
skammaðist sín fyrir að hafa
ekki spurt hann strax. En hún
hafði verið svo niðursokkin í að
hugsa um fund sinn og bróður
Davids, að hún hugsaði ekki um
annað. ,
— Hittirðu gamla skólabróður
þinn, Richie? Hvað áttu að gera?
Herra Marling varð feimnis-
legur og stamaði — Hann vill að
ég ráðleggi hermönnunum okkar
í vandamálum þeirra.
— Hvers konar vandamálum?
Og hvers vegna?
Faðirinn roðnaði.
— No, tja — ástarsorgum þeirra
og slíku, sagði hann mæðulega.
— Ástarsorgum? En þú ert al
veg vonlaus í ástamálum! Ef ekki
hefði mín notið við, hefðurðu lát
ið fröken Wood Williams fanga
þig í net sitt. Er Richie þessi með
öllum mjalla?
— Ef satt skal segja, þá hélt
hann, að ég yæri sálfræðingur
tautaði herra Marling.
— Er það virkilega?
Susan rak upp skellihlátur. Hún
hló svo mikið, að tárin runnu úr
augum hennar. Hlátur hennar var
svo smitandi, að karlmennixnir
tveir gátu ekki annað en tekið
undir. Daniel var feginn að heyra
Susan hlæja, svo hartanlega, því
að hann vissi, að það yrði henni
til góða.
Þegar þau sátu yfir drykknum
spurði herra Marling, hvernig Sus
an hefði gengið að tala við Frens
haw yfirliðsforingja.
Hún svaraði ekki strax og hann
horfði fast á hana.
— Hvað er að? Leizt ér ekki r
hann? Hvernig er hann annars í
hátt?
— Hann er mjög líkur David,
sagði hún, og bætti við — óhugn
anlega líkur honum.
— Var það erfiðast, sagði hann
blíðlega.
— Ég býst við þvi. Að sjá, hvað
hann var líkur honum, en þó svo
ósegjanlega ólíkur honum.
— Var hann ólíkur honum?
ÚTVARPIÐ
í dag
8.30 Létt morgunlög. 8.55 Fréttir
9.10 VeSurfregnir. 9.25 Morgnn-
tónleikar. 11.00 Messa í SafnaSar
heimili
Langholts,
sóiknar. ___________
12.15 Hádegisútvarp 13.15 Nýja
testamentiS og túlkun þess Dr.
theol. Jakob Jónsson flytur fyrra
hádegiserindi sitt. 14.00 MiSdegis
tónleikar: Sögusinfónía eftir Jón
Leifs. 16.25 VeSurfregnir 17.00
arnatími: Anna Snorradóttir
kynnir. 18.00 Tilkynningar 18 55
Dagskrá kvöldsins og veðurfregn
ir. 19.00 Fréttir. 19.20 rflkynn
ingar 19.30 KvæSi kvöldsins Ósk
ar Halldórsson námssti. velur
og les. 19.35 Margt f mörgu Jón
as Jónasson stj. sunnudagsþætti.
20.30 Wilhelm Keimpff leikur i
Háskólabíói 21.00 Fréttir veSur
fregnir og íþróttaspjail. 21.40
Schumanns-kynning úlvarpsins
22.15 Frá Tíbet. Frá Flóttamanna
ráði íslands. 22.40 Danslög 23.
25 Fréttir í stuttu máli. 23.30
Dagskráriok.
7.00 Morgunútvarp 12.00 Hádegis
útvarp 12.15 Forðaga?zlan Gísli
Kristjánsson ritstj, flytur búnað
arþátt. 13.35 ViS vinntma 14.40
ViS, sem
heima sitjum.
Hfldur
Kalman les söguna „Upp viS
fossa“ eftir Þorgfls gjallanda (1)
15.00 Miðdegisútvarp 16.00 Síð
degisútvarp 16.40 Börnio sknfa.
17.00 Fréttir. 17.20 Þingfréttir 17.
40 „Á krossgötum" hljómsveitar
svíta eftir Karl O. Runéifsson.
18.00 Tflkynningar. 18.55 Dag-
skrá kvöldsins og veðurfregnir.
19.00 Fréttir 19.20 Tilkynningar
19.30 Um daginn og veginn Jón
Eyþórsson veðurfræðingur talar
19.50 íþróttaspjall SigurSur Sig
urðsson talar. 20.00 „Nú haustar
á heiðum“ Gömlu lögin. 20.20 Á
rökstólum Tómas Karlsson blaða
maður stjórnar. 21.00 Fréttir og
veðurfregnir. 21.30 fslenzk mál
Dr. Jakob Benediktsson flytur
21.45 Gitarlög eftir Heítor Vflla-
Lobos. 22.00 Gullsmiðurinn í Æð
ey Oscar Clausen rithöfundur
flytur fyrsta frásöguþátt sinn.
22.20 Hljómplötusafnið í umsjá
Gunnars Guðmundssonar. 23.10
Fréttir í stuttu máli. Bridgeþátt
ur 23.35 Dagskrárlok.