Vísir - 22.12.1975, Blaðsíða 2

T"
Er dýrt að halda jól?
Björn Jóhannesson, stúdent: —
Já, það er svo dýrt að ég hef ekki
efni á þvi að halda þau. Það er
margt sem spilar inti i. Maturinn
og jólagjafirnar eru dýrar.
Hulda Ágústsdóttir, húsmóðir: —
Já, það er það vissulega. Sérstak-
lega eru það jólagjafirnar sem
eru orðnar dýrar, jafnvel dýrari
en nokkurn tima áður.
Anna Rögnvaldsdóttir, kennari:
— Dýrt og ekki dýrt. Það sem mér
finnst sérstaklega dýrt eru jóla-
gjafirnar. Þaö eru á þeim eins og
öðru árlegar verðhækkanir. Þess
vegna reyni ég að gefa örlitið
færri en áður.
Svala ólafsdóttir, húsmóðir: —
Það er orðið ofsalega dýrt að
halda jól. Það kostar orðið mikla
peninga að reka heimili. Ég
sleppi að gefa nokkrar jólagjafir
núna. Þær eru orðnar svo dýrar
aö það er ekki hægt að risa undir
þvi.
Gunnar Kvaran, nemi: — Það er
orðið ferlega dýrt. Það eru sér-
staklega ættingjarnir sem eru
dýrir i rekstri fyrir mig þvi að
þeim gef ég jólagjafir. Ég reikna
með að gefa svipaðan fjölda og i
fyrra.
Krna Gréta Garðarsdóttir, vinnur
á Skálatúni: — Það er alla vega
ekki ódýrt. Bæði eru jólagjafirnar
og ekki siður maturinn, sem er
orðinn dýr að kaupa.
FA ÞEIR KAUP
í JÓLAFRflNU?
Sigrún Gunnlaugs-
dóttir hringdi:
Ég var að heyra það
núna i útvarpinu að
þingmennirnir væru
að fara i jólafri núna
um helgina og kæmu
ekki aftur til starfa
fyrr en 26. janúar.
Mig langar til að
koma á framfæri einni
spurningu ef einhver
vill láta svo litið að
svara henni?
Er þingmönnum
greitt fullt janúarkaup
þótt þeir séu i frii eða
eru þeir kauplausir
þennan tima þar til
þing hefst að nýju?
Þetta jólafri þing-
mannanna er lengra
en dæmi eru til á
nokkrum öðrum
vinnustað eða i skól-
um og þvi leikur mér
mikil vorvitni á að
vita þetta.
Visir hafði samband
við skrifstofustjóra
Alþingis og hann stað-
festi að alþingismenn
eru á föstum árslaun-
um.
86611 daglega
milli kl. 13 og 15
LIPURÐ
OG
KURTEISI
Magnús Guðmundsson
hringdi:
Lipurð og kurteisi af-
greiðslufólks í verslunum
er orðin lítið áberandi nú
á timum, hverju sem þar
er um að kenna.
Því vekur það eftirtekt
og ánægju að koma inn í
verslun þar sem af-
greiðslufólkið kann sitt
fag. í síðustu viku kom ég
inn í eina slíka verslun en
það var í Skóbæ á Lauga-
veginum.
Framkoma afgreiðslu-
fólksins þar var alveg
sérstök hvað lipurð og
kurteisi snerti og vil ég
endilega koma á fram-
færi þökkum fyrir góða
þjónustu þeirra sem er
sannarlega til fyrir-
myndar.
Liggur
þér
ó hjarta?
Enn um mál NLFR og I
Ingþór Sigurbjörnsson skrifar:
„1 Dagblaðinu miðvikudaginn
17. des., er grein með yfirskrift-
inni KAFARAR SKJÓTA UPP
KOLLINUM, og segir blaðið, að
Björn L. Jónsson skrifi.
Þessi grein virðist vera svar
við grein i Dagblaðinu 15. des.
með yfirskriftinni VITLAUSI
FUNDURINN, en þar undir:
Ingþór Sigurbjörnsson skrifar.
Þessi yfirskrift var alls ekki frá
mér, hún er tillegg blaðamanns-
ins. Aö vísu kemur hann þar á
eftir með nokkuð úr minni
grein, þótt sums staðar bæti
hann inn i eigin orðum og sleppi
heilum köflum m.a. endinum.
Nafn mitt hafði ég undir grein-
inni og er það hið eina sem ég
þakka honum fyrir að hafa ekki
þar, þar sem ég gat tæpast
kannast við þetta sem mina
grein.
Ekkert er ég hissa á, þó að
minn tuga ára félagsbróðir
B.L.J. læknir, tæki upp oröin
„úti hött”, en þau eru alls ekki
frá mér.
Það er algjör misskilningur,
sem ég hefði sist ætlað Birni, að
Marteinn Skaftfells eða nokkur
annar hafi hvatt mig eða beðiö
að skrifa þessa grein. Þar er
mig einan um að saka. Undan-
gengnar rógsgreinar er Björn
minnist á, hef ég aldrei séð.
Enginn vissi um mina grein fyrr
en hún var tilbúin til prentunar,
og er ekki raunverulega komin I
dagsins ljós ennþá, þar sem
Dagblaðið birti ekki nema af-
skræmt hrafl og vill ekki verða
við óskum minum um að birta
greinina i heild.
Ómyrkur í máli
Mér kom á óvart, að Björn
skyldi reyna að læða þvi inn, að
ég heföi átt einhvern læðupoka-
hátt f þessum margumtalaða
fundiN.L.F.R. Ég héli, að nægf-
lega hefði ég verið ómyrkur i
máli við hann sem aðra á fund-
um samtakanna, að slikt ætlaði
mér enginn.
Kannski hef ég verið sá eini af
þeim, er að jafnaði tóku þátt i
félagsmálum, sem enga hug-
mynd hafði um allan þennan
viðbúnað.
Ég tróðst alveg rasandi hissa
gegnum allan mannfjöldann er
þar var. Eiginlega botnaði ég
ekki neitt i .neinu, gat alls ekki
gert mér grein fyrir hverjir
aðilar mála ættu þar lakastan
hlut og óeðlilegastan og er svo
enn. Næst skapi minu hefði ver-
iö að taka undir með þeim, er
lögðu til að slita fundinum, eða
kröfðust þess, að boðað yrði til
annars. Sliku fylgi var ekki unnt
að koma að, nema með þvi að
beita ennþá kröftugri frekju en
þegar var þar.
Þótt ég teldi mig eiga fullt er-
indi á þennan fund, þar sem við:
nefrid sú er sumarlangt vann að
undirbúningi afmælisminning-
arhátiðar Jónasar Kristjáns-
sonar læknis á heilsuhæli
N.L.F.t: 1 Hveragerði 20/9 ’75,
fannst mér samt ekkert annað
að gera en ganga út og labba
heim.
Er fús til samvinnu
Bakferli minum þarna neita
ég með öllu. Hitt hefði satt ver-
ið, að ég hef verið, og er enn fús
til samvinnu við hvern og
hverja þá, sem vilja vinna að
þvi, að sannleikurinn komi i ljós
um alla lögleysuna, og þaðVem
mér finnst óeðlilega hafa verið
unnið að kosningum mörg und-
anfarin ár og ég þöttist hafa leitt
rök að i grein minni, sem birst
hefur I Visi.
Mér þætti mjög æskilegt, ef
menn vildu geyma Dag-
blaðs-stubbinn og bera saman
við grein mina þar.
Hitt þótti mér vel, að minn
góði félagi Björn, sem ég þakka
hlýyrði i minn garð, skyldi
heldur dcki treystast að mót-
mæla undangengnum fundum
um þessimál sem marklausum.
1 stað þess talar hann um fá-
fræði mina um skaðleg eitur-
efni, sem eru ekki deiluefni
þessa máls, heldur verslunar-
frjálsræðið.
Ég er sama hugar um þetta og
landhelgisvörnina. Það sem
mestan sigur veitir hugsjóninni,
það sé best.
Ingþór Sigurb jörnsson.