Lesbók Morgunblaðsins - 01.11.1925, Qupperneq 8

I
LESBÓK MORÖUNBLADSINS
1. nóv. 1925.
Efnalaug Reykjavíkur
Laog«vegi 32 B. — Mwri 1300. — Símnefni: Efn&l&ug.
SreiBMr meS nýti«ku ihöldum og aðferfium alian óhreinan f&tn&f
og dnita, úr hvaðs efni sem er.
Litar r^plifrfið fðfr, og breytir *m lit effrir óakvm.
Bylrnr >«rindi! Sp&r&r (]•!
Okuhraði bifreiða.
Án þess að útlista þau ráð sem
frúin gefur, má geta þess, að hún
heldur því fram, að konurnar geti
ráðið því fullkomlega hvort þær
eígnist syni eða dætur. Þó hún
geti eigi fært sem vísindalegust
rök fyrir máli sínu, segja læknar
og aðrir fróðir menn, að vel megi
vera að hún hafi rjett fyrir sjer.
Höf. bókarinnar hefir eignast 5
börn, 2 syni og 3 dætur, og segist
frúin hafa ráðið því sjálf í hvert
sinn, hvort heldur hún eignaðist
son eða dóttur. Upphaflega ætlaði
hún að verða læknir; hún las
læknisfræði í nokkur ár. En hún-
lauk eigi námi — gifti sig ðður.
— En að hún tók að velta þessu
máli fyrir sjer, kom upprunalega
til af því, að hún átti því að venj-
ast í uppvexti sínum, að foreldr-
ar hennar segðu að þau hefðu
ætlast til þess að hún hefði orðið
drengur.
I bókinni er sagt nákvæmlega
frá aðferðum frúarinnar. Þeir,
sem vilja kynna sjer þær til hlít-
ar, verða að fá sjer bókina, og er
því ekki ástæða til að orðlengja
þetta hjer.
S m æ 1 k i.
Það munaði um það. — Ljett-
klauld stúlka á dansleik:
— Jeg kenni svo dæmalaust í
brjósti um aumingja fátæklingana
í þessari vétrarhörkn. Jeg skildi
með ánægju gefa þeim alt, sem
jeg stend í, svo þeim gæti hlvnað.
Alveg eðlilegt. Gesturinn: Mjer
finst það vara nokkuð lengi með
þessa uxahalasúpu.
Yfirþjónninn: — Já, uxahalinn
er ætíð dálítið aftur úr.
Insta þráin. Frúin (í húsvitjun
hjá fátæklingum): — Er ekkert,
sem jeg get gert fyrir yður?
Konan: Gætuð þjer ekki sungið
dálítið eða dansað fyrir okkur?
Það er svo skelfilega langt síðan
jeg og.maðuriTm minn höfum kom-
ið í sönghíís eða bíó.
Oft hefir ökuhraði bifreiðanna
verið gerður að umtalsefni hjer í
blöðum. Sjaldan hefir verið minst
á lögreghisamþyktina í því sam-
bandi. Fáir þekkja ákvæði henn-
ar, viðvíkjandi ökuhraðanum. —
Þau voru gerð þegar bifreiðaakst-
ur var hjer á bernskuskeiði, og
mönnum fanst með öllu óþarft að
fara nokkurntíma harðara en
blessuð brossin höfðu farið áður.
Lögreglusamþyktin ákveður bif-
reiðahraða eftir því.
Fundið er að því, hve bifreiðar
þeysi hart um götur bæjarins. —
En livernig færi, ef fylgt væri
lögreglusamþyktinni ?
Hefir Tryggvi Magnússon dreg-
ið upp á blað, hvernig hann lítur
4 málið.
Nú geta menn valið um hvað
þeir kjósa heldur — flýtirinn eða
löghlýðnina.