Lesbók Morgunblaðsins - 28.08.1927, Qupperneq 2

LESBOK MOlíGUNBLAÐiáiNtí

tekist sem verst, því jey gætíi
þess að byrja nógu lágt. p]n þegar
jeg var búinu skalf jeg, ekki af
taugaóstyrk, heldur af gleði, og
þeirri stund gleymi jeg aldrei.
Þessa dagana, sem mótið stóð
yfir, bjó jeg hjá dönsku skátun-
um, Hróarskeldufjelaginu. Poringi
þess er ríkisdýralæknir Gotfred
Hansen, reglulegt valmenni og
höfðingi í lund.
Miðvikud^ginn 13. júlí voru all-
ir skátar hinna 15 þjóða sem heini-
sóttu Svíþjóð, boðnir til ijiiðdegis
verðar á Skansen, af saensku
stjórninni, og þið getið trúað, að
það vai’ mikið að gera á }>ví veit-
ingahúsi þann daginn. Skansen cr
fögur liæð, sem stendur lijer um
bil í miðri borgiuni. Þar er útsýni
mjög fagurt, sjest út yfir hinar
mörgu og fögru eyjar, seui mikill
hluti borgarinnar stendur á, og er
hún því oft nefnd Feneyjar Norð-
urlanda.
Skansen er aðal skemtistaður
borgarinnar; þar eru leikhús og
Tivoli, dýragarður o. m. fl. Seinna
um daginn var „parade“ í virð-
ingarskyni við alheimsforingjenn
Baden Powell. Þá kom danski for-
inginn Jens Hvass til mín og
spurði hvort jeg vildi ekki ve«a
með minn fána fremst á mi.'li
liinna tveggja dönsku fána, 'g
þáði jeg það. Var svo gengi') í
fylkingu undir trumbuslætti og
liornamúsík, um helstu götur borg-
arinnar og á tröppum ráðhússins
stóð Sir Robert Baden Powell með‘
fylgdarliði, og þegar fvlkingin fór
fram hjá, kvöddum við með fán-
unum.
Na-sta dag kom svo í blöðum
grcin tim hinn mikla „parade“ og
þar stóð að enski fáninn hefoi
sveiflast svo fagurlega milli hinna
tveggja dönsku fána. Hjer þekkía
efeki margir fánann okkar og hann
sjest vfst ekki oft hjá dan-ka
sendiherranuin. sem þó uni leið er
sendiherra okkar. Síðan skiftui' t
við niður í flokka og skoðuðum
hinar helstu byggingar endur-
gjaldslaust,
Fimtudaginn 14. jvilí fórum við
í skemtiferð um skerjagarðinn á
einum af hinum skemtilegu flóa-
bátum, og seinni partinn notaði
jeg til að lieimsækja ýms fjelíg
og um kvöldið var varðeldm- liji
Hróarsketdu skátunum, og voru
þar gestkomandi Jens Hvass, og
koua hans, sem er úlfaforingi (á
motinu eru líka bæði danskar og
sænskar úlfamömmur), og doktor
Smith frá Ribe. Hann er læknir
dönsku skátanna á ínóti þessu;
liann bauð mjer að heimsækja sig
ef jeg einhverntíma kæmi til Ribe.
Alstaðar þar sem jeg kom, varð
jeg að syngja þjóðsöuginu, og við
þetta tækifæri auðvitað líka, og
fleiri íslenska söngva.
Föstudaginn 15. júlí fór jeg með
Hróarskeldu flokknum til Gustav-
berg, sem er 5 km. frá Beatelund
og svo þaðan með flóabát til
Stokkhólms. Sú leið er fádæma
fögur. Það er siglt í gegnurn mjó
sund og fram hjá verksmiðjum og
höllum, og svo tala jeg ekki um
skóginn, sem alstaðar er alveg
niður í sjó. I Stokkhólmi skoðuð-
um við þennau dag konungshöllina,
lielstu myndastyttur og minnis-
merki, þar á meðal liið fræga torg,
þar sem blóðbaðið mikla var fyrir
400 árum.
Læknir Gotfred Hausen bauð
okkur að borða miðdegismat í liin-
um fræga Bellmannskjallara, sem
heitir „Den Gyldne íTeden.“ Um
kvöldið borðuðum við á Skansen.
Sunnudaginn 17. júlí var við-
hafnarmikil guðsþjónusta, hinir
mörgu fánar settu mikinn og fagr-
an hátíðarblæ á alt. Síðari hluta
dagsins notaði jeg til að kynnast
skátum og horfa á kappleiki, sem
altaf eru í sambandi við mótið.
Máiiudagurinn 18. júlí verður
mjer lengi minnisstæður; kl. 4 sd.
var jeg boðinn til sænsku stúlku-
kátauna, þar voru og líka fulltrú-
ar allra þjóðanna, sem tóku þátt i
mótinu.Þar var mjer boðið sæti vÞ
hlið Sten Thiels og danska yfirfor-
ingjans Holm. Fyrst var öllum
veitt kaffi; svo kom sænski skáta-
foringinn Ebbe Lieberath með
flokk skáta með sjer og fána í
fararbroddi, hann færði foringja
stúlknanna að gjöf heiðursmerki
úr gulli og þakkaði þeim fyrir
hina góðu samvinnu við drengja-
f.jelögin. Hann þakkaði þeim ekki
aðeins fyrir þeirra starf sem
fyrstu leiðbeinendur hinna ungu
skáta „Ulfanna" eða sem úlfa-
mömmur, heldur fyrir að hafa
stofnað með sjer fjelagsskap eius
og drengirnir. Hann sagði eittlivað
á þessa leið: „Stúlkur! það gleður
mig svp óumræðilega mikið að þið
hafið líka stofnað meðal ykkar
skátafjelagsskap. Það hefir ekki
svo lítið að segja á þessari trall-
og jazz-öld, að drengirnir verði
fyrir góðum áhrifum eimuitt á
þeim aldri þegar drengurinn finn-
ur að piltur og stúlka er ekki það
sama, og hann fer að fá löngun
til að vera með stúlkum. Þá þarf
hann að hitta góðan fjelaga. —
Slíkur góður fjelagi er skátastúlk-
an og ef allar stúlkur væru skáta-
stúlkur, þá mundi mörgum dreugu-
um a þroskaaldrinum ganga betur
að sneiða fram hjá freistingum g
illum áhrifum. Jeg óska ykkur til
hamingju með ykkar starf. Það er
víðtækara en þið haldið.“
Að þessari ræðu lokinni, og þeg-
ar stúlkurnar liöfðu gefið Liebe-
ratli sitt æðsta heiðursmerki, var
öllum gefið öl.
Þá stóð alt í einu Lieberath upp
og kallaði mig fram til sín. Jeg
stóð þegar upp og gekk fyrir
hann og lieilsaði. Svo mælti hanu:
„fslendingur! Þjer getur ekki
dottið í hug hversu lijartanlega þú
ert velkominn lijer hjá okkur, og
sem tákn þess gef jeg þjer þessa
gulllilju Sverigs Seoutforbunds,
hvíta heiðursmerkið, og vona að þú
berir það, sem sannur skáfi.“ —
^íðan tóku þeir mig og köstuðu
,mjer þrisvar liátt á loft. Jeg var
svo hrærður, að jeg gat varla tára
bundist og þegar jeg loks gat tal-
að, þakkaði jeg fyrir þennan
óvænta og óvei'ðskuldaða heiður,
svo sagði jeg í fám orðum frá fje-
lagsskap okkar heima og skilaði
kveðju bæði frá drengja og stúlku-
skátunum og sagði síðast: „Sjá-
umst heil á íslandi!“
Mánudagurinn var síðasti dag-
ur mótsins og mátti þann dag all-
an s.já flokka, sem voru að kveðja,
á ferð undir fánum.
Klukkan 9 voru allir, sem ekki
voru við nauðsynleg störf eða á
verði, samankomnir við varðeld-
inn, þar var margt til skemtunar
eins og vanalega. M. a. sungu
Skotar og Þjóðverjar sameigin-
lega nokkra söngva. — Það er
ánægjulegt að sjá hvei'su skátarn-
jr eru fjelagslyndir og fljótir að
kynnast og jeg er uæstum því viss