Lesbók Morgunblaðsins - 30.09.1928, Page 8

3Í2
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Hjarta vort.
Eftir P. K. Roseg-ger.
Hjarta vort er hörpu svipað,
hörpu tveimur strengjum meður:
í öðrum gleði-hlátur heyrist,
í hinum sorg með gráti kveður.
Örlagafingur úr þeirn strengjum
eilífa seiða snildar-hljóma:
Brúðkaupslag í dag, — en döpur
dánarljóð á morgun óma.
Hringur úr Haga
sneri.
Skákþrantir.
XXIV.
Eftir Hannes Hafstein.
Hvítt leikur og mátar í 3. leik.
Lausn á seinustu skákþraut:
1. Hd6—a6—Ká7xa6
2. c7—c8R—R færður
3. Re6—c5—mát.
------<m>—•—
S m æ 1 k i.
Hjer birtist mynd af flugbátnum franska, „Latham“, er Amund-
sen flaug í og fjelagar hans, frá Noregi norður í diöf. Til vinstri á
myndinni er flothylkið, sem fanst við Noregsströnd í ágústlok, og
tekið var sem tákn þess að flugbáturinn hefði farist með allri áhöfn
Flothylki þetta var neðan á neðra væng vjelarinnar og sjest ógjörla
á myndinni af flugbátnum. Var það' dalað að framan er það fanst
og sjest dældin í það á myndinni. Eins og getið hefir verið um hjer
í blaðinu hafa sumir norðurfarar haldið því fram, að flothylkið hafi
ekki getað dalast svona nema það, eða helst flugbáturinn í lieilu
lagi hafi lent í hafís. En hafi þeir fjelagar á annað borð setst á ís,
telja menn líklegt að þeir hafi lengi getað haldið lífi.
rE-i'KI*'
'TOCKHOLM
'COCHRMit
Flugleiöin yfir norðanvert Atlantshaf.
crohihhd
'■H.FORCr^
9newyork
Á meðfylgjandi uppdrátt er afmörkuð flugleið sú, er Hassel og
fjelagi hans höfðu valið sjer yfir Atlantshaf. Þó aldrei kæmust þeir
lengra en til Grænlands, hefir för þeirra vakið eftirtekt á leið þess-
ari. Hefir um það verið rætt í dönskum blöðum síðan, að nauðsyn
bæri til þess að Danir gerðu gangskör að því, að greiða fyrir ferðum
og viðkomu flugmanna á Grænlandi.
Góð saga. Stúlka nokkur í Sarps-
borg hefir sagt blaði sögu þessa
af föður sínum, sem var skipstjóri:
— Það var þegar hann var með
seglskipið „Camilla", að þeir' urðu
fastir í ís í Eystrasalti seint um
haust- Eftir nokkurn tíma urðu
þeir matarlausir. Þá fór pabbi í
land við þriðja mann, til að sækja
mat. En það var löng leið og þeir
lentu í myrkri um kvöldið. Þá
umkringdu þá gráðugir og svangir
úlfar úti á ísnum. Stór úlfur
rjeðist á pabba, sem var vopnlaus.
En er úlfurinn opnaði kjaftinn og
ætlaði að bíta hann, rak pabbi
hnefann af öllu afli ofan í ginið
á honum og alla leið aftur úr svo
að hann náði í skottið á íilfinum.
Tók hann fast í skottið og sneri
úlfinum við og fleygði honum
þannig frá sjer á’ísinn. Þustu þá
allir hinir lilfarnir utan um þenn-
an eina, er þeir fundu volga kjöt-
ivktina af honum, og fyrir vikið
náði pabbi og menn hans skipinu.
ísafoldarprentsraiöja h.f.