Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1928, Blaðsíða 8
400
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
■'O
Sá gicð, sem guf. mjer sýn,
og gleymir engri sál,
hann einn veit örlög mín
og öll mín leyndarmál.
Hann veit, hver öðrum ann,
hver yrkir dægrin löng,
og fyrst skal hylla hann
með hörpuslætti og söng.
Það friðar seka sál
að syngja um hann og þig.
þá syng jeg sumarmál
og sólskin kringum mig,
þá Ijómar loftið blátt,
þá leysir fönn og ís.
Svo heyr minn hörpuslátt,
Hallbera abbadís.
Þú heyrir klukknaklið
og kaþólsk bænaljóð,
og blóðsins bylgjunið,
og brim og fossahljóð.
Þó sorgin signi mig,
jeg sæll til dauðans verð.
Að hugsa ufa hann og þig
er heilög messugerð.
Margt kvæði, sem jeg kvað,
var kvein úr skriftastól.
Um Ijós jeg blindur bað,
og bros þín kveiktu sól.
Til vegar viltur spyr.
Mjer varð að leita þín.
Jeg kraup við klausturdyr
og kysti sporin þín.
Sú tign að þrá og þjást
með þeim, sem krossinn ber,
sú tign að eiga ást
til alls var gefin þjer.
Án þín var trú mín týnd
og tár mín hagl og ís.
Þú Ijómar kvölum krýnd,
þú krossins abbadís.
Einn gneisti getur brent
hinn gamla Hólastað.
Sje barni á bálið hent,
mun bæn þín frelsa það.
Þann mátt á miskunn þín,
svo mikið er þitt vald.
þín bæn var blessun mín,
þitt böl mitt lausnargjald.
Þú berð af öllum ein,
ert allra kvénna best.
Þú græðir gömul mein.
Þú gleðst og hryggist mest,
átt trú, sem flytur fjöll
og færir vötn úr stað.
Þjer lúta Ijóð þau öll,
sem Laurentius kvað.
Jeg blessa brjóstin þín
og blessun þína fjekk,
og orðsins vígða vín
af vörum þínum drekk.
í þinni sál jeg sá
hinn sumarlanga dag,
sem Ijós og angan á,
en ekkert sólarlag.
Hver heilög hugsun þín
er himneskt fómarbál.
öll Ijóðaljóðin mín
fá líf frá þinni sál.
Sjá, dýrlingsskarti skreytt
í skáldsins höll þú býrð.
Mjer er sú vegsemd veitt
að vitna um þína dýrð.
Sá stillir streng sinn hátt,
er stefnu rjetta fann.
Sá fær hinn mesta mátt,
sem mest og heitast ann.
Þín ást var endurskírð
í allra sorg og hrygð.
Nú Ijómar drottins dýrð
af dauðans beittu sigð.
Á jörð, á himna og höf
er heilög speki skráð.
Alt líf er guðleg gjöf,
öll gæfa himnesk náð.
Öll fórn er helg og há,
hver hönd, sem vinnur, sterk.
Alt, alt, sem augun sjá,
er undur — kraftaverk.
*
Þeim guði, er gaf mjer sýn,
þjer, góða, milda sál,
skal helguð harpa mín
og hjartans dýrðarmál.
Þjer flyt jeg þakkargjörð
uns þögn á vörum frýs.
Heill þjer á himni og jörð,
Hallbera abbadís.
/
r