Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1930, Page 6

390
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
— Knud, sagði hann, — þú
veist, að jeg er engin bleyða.
Aldrei var jeg smeykur við ao
leggja út í óveður, og aldrei
óttaðist jeg hafið. Nú er jeg
kominn svo að segja í kör,
kemst aldrei lengra en upp á
kofaþakið mitt. En þú ferð nú
yfir hafið, mikla hafið, þar sem
ekkert land sjest, ekki annað
en himininn. Þú skalt aldrei ótt
ast aflleysi þitt, svo framarlega
sem þú aldrei ert huglaus. —
Krjúp þú nú á knje, og meðtak
blessun gamla mannsins.
Og svo las hann „Faðir vor-
ið“ hægt og í hálfum hljóðum.
Við tókumst í hendur en
sögðum hvorugur orð. Eg þurfti
nú að fara til alls fólksins, sem
var komið saman til að taka á
móti okkur. En á leiðinni þang-
að, sem fólkið í kátínu hafði
hópast saman, var sem jeg
heyrði fyrir eyrum mjer
klukknakliðinn frá fyrstu jóla-
klukkum Kuanja gamla.
Og nú hefi jeg reynt að upp-
fylla síðustu ósk hans. Hvort
hann er á lífi eða liðinn, veit
jeg ekki. En það veit jeg, að
orð han'i f 1-•i-- ’-íjer.
íf^^ORRI manna hlakkar til
flHp' j°lanna> en sn tilhlökk-
pky* un stafar mestmegnis frá
munni og maga og lönguninni að
fá ný föt. Mestallur fagnaður
jólanna snýst um borðhald og
þessháttar góðgerðir. Þannig er
þessu varið í sveitunum a. m. k.
Vera má, að húslestur sje les-
inn um jólin á fáeinum bæjum,
og farið er til kirkju, þar sem
stutt er tildráttar. En í sveitum
er naumast hægt að sækja
kirkju í blá-skammdegi, svo
mannfá sem heimilin eru og lið-
laus í svaðilferðir.
Meginþorri manna rennir aug-
um í aðrar áttir en þá, sem jóla-
stjarnan tindrar í. — Æfintýrið
uih vitringana, sem komu úr
Austurlöndum, hefir minna að-
dráttarafl gagnvart almepningi,
en meðaltíðindi um veraldleg
efni, sem þjóta í símanum og
hvína í útvarpinu.
Einn og einn, gamaldags-sjer-
vitringur, — eða þá andans-
maður, rennir hugskotsauga sínu
til barnsins, sem fæddist í jötu
í Jórsalalandi fyrir 19 hundruð
árum. Þeir, sem þangað hugsa,
líta misjöfnum augum á orð og
athafnir mannsins, sem varð úr
„btusveininum. Sumir gáfumenn
halda — t. d. Georg Brandes —
að hann hafi aldrei fæðst, öll
æfisaga hans sje draumur eða
skáldaskrök. Aðrir ætla — jafn-
vel prestar — að Jesús Kristur
hafi verið jafnaðarmannahani,
sem galað hafi á múrum Jór-
salaborgar og á sjálfri muster-
isburstinni dagana fyrir kross-
festinguna. Svo fáránlegir og
lágvaxnir miðlungar eru nú
hafðir til að bera merki kristin-
dóms og kirkju, honum og henni
til niðurdreps og fúa, en alþýðu
til athlægis og angistar, eftir
því sem hver og einn er skapi
farinn.
Skáld og orðlistarmenn hafa
rrargt sagt um lávarðinn mikla,
meistarann, manns-soninn, guðs-
soninn, lausnarann, lambið —-
konunginn Krist. Mörg orð hafa
fallið um hann, sem orka tví-
mælis og mörg, sem lyfta hug-
anum frá láglendi til hæða. —
Sumir rithöfundarnir, sem erú
vantrúaðir á undrin, sem um
hann eru sögð, tala þ ó um
hann með aðdáun og gera sitt;
til, að hann hilli upp yfir önnur
mikilmenni.
. Spekingurinn og stórskáldið
Stephan G. Stephansson hefir
gert kvæði um Krist, sem sting-
ur í stúf við alla jólasálma —
ljelega og góða. Jeg ætla nú að
rifja upp brot úr þessu kvæði
og fara um það fáeinum orðum;
jeg held, að fáir kunni það. Því
er nu þannig háttað, að götu-