Lesbók Morgunblaðsins - 12.06.1932, Blaðsíða 1
Magnús Ásgeirsson.
I.
Vort vmga ríkisforlag, sem hlotið
hefir nafnið Bókadeild menningar-
sjóðs, hefir gefið út tvö söfn þýð-
inga úr erlendum málum, sem fag-
urlega sýna hvers menning vor og
tunga mega af því vænta ef því
verður giftusamlega stjórnað.
Hið fyrra er annað bindi at’
ljóðaþýðingum Magnúsar Ásgeirs-
sonar, hins unga snillings, sem ekki
verður framar í þessum efnum til
annara jafnað en þeirra liöfuð-
skálda, er af mestri og fyrirmann-
legastri orðsnild hafa þýtt, á tunuu
vora erlend ljóð. Hann er nú þeg-
ar í fremstu röð þeirra skálda, er
neytt hafa yfirburðaljóðgáfu til
þess að auðga bókmentir vorar að
þýðingum erlendra úrvalskvæða.
en um brigðlausa vandvirkni verð-
ur honum vart til annara jafn-
að en Einars Benediktssonar og
Rigurðar Sigurðssonar (sem því
miður hefir þýtt of fátt. en alt
með ágætum).
Bók M. Á. hefir því oi-ðið eitt
liið fegursta kvæða.safn sem til rr
Þyðingar
á
íslensku
Eftir
Kriötján
F1 Ibertson.
á íslensku, þar er livert kvæði
gott, sum stórfögur, og livergi
þýðingarblær á einni línu. Hvort
sem háttur er kátur, ljettur, laus-
beislaður eða meitlaður og strang-
ui, livort slegið er á þýða strengi
í mjúkum hendingum, rík og dul
tilfinning byrgð í orðfáum línum
eða spakri hugsun þjappað í kjarn-
yrði, hvergi bregst honum brag-
list nje orðfæri, auðugt og linit-
miðað. Hvort sem hann þýðir
græskulaust gaman eða napurt liáð,
djarforða lýsing úr dag'egu lífi
eða rómantíska siigu frá horfnum
tímum, lyriska aðdáun, ró eða þrá
eða kvöl hjartans, blossa geðsins
eða djúpa íhygli, alt er jafnlifandi,
hvar vetna nær hann tón og blæ
og skapi hinna fjarskyldustu anda,
hvergi bregst þessúm fjölkunnuga
manni smekkur, vald nje gáfa.
•Teg tel hann hiklaust meðal
þeirra yngri skálda sem mestu
hafa afrekað og fegurstar vonir
vek.ja. Nýsloppinn úr skóla gaf
hann út iítið Ijóðasafn (,,Síð-
kvöld“,’ 1023), sem hvorki var
mjög þroskað nje m.jög sjálfstætt,
en þó víða nýr lireimnr í stefjum
Guðmnndur Finnbogason.
Iians, hugsanir, sem báru vott um
s.ierkennilegt tilfinningalíf og
skáldlega lund. Síðan hefir hann
numið í skóla erlendra snillinga,
og J>roskað braggáfu sína á því að
þýða verk þeirra. T’ess verður beð-
ið með óþreyju að hann aftur gef'i
úf safn af frumsömdum kvæðum.
II.
Síðan ljóðlist vor hófst til vegs
að nýju ineð Jónasi Hallgrímssyni,
hefir aldrei alment verið eins vel
ort á fslandi og síðustu áratugi.
Framför í smekk og braglist er
auðsæ, jafnvel andlausustu hag-
vrðingar láta nú ekki frá sjer fara
viðlíka hnoð og leirburð og víða
má finna í bókum hinna eldri
þ.jóðskálda. Blöð vor og tímarit
eru full af ljóðum, sljettrímuðum.
lýtalausum, — og efnislausum. Sum
ir þessara hagyrðinga yrkja svo vel,
að manni finst synd að þeim skuli
ekkert detta í hug, — nema gamlar
hugmvndir. Sumir þeirra eru jafn-
vel svo nærri því að vera skáld,
*ð maður g*?ti b/”'st við góðu