Lesbók Morgunblaðsins - 12.06.1932, Blaðsíða 3

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
175
m«1 prðfa korni til og1 auðgi tunguna
j>ar sem henni er áfátt.
(iil,di þýðinga fyrir þróun tungu
vorrar hefir alla tíð verið önnur
liöfuðhvöt skálda vorra og ritliöf-
unda til þess að leggja út í íslensk-
un erfiðra verka. Þannig kemst t.
d. Einar Benediktsson svo að orði
í formála fyrir ])ýðing sinni á
Pjetri Gaut: ,,Jeg vildi reyna að
koma eininitt þessu riti á íslenska
tungu, því jeg hefi aldrei sjeð
neitt erlent skáldrit, sem betur
gæti reynt og treyst á hæfileika
tungu vorrar til þess að vera lif-
andi þjóðmál, jafnldiða öðrum mál-
um heimsins, fært í allan sjó og
fallið til þess, að taka öllum þeim
framförum vaxandi menningar,
sem nútíminn heimtar og veitir“.
Það er haft eftir Konráð Gísla-
svni, að honum liafi þótt íslenskan
meiri tunga og magnaðri eftir
Sunnudaginn 22. maí s.l. fór
fraxn vígsla hins nýkjörna erki-
biskups Svía, Erling Eidem. Yakti
atburður sá mikla athygli, ekki að
eins í Svíþjóð, heldur einnig í öll-
um öðrum prótestantiskum lönd-
um. Erkibiskup Svía liefir liingum
verið talinn öflug máttarstoð mót-
ínælendakirkjunnar, og hinn síð-
asti fulltrúi sænsku kirkjunnar,
Nathan Söderblom, jók svo álit
þeirrar tignarstöðu, að margir
myndu nú tilnefna erkibiskup
Svía, ef benda ætti á einhvern
sjerstakan yfirmann eða æðsta
fulltrúa mótmælendakirkjunnar.
Það var því ei að undra, þótt
það vekti athygli víða um lönd, er
nýr maður skvldi taka við þessu
virðulega embætti. Dagurinn, er
hann skyldi vinna hollustueið sinn,
hafði verið ákveðinn með löngum
Manfreðsþýðingu Matthíasar Joeh-
urrissonar. Svipað hefir vafalaust
mörgum fundist við lestur þýðing-
ar E. B. á Pjetri Gaut. Og mjer
finst íslensk tunga meiri og færari,
en jeg vissi hana áður, eftir lestur
„Urvalsgreina" G. P.
Allar þroskaaðstæður íslenskra
skálda og rithöfunda, og þá líka
allrar sjá'lfstæðrar innlendrar rit-
menningar. eru þannig, að von-
laust er að tungan geti náð fullum
blóma og hafist til jafngildis við
menningarmál heimsins, nema að
íslenskir snillingar enn um langa
hríð sinni því verkefni, að jiýða
á mál vort erlend höfuðrit.
Aðstaða þeirra til slíkra starfa
hefir batnað um allan helming við
stofnun íslensks ríkisforlags, sem
strax hefir sýnt að það skilur
skvldu sína í þessum efnum.
fyrirvara, og hátíðahöldin í sam-
bandi við það rækilega undirbúin.
Tveim dögum áður en hátíðin
skyldi fram fara ,tók fólk að
streyma til Uppsala, fyrst og
fremst innlendir og erlendir full-
trúar, svo og aðrir, sem þráðu að
vera viðstaddir þennan merka at-
burð. — Aðfaranótt sunnudagsins
voru öll gistihús í Uppsölum full-
skipuð, og fá munu þau heimili
hafa verið þar, sem engan gest
höfðu að hýsa um þetta leyti. Þó
komu flestir gestanna með morg-
unlestunum frá Stokkhó.lmi sama
dag og hátíðahöldin skyldu fram
fara. Á járnbrautastöðinni voru
saman komnir hátíðaklæddir menn
allra stjetta. Þar voru prestar og
biskupar, fulltrúar erlendra ríkja.
stúdentar frá Lundi, er heiðra
vildu hinn tilvonandi erkibiskup
Dómkirkjan í Uppsölum.
•— áður prófessor sinn — með nær-
veru sinni, blaðamenn o. s. frv.
Ekki verður sagt, að veðrið gerði
sitt til, að auka hátíðleik þessa
dags, því í Uppsölum rigndi næst-
um allan daginn, og er gestirnir
stigu iit úr járnbrautarvögnunum.
andaði röku og hráslagalegu loft-
inu á móti þeiin. Þó gleymdust
þessar köldu móttökúr veðráttunn-
ar brátt, vegna annars, sem skjótt,
f.vlti hugann.
Flestir hjeldu rakleitt til dóm-
kirkjunnar, þar sem hin hátíðlega
athöfn skyldi fram fara, jafnvel
þótt langur tími væri til stefnu og
margir aðkomumanna ættu vís
sæti. Það var eins og kirkjan
seiddi alla til sín þegar í stað.
Þótt ýmsir hefðu hugsað sjer að
inna af hendi eitt eða annað áður
en til kirkju væri gengið. fór þó
svo fyrir flestum. að þeir gátu ekki
stilt sig um að hahla þegar til hins
helga musteris, sem gnæfði yfir
borgina og dróg á þessari stundu
athvgli allra til sín.
Úti fyrir kirkjunni hafði safn-
ast múgur og margmenni. er beið
þess. að kirkjan yrði opnuð al-
menningi. Þrátt fvrir óhagstætt
veður. stóðu menn og biðu þögulir
og rrlegir. Jeg geng inn, og mjer
er vísað til sætis míns í miðri
kirkju. Jeg hafði koinið í Upp-
saladómkirkju einu sinni áður, en
í það skifti gat jeg að eins dvalið

Erkibiskup5uíg5lan
í Uppsölum.
Eftir öarðar Porsteinsson canö. theol.