Lesbók Morgunblaðsins - 09.12.1934, Blaðsíða 6

398
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Hýjasta loftskip Djóðvcrja.
Þýska loftskipið nýa „L. Z. 129“ sem verið er að smíða í
Friedriehshafen verður fullfíert í vor og á þá þegar að hefja fast-
ar flugferðir milli Þýskalands og Ameríku. Dr. Eckener gerir ráð
fvrir því að flugferðin yfir norðanvert Atlantshaf muni ekki taka
lengri tíma en 2—2*4 sólarliring.
sína bað hann að halda við gliið-
um eldi, því einhverja gæti borið
að garði sem þyrftu aðhlynningu,
o" gerði hún það. Jakob lá fyrir
alklæddur, og lagðist hún fvrir
ofan hann. Hevrði hún ]rá að hann
stundi .við, og A-ar sem hann
kveinkaði sárt. Spurði hún lianu
þá. því svo væri. hvort liann væri
veiknr. Sagði hann að svo væri
ekki, en hann sæi tvö skip sem
kæmu inn grunnin og væru menn
irnir sjáanlega viltir. Þekti hann
suma mennina. og væru þeir af
Skag«strönd. Skipin væru þegar
búin að fá svo stór áföll, að
nokkra menn hefði tekið út, en
hann væri ekki vonlaus um að
einhverjir kæmust af. Færu skipin
beint undan sjó og vindi, og befðu
hald á Illugastaði. Sagði hann
henni síðar, er þau fengu áföll, .g
mistu menn og sannaðist það alt
á því hvar líkin rak Þegar leið á
nóttina gekk hann urn gólf, og
virtist heimafólki hans, að liann
sæi altaf eitthvað i fjarska. Sagði
hann þá að Vatnsnesingar fengju
nú stóra reka af Skagaströnd, en
að hausti myndu Skagstrendingar
fá reka frá Vatnesingum, þó hann
vrði minni; þá tæki þeir á móti
sjer eða sínum bát, eins og Vatns-
nesingar tæki nvi á móti þeim.
Hafði hann lengi von um annað
skipið, og þegar það kom inn und-
ir Illugastaðaeyju, voru enn eft’r
•tveir menn í því. Brá Jakob þá
og sagði að nú hefði það fengið
áfall á Eyjarboðunum og tekið út
annan manninn. Kallaði hann þá
háseta sína, og bað þá koma
með sjer að taka á móti skipinu;
en er þeir komu fram í bæjar-
dymar, kveinkaði hann nokkuð,
og sagði, að þá hefði tekið út síð-
asta manninn. Fór hann þá með
öðrum manni austur í svonefnda
Kvíavík, og var manninn þá að
reka þar, en hinir fóru vestur í
lendingarvíkina, og var þá skipinu
að skola þar upp. Maðurinn sem
Jakob fann, var enn volgur, og
ekki orðin alblaut föt hans, undir
skinnklæðunum, og tóbak þurt í
vasa hans. Reyndi Jakob mjög
að lífga hann en tókst það ekki. —
Hitt skipið er hann sá, rak í svo-
nefndri Þrætuvík, milli Illuga-
staða og Geitafells. Fórust þar
allir menn. Tók Jakob sjer mjög
nærri þessa atburði.
Síðasta sumarið sem Jakob lifði
ráðstafaði hann ýmsu, og' ráð-
lagði Auðbjörgu konu sinni hversu
liíin skyldi haga einu og öðru, ef
sín misti við um haustið. Sem dæmi
má nefna, að liann sagði henni, hve
margt fje hún skyldi setja á næsta
vetur. Tók Auðbjiirg sjer mjög
nærri að heyra hann tala um frá-
fall sitt svo nálægt, með fullri
vissu. því hún gekk þá með síðasta
barn þeirra.*)
Þetta sumar reri Jakob oft, og
ljet þá Hrólf son sinn róa með
sjer, og var bann þá á 10. ári.
Rjett fyrir rjettirnar var það ein-
hverju sinni að Hrólfur var send-
ur eftir hestum. Vildi þá svo til,
*) Það er Jakob Jakobsson skip-
stjóri á Norðfirði, er fæddist 24, des.
um veturinn.
að fældist hestur sá er hann reið.
Datt Hrólfur af baki og meiddist
svo mikið að hann lá lengi rúm-
fastur, og varð aldrei jafngóður.
A rjettardagsmorguninn — 20.
sept. 1887 — var Jakob snemma á
á fótum, sem vandi hans var. Vissi
Auðbjörg ekki annað en að hann
ætlaði í jjettina, því hann átti
miirgum erindum að g'egna við
sveitunga sína, en þeir flestir í
rjettinni. Brá Auðbjörgu því, er
hann kom inn, og bað um sjó-
/etlinga sína, því hann ætlaði að
vitja um haukalóðina. Spurði hún
á hvort hann ætlaði ekki í rjett-
na. Mörgum fátæklingnum myndi
bregða í brún, ef hann kæmi þar
ekki í dag. Því gengdiJakob þessu
einu: „Þetta verð jeg að fara“.
Jakob reri svo við fjórða mann.
Voru hásetar lians þessir: Ólafur
Jónsson vinnupiltur á Illugastöð-
um, 17 ára gamall; Jóhann Björns
son húsmaður á Eyjarbakka, 47