Lesbók Morgunblaðsins - 09.08.1936, Blaðsíða 7

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
255
að framhjól og afturhjól eru sem
allra tæpast sitt á hverri vegar-
brún. Það er máske besta lýsingin
á þessum vegi er Steini bílstjóri
sagði um hann, að „hjer væri ekki
fært öðrum en innfæddum Abyss-
iníumönnum“.
Alt gekk þó slysalaust, og það
bætti upp galla vegarins hvað fag-
urt er að horfa af Fjarðarheiði
yfir Hjeraðið og niður Jökulhlíð
að Hjeraðsflóa öðrum megin, og
niður á Seyðisf jarðarkaupstað hin-
um megin. Með dun hárra og
glæstra fossa í Fjarðará í eyrunum
opnast alt í einu úr órahæð bil á
milli Bjólfs og Strandatinds og
þar er kaupstaðurinn og fjörðurinn
eins og fagurt málverk rjett fyrir
framan mann, og er þó enn löng
leið niður í fjarðarbotn.
Það var merkisatburður í Seyð-
isfirði er hinir 3 stóru bOar komu
þangað, því að slíka sjón höfðu
menn aldrei sjeð þar fyr. Fólk
haf^i streymt saman til þess að
horfa á þá. Það var ekið í hring á
Oldunni og óteljandi krakkar eltu
bílana á þeirri leið, fagnandi, hróp-
andi, veifandi árnaðarkveðjum.
Hvergi var ferðamannahópurinn
boðinn jafn hjartanlega velkominn.
Meira.
ÁRNI ÓLA.
Einkennilegt þorp.
í Mexiko er þorp, sem heitir
Ancoma, og á það vart sinn líka.
Það stendur á 120 metra háum
kletti sem er eins og sveppur í
laginu.
Yfirborð klettsins er 28 hektarar,
flatt og þar eru gjár, alt að 100
metra djúpar.
Ancoma er eldgamalt þorp og á
miðöldum talið afbragðs vígi, því
að ekki er hægt að komast þangað
upp nema eftir einstigum og stig-
um. íbúarnir hafa altaf lifað á
jarðyrkju en akrar þeirra eru niðri
á jafnsljettu. Þar bjuggu þeir og
áður, en landshornalýður gerði
þeim svo margar skráveifur að þeir
fluttu bygð sína upp á klettinn.
Húsin voru hygð úr steini og þau
standa enn, og eru eins og kastalar.
%
nfmælisvísur
á 70 ára crfmæli
Daníels Daníelssonar.
Heill þjer í dag, er sjötíu árum safnar
og sífelt ungur hraðar þinni för
og fullum seglum heldur beint til hafnar,
um hafið lífs, á feirulausum knör.
Með aðalsmerki ættarlandsins góða,
að inna verk, en gala þó ei hátt,
að elska sögu, söng og háttu ljóða,
að sjá í blómum vorsins töfra mátt.
Þitt starf er marghæft, lífs um langa daga,
þjer ljek í höndum hvað sem vera má,
sem bóndi rakstu kind og kýr í haga;
sem kaupmaður þú vildir gróða fá,
sem dyravörður, hám í stjórnar höllum,
þú hafðir numið stggrri þjóða mál,
sem ljósmyndari leiknari viarst öllum,
sem listamaður tæmdir þína skál.
Þú slóst í för með slyngum glæsimennum
um slóðir lands og fjalla grýttan veg •
en Daníel þann kappa allir kennum
hans kunnátta við hest er þekkjanleg.
Með reistan háls og faxið upp í fangi
var fákur sá er þinnar stjórnar naut,
það mátti sjá á svipnum hans og gangi,
að svona klár í æsku tamning hlaut.
Með vor í sál og sumargleði í hjarta
þú sigra gerðir hverja lífsins þraut,
cn konan þín hin góða, glæsta, bjarta
hún greiddi för og ruddi stein úr braut,
hún græddi und og ljfstein Ijet í sárin
og leiftri sló á -gjörvalt æfiskeið,
því voru þjer hin efri aldursárin
svo undarlega björt og sumarheið.
Vjer vonum enn þinn víxill fái standa
og verð’ ei „afsagður“ um langa hríð
en framlengist til fegri, betri landa
þar fýkur aldrei snjór í stormatíð. —
Þar mun þín bíða blakkur hár og fagur
og bestu vinir taka þjer á mót.
Við hugsum þar sje sól og sumardagur
og sjampaní og allra harmabót.
Páll á Hjálmsstöðum.