Lesbók Morgunblaðsins - 10.01.1937, Blaðsíða 8

8
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
|Verðlatinamyndagáta Jóla-Lesbókar.
/
fircvtt&JU
J&rvéskJ-
Stór u minnt s bók inni se meis teinn gat ey n á ð
þjóðerni s sinnum t eks t h alda í bráð.
Stóru minnisbókinni, sem Eysteinn gat ei náð,
þjóðernissinnum tekst halda í bráð.
Fjölda margar lausnir bárust frá kaupendum Morgunblaðsins, eigi aðeins í Reykjavík, heldur
einnig í Hafnarfirði, Keflavík, Grindavík, Eyrarbakka, Ölfusi, Sogstöðinni, Akranesi og nærsveitun-
um. Af ráðningunum voru 57 rjettar og var dregið um það 2. janúar hverjir verðlaunin skyldi hljóta.
Fyrstu verðlaun, 15 krónur, hlaut frú Ragnheiður Bogadóttir, Frakkastíg 6 A, önnur verðlaun, 10 kr.,
Jóhanna Gunnarsdóttir sama stað, og þriðju verðlaun, 5 krónur, Georg Magnússon Sóleyjargötu 7.
Yerðlaunanna má vitja í skrifstofu Morgunblaðsins.
Það má sjá á mörgum svörunum að fólk er enn ekki orðið vant því að ráða myndagátur. Þess
vegna hættir sumum svo mjög við að koma með ágiskanir, sem altaf segja til sín. Til dæmis um það
má nefna nokkur svörin. Ein ráðningin er þessi: „Vasabók Eysteins varð Nazistum að bráð“. Sá, sem
þessa ráðningu sendir hefir getað lesið út úr myndagátunni „bók — Eysteins — bráð“, haft hop af
„þjóðerni“, en gert úr því Nazista, en „vasa *— varð — að“ eru ágiskanir. Fleiri hafa getið upp á
„vasa“-bók, en ráðið gátuna að öðru leyti rjett. Nokkrir aðrir hafa „stormsveitar“-bókinni og er það
líka sýnilega ágiskun, því að 4 þann hátt verður setningin markleysa, því að hjer var ekki um neina
„stormsveitar“-bók að ræða. Þeir sem flaskað hafaá þessu, munu hafa ætlað að „ss“ væri skammstöf-
un fyrir storm-sveit. Sumir hafa flaskað á næst seinustu myndinni, sem er „há alda“ (= h-alda).
Vilja sumir hafa þar nafnið Rán, og segja svo: „Þ jóðernissinnum tekst rán í bráð“. Sumir vilja hafa
þar „hyl“, og ráðning þeirra verður „hylja í bráð“. Einn ræður þessa mynd „Bára“ og seinustu mynd-
ina „í munninum“, og segir svo „þjóðernissinnum tekst bara í munninum“. En langflestir nafa flask-
að á því að bæta „að“ inn í á undan alda. Er það í sjálfu sjer afsakanlegt, en „að“ var slept úr þarna
með vilja til þess að ganga úr skugga um, að menn gæti lesið úr myndunum án þess að nota ágiskanir.
Hver mvndagáta er svo, að það á hvorki að bæta inn í hana, nje sleppa neinu úr. Hver stafur, hvert
tákn og hver mynd hefir sína vissu merkingu. Þetta ætti menn að hafa hugfast næst þegar mynda-
gáta kemur.
Smœlki.
— Kæri!
— Já, elskan mín.
— Uss, Friðrik, segðu ekki
þetta. Sjerðu ekki að jeg er að
kjassa hundinn minn?
— Þú ættir að borða mikið af
ávöxtum, það er svo holt. Menn
borða aldrei of mikið af þeim.
— Það er skrítið. Miklu böli
hafa þeir valdið.
— Böli? Hvernig þá?
— Jú, manstu ekki eftir Evu ..
Maður kom æðandi inn til lækn-
is:
— Jeg er að deyja!
— Hvérnig stendur á því?
— Jeg braut sjálfblekunginn
minn, sem mjer var ábyrgst að
entist mjer alla ævi.
Miljónamæringur kom í heim-
sókn til vinar síns, og hafði
þriggja ára gamlan son sinn með
sjer.
— Kann drengurinn að telja?
spurði vinurinn.
— Já, auðvitað. Teldu Kalli.
Og Kalli byrjaði undir eins:
— Ein miljón, tvær miljónir,
þrjár miljónir--------
Leiðrjettingar.
í kvæðið „Áramót“, eftir Kjart-
an Ólafsson, í síðustu Lesbók,
höfðu slæðst þessar villur: í 5.
línu 3. erindi „síköld“ fyrir svik-
öld“, og 4. línu 4. erindi „fagn-
aðsdómi“ fyrir „fagnaðsómi“.
í skákþraut í Jóla-Lesbók var
sú villa að svart peð á g3 á að
^vera á g4.