Lesbók Morgunblaðsins - 18.06.1939, Qupperneq 6

190
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
urinn er minni. Þegar líður á
dagrinn lygnir. Sjórinn er nú orð-
inn svo reiður, að liann getur
ekki stilt sig. En honum reuuur
samt reiðin sinátt og sinátt.
Jeg hlustaði á pólitískar um-
ræður í gærkvöldi. Ekki þó alveg
allar, því að inrt í þær komu ensk-
ar útvarpsumræður um Palestínu-
málið. Og nærri má geta. hvort
við, sem nokkurskonar málsaðil-
ar urðum ekki að hlusta. Þar
töluðu Maleolm Me Donald ný-
lendumálaráðherra. einhver la-
bourpartimaður, Davíð Lloyd Ge-
orge og loks Sir Thomas Inskip.
Þeir töluðu ca. 10 mínútur hver.
Þeir komu inn í Einar Olgeirs-
son og voru dálítið fram í ITer-
mann Jónasson. Mest var gaman
að heyra Llovd George, þó að
auðheyrt væri, að hann er orð-
inn gamall. Hann virtist drepa
dálítið í skörðin, en bæði n:U-
rómur. framburður og efni var í
besta lagi. Enda kvað hann vera
einhver mesti ræðumaður heims-
ins. Svo hlýddi jeg á íslendiug-
ana til enda. Mjer þótti það mik-
ill galli á flestum ræðum stjórn-
arflokkanna. hvað þær voru lít-
ið pósitívar. Þeir voru að jagast
við kommana. svara þeim og út-
húða. En hví ekki heldur segja
þjóðinni eitthvað um fyrirætian-
ir og framtíð. Ræða Ólafs Thors
bar af — og það langt.
Nú er klukkan orðin 8 og veðr-
ið er fagurt. Við getum vonast
eftir að ipjá land innan skamms.
.,Bat of Lewis“, nyrst á Suður-
eyjum.
Jeg orti þetta í dag, og er það
eitthvað það allra besta, sem jeg
hefi nokkurntíma ort. Má af því
marka minn skáldskap. — Eins
og allur góður skáldskapur þarfn-
ast þetta kvæði skýringa. (Eða
er það þvert á móti að það sje
vondi kveðskapurinn. sem þarfn-
ast skýringa, jeg man það ekki).
— Rjett áður ei> við fórum af
stað varð tíðrætt um það, hvað
við mundum geta gert okkur til
dægrastvttingar á leiðinni. Þá
sagði einhver: Skyldi A’era hljóð-
færi um borð ? Annar svaraði:
Vitanlega er flygel um borð. Út
af því kom andinn, og hefir hann
nú brotist um í mjer í nærri viku,
enda er niðurstaðan eftir því.
í lýgillinn á Fulton.
Um flýgilinu á Fulton
jeg frægan vrki brag.
Og síðan býð jeg samkepni
að setja við hann lag.
A flýgilinn á Fúlton
jeg flyt það snildarlag.
Og aftur1 fæ jeg áskorun
að yrkja nýjan brag.
Um flýgilinn á Fúlton,
og fólkið hlustar á.
En hvar þetta alt saman endar
er ekki gott að sjá! ,
Hjer geta menn sjeð hvernig
jeg yrki. Efni og form, alt í fullu
samræmi.
Nú er komið kvöld. Suðureyj-
ar sáust um níuleytið. Fallegur
vitaturn, sem sendi okkur fyrstu
kveðju eftir útivistina á hafinu.
Skip siglir framhjá, togari. Nú
erum við inni í sundiuu milli eyja
og lands, og alt er í friði. Mörg
skip, og vitar blika og ekkert
haggast. Hvílíkur munur. Nú er
ekki eins og við sjeum að hrekj-
ast innan í blikkbrúsa, heldur
erum við á skipi, sem flýgur
áfram með 8 mílna hraða.
Já, Fúlton. Hvernig er Fúlton?
Hann er eitt af hundruðum
skipa, sem Norðnienn nota til þess
að sigla um allan heim. Hann er
1500 smálestir, gamall og hvergi
fínn. Járn er í þilfari og annað
ekki, nema á brú og fram á.
Stýrt er með stóru ratti án vjela-
krafts, nema þegar mest liggur
á snöggum vendingum. Vjelin
gerir sína 65 snúninga og brúkar
ekki of mikið af kolum. Ekkert,
rafmagn, heldur olíulampar. Eng-
in miðstöð, heldur kabisur. Eng-
in loftskeytatæki með loftskeyta-
manni hálfdauðum úr leiðindum.
Engin miðunarstöð nje dýptar-
mælir. Einn skipstjóri, tveir stýri-
menn. tveir vjelmeistarar, bryti
og vikadrengur, 5 hásetar og 4
kyndarar = 16 manns alls.
Ekkert örvggi á sjónum! hróp-
ar sigurjónskan. En miklar sigl-
ingar. Hjer er gömul og seig
menning að veði, siglingamenning
Norðmanna. Svona geta þeir kept
um siglingarnar við aðrar þjóðir.
Með þessu sigla þeir inn hundr-
uð miljóna króua á ári hverju.
A svona skipi sigla þeir með
farm, sem gefur jafnmikið í aðra
hönd eins og farmur, sem flutt-
ur er með miklu dýrari útgerð
þeirra, sem halda að þeir sjeu
miklir menn í krafti fínheitanna.
lljer hafa þúsundir manna góða
atvinnu, við öryggi, sein er eins
mikið og öryggi alls þorra manna.
og að mins'ta kosti miklu meira
en öryggi fiskimannanna flestra.
Islendingar hafa alt nema vits-
muni og menningu til þess að
gera eins og Norðmenn í þessu.
En með öryggisráðstöfunum og
flottheitum koma þeir í veg fyr-
ir þenna mikla atvinnuveg, sem
virðist liggja opiun fyrir. A þann
hátt fá svo Islendingar það eina
öryggi á sjó, sem er alveg trygt,
en það er að t'ara alls ekki á sjó
af því að sigliiigar þeirra borga
sig ekki þegar til raunverulegrar
samkepni kemur.
Hjer er eitt af mörgum verk-
efnum nýju stjórnarinnar: Utan-
ríkissiglingar. Vinna þær upp
hægt og hægt með því að styðja
framtak þeirra, sem liafa vit og
vilja til þess að ráðast í þær. Ekki
vantar okkur sjómennina nógu
röska og starfhæfa. Ekki skips-
stjórnarmenn heldur nje vjela-
menn. Hvers vegna mega menn
ekki kaupa sjer svona dalla og
sigla ínn peninga í friði fyrir
löggjöfinni, stunda einn af trygg-
ustu atvinnuvegum bæði fyrir líf
og fje þeirra, sem að því vinna?
Fátt er það, sem eins lítið kapi-
tal stendur í eins og siglingar
með þessum hætti Væri nokkuð
á móti því að sigla inn svona 10
—20 miljónir króna á ári hverju,
fá „ósýnilegar tekjur“ á greiðslu-
jöfnuðinn á móti „ósýnilegu
gjöldunum“, sem nú ætla að sliga
okkur ?
Jeg ætla að lofa öðrum að
svara þessu, en fara sjálfur að
sofa, því að nú er klukkan eitt
og mikið að gera á morgun.
Fimtudagur 25. maí.
Fagur dagur! Sólskin og besta
skygni, sljettur sjór og land á
bæði borð. En sá munur eða úti