Lesbók Morgunblaðsins - 16.03.1941, Blaðsíða 1

11. tölublað. Sunnudaginn 16. mars 1941. XVI. árgangur.
_
leg var þýskur
^ tallhlífarhermaður
Við stóðum í hálfrökkri snemma
morguns í hvíldarstöðu fyrir
framan flugvjelina, sem átti að
flytja okkur yfir Belgíu, og bið-
um síðustu fyrirskipana foringja
okkar, áður en við lögðum af stað.
Þetta var um morguninn 15.
maí, aðeins fjórum dögum eftir
að Foringinn hafði gefið her sín-
um skipun um að ráðast inn í
Niðurlönd.
Hver okkar fyrir sig beið þess
með ákveðnum hug, að hans tími
kæmi. Til beggja hliða við okkar
flugvjel voru aðrar flugvjelar,
samtals fimtán, í einni röð fyrir
utaji neðanjarðarflugskýlin stóru,
ekki allfjarri Koblenz. Fyrir fram-
an hverja flugvjel voru hópar eins
og okkar hópur, og biðu eftir síð-
ustu fyrirskipunum áður en lagt
var af stað.
Fyrir aftan okkur höfðu vjela-
menn flughersins sett vjelarnar í
gang, sem áttu að flytja okkur
yfir land óvinanna. Flugvjelarnar
voru Junkers-vjelar, af svonefndri
„JU-52“ tegund, sem fyrir stríð
voru notaðar sem farþegavjelar,
en voru nú notaðar til hermanna-
flutninga.
Hávaðinn frá vjelum hinna
þriggja hreyfla flugskipa gerði
menn heyrnarsljóa. „Athugið
strax, að alt sje í lagi með út-
búnað ykkar og nesti!“ kallaði
Eftir Karl Nohle
liðsforinginn okkar. Jeg athugaði
útbúnað minn vandlega. Fyrst að
gætti jeg fallhlífarútbúnaðinn,
axlaböndin og böndin yfir brjóst-
ið, sem fjellu þjett að líkamanum,
þá hið trausta mjaðmabelti og
lykkjur allar og króka. Alt var
þetta- í lagi. Fjelagi minn gætti
að hvort fallhlífarútbúnaðurinn
færi vel á bakinu og er hann
hafði togað í böndin og sannfærst
um að alt væri í lagi gerði jeg
það sama fyrir hann.
Liðsforinginn leit á armbands-
úrið sitt. Þar sem ekki heyrðist
til hans fyrir vjelaskröltinu, benti
hann okkur að fylgja sjer og
gekk síðan á undan undir væng
flugvjelarinnar og að dyrunum.
Stuttu síðar vorum við komnir
inn í flugvjelina og sátum hver
á móti öðrum. Við( vorum samtals
16 með liðsforingjanum og við
höfðum verið æfðir mánuðum sam-
an hinum erfiðustu æfingum, sem
nokkru sinni höfðu þekst í þýska
hernum. Æfingarnar höfðu farið
fram í einangruðum hjeruðum í
Sljesíu, í Austur-Þýskalandi og
herteknum hjeruðum í Póllandi.
Við höfðum æft okkur að kasta
okkur úr flugvjel, alt að fimm
sinnum á dag, og við áttum að
leggja sjerstaka áherslu á, að
„stýra“ fallhlífum okkar og reyna
að lenda á fyrirframákveðnum
stað, þar sem svo var ráð fyrir
gert, að við ynnum saman í hóp
eftir lendinguna. Eftir að við hefð-
um lent æfðum við okkur í að
setja saman stóra vjelbyssu, sem
kom til jarðar í þremur hlutum,
og síðan áttum við að taka okkur
stöðu á næsta hernaðarlega mikil-
væga staðnum á jörðu og vera til-
búnir að verjast, ef svo skyldi