Lesbók Morgunblaðsins - 20.08.1944, Page 8

376
LESBÓK M0R9UNBLAÐS1NS
lífið taka stórfeldum juyndbreyt-
ingum frá því, sem nú er.
1 Jóhannesarguðspjalli tckur
Jesús líkingu úr ’lífi akuryrkju-
mannsins.
Ilann líkir sjer þar við vínvið
og segir: „Jeg er hinn sanni vín-
viðttr og faðir minn er vtnyrkinn.
— Þjer eruð þegar hreinir vegna
orðsins, sem jeg liefi talað til yð-
ar. Verið í mjer, þá verð jeg líka
í yður. Eins ,og greinin getur ekki
borið ávöxt af sjálfri sjer, nema
húu sje á vtnviðihum, þannig ekki
heldur þjer, nema þjer sjeuð í
mjer. Jeg er vínviðurinn, þjer eruð
greinarnar; sá sem er í ntjer og
jeg í honum, haun ber mikinn á-
vöxt, því að án ntln getið þjcr
alls ekk^rt gjört (15. I. 3. n. n.)."
Jesús Kristur getur einn hjálpað
oss til jtess að öðlast sattna lífs-
hamingju, Hann er vegurinn. sann-
leikurinn og lífið. Eins og blöðin og
greinarnar visna, et' þær njóta ekki
næringar úr jarðveginum, eitts föln-
ar og visnar gróðurinn á akri
hjartna vorra, cf hann missir sam-
band sitt við Guð, uppsprettu Hfs-
ins og máttarins. En sjérhvert sintt-
ar, sem yfir oss rennttr á að niinna
oss á þetta, Og höfinn eitt hugfast:
Nýr hvítasunnutínii getur vissu-
lega runnið upp í heiminum og
heilagur audi byggt sjcr heilagt
musteri í hjörtum allra þeirra, setu
vilja gera áhftf hans að söunnm
veruleika í lífi sínu, byggja ú sautt-
leik og rjettlæti. Jesús Kristur hefir
sjálfur boðað oss, að guðsríki myndi
koma yfir heiminn, þegar þjóðir
sem einstaklingar gerðu hugsjón
kærleika og friðar að sönnum \ eru-
leika.
Þegar það er orðið, þá fyrst
mun sannur hvítasunnutími, ný
hvítasunna, renna upp yi'ir þjakað
og langþjáð mannkyn og logasverð-
ið ljóssins bjarta, eins og vjer syngj
um í fögrum hvítasunnusálmi,
höggva á viðjar ófrelsis, áþjánar
-og órjettlætis, í hvaða mynd, sem
það birtist, og laufskálatjöld guðs-
ríkisins breiðast uni alla jörðu.
Biðjum á jiessari hvítasunnuhátíð
um nýja úthellingu andans yfir
kirkju vora. yfir þenna söfnuð,
yfir j>jóð vora og ástkæra fóstur-
jörð, sem endurheimtir nú fornt
frelsi. Megi karítur andans verða
sýnilegur í lífi hennar. I því er hið
sanna frelsi fólgið.
Hinn mikli beinavalur, sem jafn-r
rnikið ber á í þjóðlííi voru og
kirkjulífi og nú er deginum ljós-
ara. þart' aö rísa upp, íklæðast ný-
um búningi. holdi og bjóði, rógur-
inn, lýgin þurfa að ho]>a fyrir sann.
Icika, órjettlætið fyrir rjettlætinu,
vantrúin fyrir sannri trú á mátt
hvítasunnuandans.
Þá rís kirkjan upp til nýs lít's
og nýrra dáða. l’á færist sönn
vorökl yfir hana. Munn þá koma í
ljós þeir úvextir ljóssins, sem
postidinn talar um í Kfesusbrjefinu:
góðvild, rjettlæti og sannleikur.
(Á 0.).
Knn bíða kirkjunnar ónumin
lönd. Landvinuingatími er enn eftir
t'yrii- hatm. Kn [>að er ekki torfæru-
laust, sátsaukalaust, frekar en fæð-
ing nýs einstaklings fyrtr móðurina.
Kirkjan verður að losna við
fylgjurnar.
— Um leið og jeg kveð yðut'
sókuarraenn Hnmaprestakalls tneð
j>akklæti fyrir samveruna, óska jeg
öUum allrar Guðs blesstuiar, og bið
j>ess, að nýr tími ntegi færast í
kirkjidifið hjer með fjöri og
krat'ti. Betri ósk á jeg ekki vður
til handa. Kveð jeg hjer sáttur við
alla og óska jeg, að engimt beri
öðruvísi hug til míu, er jeg uú
hvet'f á braut hjeðau.
Góður Guð gefi oss öllum gleði-
lega Hvítasunnu.
26. fútí 1944.'
Vöggugjöf þú vænsta fjekkst,
vorsins barn þú fæddist.
Brautir fraraans bcinar gckkst,
brattann hvergi hræddist.
Víða þín um Vesturheim
vaskleg liggja- sporiu.
Vjetknúnum á vængjum tveim
varst þú hingað borinn.
Fannstu ei þína ylja önd
allt, sem máli skifti,
j>egar út við ystu rönd
Island brútuun lyfti'?
Laugaði sig land og sæ-r
ljóma sólar-glóða.
Fögur vildi fóstran kær
íaðma sontnn góða.
Traust þig hefir tryggða band
1engt við lífið „heima“.
L^ugi mun þitt móðurland
mmning ]>íua geynia.
Einar. Friðriksscn.
Smælki
— Haldið j>jer að hlutabrjefin
íalli eða stigi ?
— Já, auðvitað, ekki stauda þau
í stað og ekki geta þau farið til
hliðar.
★
— Halló. Er það í hljóðfæra-
versluninni? — Jeg vilcli gjaruan fá
að líta á slaghörpu. Gætuð þjer
ekki sent heim nokkur sýnishorn.