Lesbók Morgunblaðsins - 11.02.1945, Side 1
6.
tölublað.
Sunnudagur 11. febrúar 1945.
XX árgangur.
1»oldaiv*1—4ðl* t -U
Ingólíur Gíslason, læknir:
ÞEGAR FYRSTA STÓRRRÚIN VAR VÍGÐ
Gamla Skjálfandafljótsbrúin.
ÞAÐ YAR farið að skyggja síð-
sumarskvöld. Skógut'inn var að
byrja að gulna og grasið að visna,
það sem óslegið var.
Jegvar nýbúinn að’ láta kýrnar
inn og stúlkurnar farnar að mjólka
Jtær, en piltarnir vortt að slá ljáina
itr orfum sínum og ganga frá öðr-
um áhöldum. Jeg vappaði um hlað-
ið og varpann og hafði ekki áhyggj-
ur af neinu enda ekki nema níu ára
gamall. Mjet' var starsýnt á kvöld-
roðanu hann var svo fagur og lit-
irnir svo margbreytilegir eftir sól-
arlagið. Jeg vissi að jeg átti að fara
inn í bæ, borða kvöldmatinn, hátta
svo og sofa til Jtess að geta vaknað
snemma næsta morgun Jtví margt er
að starfa í sveitinni á sumrin og
níu ára maður er til margra hluta
nytsamur. Mjer var litið vestur eft-
ir túninu og sá mann koma ríðandi
á dökkrauðu hrossi. Jeg jDekkti
brátt að þetta var Einar Ásmunds-
son í Nesi, reiðhesturinn hans var
einkennilegur og það var maðurinn
líka: fremur lítill en liðlegur «*g
höfðinglegur, með stórt enni, gáfu-
leg augu og nokkuð sítt, grátt höku-
skegg. Hann heilsaði mjer vingjarn-
lega og sagðist ætla að gista. Jeg
kallaði á föður minn og tók hann
með gleði á móti bróður sínum og
Jeiddi hann í bæinn. Okkur l)örnun-
um þótti líka ætíð vænt um þegar
Einar kom, því hann var góður við
okkur og spaugsamur og gaf hann
okkur jafnan sinn tveggjakrónu-
peninginn hverjum og það var stór
fjárhæð í þá daga. J^g flvxtti hest-
inn í haga og ekki var jeg hrifinn
af fjörinu, fannst að svona mikill
maður ætti að eiga betri hest. Svo
hefti jeg klárinn og vandaði mig,
jeg mátti ekki hefta hann of fast
þá gat hann orðið haftsár og
ef- haftið var of laust þá gat klár-
inn losnað og hlaupið heim að
Nesi. Ilvorugt mátti ske því föður-
bróðir mirm var nú að fara fram að
Goðafossi, þar skyldi vígja stóra
brú daginn eftir, fyrstu Skjálfanda-
fljótsbrúna og fyrstu stórbrúna á
Islandi; þetta var merkisviðburður
í sögu hjeraðisins og sofnaði jeg út
frá þeim hugleiðingum um kvöldið
að margt kæmi nú fyrir á langri
leið.
Morgunin eftir voru Jveir snemma