Lesbók Morgunblaðsins - 11.02.1945, Qupperneq 10

82
TÆRRÓK MORGUNr.TiAÐSTNS
Eiríkur Albertsson
, Sæmundur Einarsson
stofnun á prenti. Þar segir meðal
annars: Okkur vantar tengilið milli
heilsuhælisins og hins daglega lífs.
Það er verkefni vinnuhælanna að
vera þessi tengiliður. «
Vinnuhælismálið hefir mikið ver-
ið rætt \it um allan heim á síðustu
árum og vinnuhælum fjölgar óðum.
Mörg slík hæll eiga sjer þegar langa
og merka sögu. Verkefni vinnuhæl-
anr.a eru:
Að hagnýta til fullnustu, í þágu
þjóðfjelagsins, starfkorku sjúklings
ins, án þess þó að ofbjóða honum.
Að fylgjast nákvæmlega með.
heilsu og vinnuþoli sjúklingsins og
auka vinnutíma og afköst eftir því,
sem heilsan batnar.
Að hafa vekjandi áhrif á sjálfs-
bjargarviðleitni sjúklingsins og gera
hann sjer þess meðvitandi, að hann
er ekki lengur ómagi þjóðfjelagsins.
Að tryggja þjóðfjelagið
gegn smithættu af sjúklingnum
hættulegasta tímann, þ. e. fvrsta
árið eftir brottskráningu af heilsu-
hælinu, en reynslan sýnir, að versn-
anir (Ricidiv) verða hlutfallslega
flestar á þeim tíma og þótt sjúk-
lingurinn sje smitlaus, er hann \it-
skrifast af hælinu, getur hann orðj
ið smitandi aftur, ef sjúkdómurinn
versnar.
Hlutverk vinnuhælanna eru fleiri:.
Þau ljetta á heilsúhælunum, losa
þau við sjúklingana, fyrr en annars
væri hægt, þau bæta þess vegna
úr þörfinni fyrir fjölgun sjúkra-
rúmanna.
Þau veita sjúklingnum dýrmæt-
an tíma til þess að svipast um eftir
framtíðaratvinnu, þau æfa hann
og stvrkja og búa hann eftir föng-
um undir að leysa af hendi þessa
vinnu, sem fullgildur maður.
Dvöl sjúklinganna á vinnuhæl-
unum, er misjafnlega löng og fer
eftir heilsu og atvinnuhorfum. Æski
legast mun vera að hafa sjúkling-
ana þar eitt til þrjú ár.
Þarna geta sjúklingarnir unnið að'
smáiðnaði, landbúnaði og fleiru,
allt eftir staðháttum, og möguleik-
ar ^ru til þess, að þeir með vinnu
sinni geti borgað aðalreksturskostn-
að vinnuhælisins".
Eftir þetta allt fram á þennan
dag, hafa margir ágætis menn þjóð-
arinnar, stjórnmálamenn, kirkjunn-
ar menn, læknar og ýmsir fleiri,
skrifað um nauðsyn þessa máþs, og
komið alþjóð í skilning um mikil-
vægi þess. En aðalþunginn hefir }>ó
vitanlega hvílt á stjói-n samtakanna
og ýmsum mönnum innan þeirra.
Fyrir þ'essi samstilltu átök þessara
manna safnaðist mikið fje í vinnu-
heimilissjóð, sem sjá má af fjár-
hagsyfirliti sambandsins, en þau
voru þessi:Árið 1941, kr. 149.549,12,
1942 kr. 90.041.40, 1943 kr. 351.031.
73 og nú er söfnunin komin vfir
eina og kvart miljón, auk þess hafa
sambandinu borist gjafir til rekst-
ursins, sem ekki hafa verið metnar
til fjár, svo sem fiskur og allur
brauðmatur fyrir stofnunina eitt ár,
Þrátt fyrir þessar miklu fjársafn-
anir var aukin geta sambandsms
til þess að hefjast handa um bygg-
ingu vinnuheimilisins að sama skapi
ekki mikil, vegna mjnkandi verð-
gildi krónunnar og vaxandi dýrtíð-
ar í landinu, og þá ekki síst hvað
húsbyggingar snerti. Varð því 1 jóst
er kom fram á árið 1943 að til nýrra
ráða þurfti að taka, ef að hugmynd
okkar um vinnuheimiji ætti að
verða að veruleika á næstu árum.
Því var það, að leitað var til Al-
þingis um skattfrelsi á gjöfum til
Vinnuheimilisins. Voru það ýmsir
menn innan samtakanna sem manna