Lesbók Morgunblaðsins - 27.10.1946, Blaðsíða 11

LESBÖK MORGUNBLAÐSINS |j|& '■&# *
w: t
423
EINKENNILGT FÖLK
• > -•* *' - i- ‘ '
Ekki eru allir menn steyptir í
móti, sem betur fer, því að þá
mundi lífið vera heldur fáskrúðugt
og tilbreytingalítið. En stundum
hafa uppi verið menn, sem skera
sig svo algjörlega úr fjöldanum, að
það er því líkast, sem náttúran hafi
gert það að gamni sínu að gera þá
öðru vísi úr garði en aðra. Sumir
eru gæddir þeim hæfileikum er
varla verða skildir á annan hátt en
þann, • að þeir menn hafi einhver
skilningarvit, er allur þorri jarðar-
búa fer á mis vi$.
SÁ í GEGNUM HOLT OG HÆÐIR
Þar er nú til dæmis sagan um
portúgölsku konuna með „Xgeisla-
augun“. Frá henni er sagt í „Mer-
cure de Paris“ 1725. Þessi kona gat
sjeð niður í iður jarðar. Hún þurfti
ekki annað en stara niður fyrir
fætur sjer, þá sá hún djúpt í jörð
Hún sá einnig í gegn um alla hluti,
einnig menn, og gat með óskeikulli
vissu sagt barnshafandi konum
hvorf þær gengi með pilt eða
stúlku.
Einu sinni var það að konungurinn
í Portugal ijet byggja sjer dýrindis
höll, en enginn gætti þess fyr en
um seinan, að þ>ar var ekkert
vatnsból. Verkfræðingar og aðrir
vitrir menn fóru þá að leita að
vatni þar í nágrenninu, en fundu
ekki. Þá mintist konungur þess
'að hafa heyrt getið um konuna
sem sá í jörð. Var hún nú sótt. Hún
gekk fram og aftur umhverfis höli-
ina, og benti að lokum á stað, þar
sem vatn væri undir. Var nú farið
að grafa þar, og var grafið mjög
djúpt, og seinast komu menn þar
niður á nóg vatn. Konungur varð
svo hrifinn af þessu að hann aðlaði
konima, Ijet hana fá lífstíðarlaun
og heiðraði hana auk þess með orðu
Krists.
Þettd er sagan um þessa konu. í
Antwerpen í Belgíu var líka einu
sinni maður, sem sá í gegnum öll
klæði, hversu þykk, sem þau voru,
nema þau væri rauð. í gegn um
rauð klæði gat hann ekki sjeð.
SKIP KEMUR AÐ LANDI.
Þá ganga og miklar sögur af
frönskum manni á Mauritius, sem
sá til skipaferða mörgum dögum
áður en þau komu að landi. Hann
hjet Bottineau og var liðsforingi í
sjóher Loðvíks XIV.
Þeir sjóliðsforingjar, sem voru á
Mauritius, eyddu mestum tíma sín-
um í það að horfa eftir skipaferð-
um, því að það var merkis atburð-
ur á þeim dögum, ef skip kom til.
eyjarinnar. En Bottineau hafði það
fram yfir aðra, að hann sá skipin
áður en nokkur annar gæti komið
auga á þau. „Jeg veðjaði oft um
það að skip væri að koma, tveimur
eða þremur dögum áður en til þess
sást, og mjer brást sjaldan boga-
listin, svo að jeg græddi vel fje á
þessu“, sagði hann. Aldrei notaði
hann * sjónauka og fjelagar hans
töldu, að hann hefði ófreskisgáfu.
Sjálfur kvað hann þetta aðeins
stafa af eftirtekt á loftinu.
Sögurnar um ófreskisgáfu hans
bárust til flotamálaráðuneytisins í
París, og það skipaði landstjóran-
um á Mauritius að þafa eftiriit með
þessu. Samkvæmt skýrslu hans,
sem nær yfir árin 1778—1782, hafði
Bottineau sagt fyrir komu 575
skipa, og oft fjórum dögum áður en
þau komu.
Einu sinni skýrði hann frá því,
að ellefu skip væru á leið til eyj-
arinnar. Þótti það heldpr en ekki
tíðendum sæta, að svo stór floti
væri á ferð, því að þá var stríð milli
Frakka og Englendinga. Hlej-pi-
skúta var þegar send á stað til að
njósna um skipin. En áður en hún
kæmi aftur sagði Bottineau land-
stjóranum frá því að skipin myndu
hafa breytt um stefnu. Seinna kom
þangað kaupfar, sem sagðist hafa
mætt ellefu skipum, sem hefði ver-
ið á leið til St. William-vígis.
Eins og fyr er sagt helt Bottineau
því fram, að hann sæi til skipanna
í loftinu, og aðrir gæti sjeð hið
sama. Honum voru boðnar 10,000
livres og 1200 livres á ári meðan
hann lifði, ef hann vildi skýra frá .
því, í hverju þetta lægi. En hon-
um þótti tilboðið of lágt og hafn-
aði því. Seinna fór hann til Frakk-
lands og ætlaði þá að selja þessa
„uppgötvan“ sína. en þá vildi eng-
inn heyra hann nje sjá. Lenti hann
svo í fátækt og basli, dó örsnauður
og fór með „uppgötvunina“ í gröf-
ina með sjer.
:*'■ :.|r '
UNDRABÖRN
Bráðþroski sumra barna, er al-
veg furðulegur. Merkilegasta dæm-
ið um það er ef til vill Heinrich
Heineken, „undrabarnið í Liibeck“.
Hann fæddist árið 1791. Hann var
altalandi þegar hann var 10 mán-
að Þegar hann var ársgamall hafði
hann lært löng kvæði utanbókar.
Fjórtán mánaða gamall hafði hann
lesið alla biblíuna og var henni
gagnkunnugur. Tveggja ára gamall
rökræddi hann sagnfræðileg efni
við hina lærðustu kennara, og pró-
fessorar í landafræði áttu í vök að
verjast að hann ræki þá á stamp-
inn. Hann kunni latínu reiprenn-
andi og mörg yngri tungumál. Ævi
hans var eins og blossi sem hverfur
jafn skyndilega og hann kemur.
Heineken dó 4 ára gamall.
Sjerstaklega virðist tónlist mörg
um meðfædd. Mozart var ekki
nema þriggja ára þegar hann byrj-