Lesbók Morgunblaðsins - 21.03.1948, Qupperneq 5

LESBOK MORGUNBLAÐSINS
161
Önnur öld,
en sömu boöorö.
Það er gleðilegt að sjá hvernig í-
bróttahreyfingin hefur aukist í Iand-
inu og hvernig skilyrði til að æfa í-
þróttir hefur batnað. Sjerstaklega er
það merkilegt, að hjer hefur sund-
kunnátta verið gerð að skyldunáms-
grein í öllum barnaskólum og sköpuð
skilyrði til þess að þvi sje hægt að
framfylgja. Um slíkt dreymdi okkur
ekki þegar við vorum að læra að
synda í forarpollinum hjá Páli Erlir.gs
syni, eða þegai við fórum í sjó á
hverjum einasta degi í tvö ár. Máske
það fordæmi okkar hafi ýtt undir þess
ar framfarir — og þá hefur sannar-
iega ekki verið barist til ónýtis.
En mundu að regja íþróttamöimum
þetta: Þið vcrðið að þjálfa, þjálía.
þjálfa. Aldrei að slá slöku við. Allt af
að hugsa um það að halda líkamanum
heilbrigðum. Það er hægt með íþrótt-
um. En þið megið aldrei neyta tó-
baks, áfengis njc nokkurra annara
eiturlyfja. þá er íþróttaframa ykkar
lokið. Hver sá, sem neytir áfengis,
gerir sig óhæfan og óverðugan til þess
að bera hið virðingarverða og glæsi-
lega naín: iþróttamaður.
★
Sigurjón er sjálfur talandi sönnun
þessara orða. Hann hefur skilið gildi
íþrótta fyrir hraustleika mannsins og
fylgt hinum gullvægu meginreglum
íþróttamannsins út í æsar. Hann ber
þess sjálfur vitni. Lítið á myndina af
honum sextugum og aðgætið hvort
bið sjáið þar nokkur ellimörk.
Þessi mynd mun eigi að eins birtast
hjer í Lesbókinni, heldur einnig í er-
lendum blöðum, sem hafa það hlut-
verk að brýna fyrir mönnum að ein-
falt líferni og íþróttir, eru mesti heilsu
brunnurinn, sem hægt er að ausa af.
Þannig er æskulýð Norðurlanda bent
á sextuga íslenska íþróttamanninn,
sem fyrirmynd.
yj 4|i
^JÍiúgéu nú hfœét
Jlöfundur Jcvccöis þcssa, Sigríöur Stefánsdóttir húsfrcyja á Hvcra-
völlmn í Rcykjahverfi, var með í þingeysku bœndaförinni til Suð-
uflands vorið Var þá lcomiö við á Álafossi og tók Sigurjón
Pjctursson höfðinglcga á móti feröafólkinu. — Sigríður var clsta
Jconan í hó'pnum og gaf Sigurjón lienni vœrðarvoð til minja. Iiún
c.cndi honmn svo þetta kvœði á sextugs afmœli hans.
Góð cr varrðarvoöin blá
vcitir yi — og nacði.
En fallegu t við fcröastjá,
fyigja löfra, klccði.
Enginn bctri öölast gjöf
nfna wí' dularþrœði.
Flýgui yfir fjöll og höf
frábœri töfra klccði.
Hlýt jcg marga sólars}/)t
scst á i'onigiað klccði.
Þó cr lítil þökkin min,
þclta smáa kvccði,
Efintýra undraför
cinu sinni fórum
hresst af vori — ung og ör,
öll saman þá vorum,
■
Hátíð mest sú hópferð var
hugað flest til bjargar.
Urifnum gestum gccfan bar
gullnar fcstar margar.
Það og aldrei þakka rná
þingeyskt fólk, sem skyldi,
Viðhöfn alla og vegsemd þá,
vinahót — og gildi.
Til þcss alls — það vissum vjcr,
vacnir þurftu sjóðir.
Hvcnœr þökkum það, scm bcr,
IHngeyingar góðir!
Margir enn, sem maklegt er
móttökurnar þrísa.
En öllu bví, sem unað bcr
clclci er hœgt að lýsa.
Fcgurð öll um fjöll og dal,
fjöldi skyndimynda,
bceöi í glœstum gestasal,
og guösdýrð blárra tinda.
Viðhöfn lyfti öllum oss,
oft á glœstum faldi. -
--------Eitt slíkt boð við Álajow
inn í stóru tjaldi.
Höföinglegur húsbóndinn,
hóf þar skálarœður,
leitt cr hafði alla inn,
cins og systur, brœður.
Er jeg hlýddi á hans mál
—- engann sem aö blekti —
skildi jeg strax hans skyggna sál,
sköp í dulheim þekkti.
Trcysta vildi brœðra bönd,
bestc, líftaug þjóða.
-----Og þai rjetti Jians ókunn hönd
að mjer „klæðið“ góða.
Var sem heyrði í sama svip
sungið gamalt Jcvœði:
„Þú hefur hlotið þráðan grip
þjóðsagnan na Jclœði,
scm aö flýgur yfir allt
cins um lönd og flœði
ert þó fœstum er það falt
öll fyrir heimsins gœöi“.