Lesbók Morgunblaðsins - 25.05.1952, Blaðsíða 10

278
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Fyrir ofan bryggjusporðinn, hef-
ur verið byggt myndarlegt og.fal-
legt hús. Þar eru skrifstofur ýmissa
embætta, svo semv tollþjónustan,
hafnarlögreglan (Coast guard) og
fleira. Á stóru svæði í kringum hús
þetta hefur verið skipulagður
skrautgarður, með mörgum teg-
undum trjáa (mest ber á pálmum),
blómabeðum og allavega löguðum
grasflötum. Vel hirtar limgirðingar
eru í kring um gróðurinn, sem nú
þegar nær nokkurn spöl niður eftir
miðri bryggjunni. Henni hefur ver-
ið skift í þrjá hluta, eftir endilöngu,
þannig að á henni miðri er gróður-
»
mold og þar verður garðurinn, en
til hliðanna eru steinsteyptar stétt-
ir, önnur fyrir gangandi fólk og
fólksbifreiðar, en hins vegar fyrir
hina stóru, lokuðu járnbrautar-
vagna og vörubifreiðar, sem flytja
vöruna (sykur) að skipshlið.
Bryggjuendinn fremst hefur
einnig verið skipulagður. Þar hef-
ur grasgeirum og pálmatrjám verið
komið fyrir, en auk þess nokkrum
smáhúsum, sem eru úr steini og
mjög einkennileg í lögun, en í fullu
samræmi við umhverfið. Þau eru
klædd íhvolfum, grábrúnum stein-
flísum og er liturinn því svipaður
og á bolum trjánna í kring. Sum
þeirra eru ferhyrnd, önnur átt-
strend og sívöl.
í húsum þessum er varðstofa
tollvarða, þá heilbrigðiseftirlitið,
með læknastofu. Síðan veitingahús,
verkamannaskýli, hreinlætishús
o. fl.
Við þessa stóru bryggju geta þó
aðeins sex skip legið samtímis, því
að upp með henni er of grunnt og
aðeins dýpkað við endann og þykir
víst ærið nóg, að halda hinni
margra mílna löngu rennu og svæð-
inu í kring um bryggjuhausinn
nægilega djúpu íyrir skipin.
Eins og áður er sagt, er þessi
1500 metra langi bryggju-skraut-
garður enn ekki fullgerður, en þeg-
ar svo verður og hinn fjölskrúðugi
og litauðugi hitabeltisgróður teygir
sig alla leið fram á bryggjuenda,
fyrirkomið á jafn smekklegan hátt
og það, sem komið er, mun hann
ekki eiga marga sína líka í heim-
inum.
Margir bæarbúar leggja leið sína
niður á bryggjuna í skemmtigöngu
eftir vinnutíma og á sunnudögum.
Einnig skemmtiferðafóik frá öðr-
um landshlutum og mjög er senni-
legt að hún eigi eftir að draga að
sér erlenda ferðamenn í framtíð-
inni, þá sem vilja sjá meira af
Kúbu heldur en aðeins heimsborg-
ina Havana.
Þegar umferð fólksins er lítíl um
bryggjuna, seint á kvöldin og
snemma á morgnana, fara aðrar
verur á kreik, til að fá sér skemmti
göngu. Háfættir risakrabbar labba
þarna um, hægt og virðulega, og
ef maður nálgast þá meir en þeir
kæra sig um, þá lyfta þeir grip-
klónum til varnar og þegar mann-
skepnan hefur hörfað, halda þeir
áfram sitt strik. Þá eru alls konar
bjöllur og pöddur, stórar og smáar,
lítil fallega lit krabbadýr og fleiri
lífverur, skríðandi og hcppandi,
sem ég kann ekki að nefna, en
betra er að gæta fóta sinna, ef
maður á leið þarna um á þessum
tímum sólarhringsins, sem verur
þessar virðast hafa einkarétt á
bryggjunni.
Þótt bryggja þessi sé og verði
það, sem dregur að sér aðalathygl-
ina, þegar komið er til Cárdenas,
þá er þar auðvitað margt annað,
sem gaman og fróðlegt er að sjá
fyrir Norðurlandagestinn, t. d. stór
nýtízku sykurverksmiðja, ein af
þeim fáu í landinu, sem skila sykr-
inum fullunnum (strásykri). Þá er
baðströndin, skammt írá aðalbæn-
um, með búningsklefum, veitinga-
stofum og öllu tilheyrandi. Sandur-
inn hvítur, fínn og allar aðstæður
til að stunda baðlíf eins góðar og
hugsazt getur, en aðsókn er lítil,
nema af krökkum, sem koma þarna
til að fá sér þrifabað. Hér er ekk-
ert, sem heitir „Notið sjóinn og sól-
skinið“, því af sólskini er heldur
mikið, og svo er það, að Kúbabúar,
sérstaklega kvenfólk, forðast allt
sem gerir húðina dekkri heldur en
hún er í raun og veru, því á Kúbu
þykir fínast að vera sem ljósastur
á hörund.
Þá er það torgið, stór steinsteypt-
ur flötur, þrepi hærri heldur en
göturnar í kring. Þar er mikill trjá-
gróður og hæstu pálmatré, sem ég
hef séð í landinu. Þar eru og stein-
steyptir bekkir að sitja á fyrir þá,
sem vilja horfa á hið fjöruga götu-
líf og ljósadýrðina í næði. Margar
spengilega vaxnar Kúbastúlkur
eiga erindi um torgið á kvöldin til
að sjá aðra og sýna sig. Þær pískra
og flissa og gefa karlmönnunum
hýrt auga — „....sértu að hugsa
um mig, hafðu mig þá.“
ák
Erfið póstferð
í FORFÖLLUM póstmannsins í 3veit
einni var fenginn til ungur maður, sem
þótti frekar ár.ægður með sig, að fara
póstferðina. Þegar hann kom á bréf-
hirðingastaðinn að taka við embættinu,
mætti hann gömlum bónda, sem líka
var að koma í hlaðið. Fannst honum
þá of alþýðlegt fyrir sig embættis-
manninn að heilsa með handabandi.
Býður bara góðan dag að heldri manna
hætti, sem hann hyggur vera.
Húsbóndinn, sem líka var póstaf-
greiðslumaður sveitarinnar, kom til
dyra og bauð þeim til baðstofu. Þegar
þeir koma til baðstofu, þar sem fólk
sat á palli, bauð embættismaðurinn
gott kvöld. Þá varð gamla bóndanum
að orði: „Honum verður spordrjúg
póstleiðin fyrst bæargöngin hérna
reyndust honum dagleið."