Lesbók Morgunblaðsins - 07.09.1952, Síða 8
428
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
SUMARLAUST í SIGLUFIRÐI
Myndir þcssar eru teknar í Siglufir>5i
þann 25. jútí i sumar. Þá var nýlokið
uppmokstri vcgarins yfir skarðið og
mælúist dvpt snaevarins Fljótamegiu
allt að 12 metrum, þar sem dýpst var.
Myndin aí bílnum í snjógöngunum er
tekin í skarðinu Siglufjaröarmcgú- og
voru snjóvcggirnir þar 4—5 metra liáir.
Stærsta myndin cr cinnig tckið uppi
í skarðinu og sýniv að þar cr ekki
sumarlegt um að litasl og var nýsnævi
alls staðar ofan á gainla snjónum. —
Þriðja myndin cr af kúabúi bæarins
Hóli, og eru þar snjéskaflar í túrinu.
— Uéttum mánuði seinna gerði þarna
svo mikla hríð, að snjógöngin i skarð-
inu fylltust að nvu, svo að ryðja varð
þau með ýtum. Síðan hcfur snjóað
þarna hvað' eftir annað.
(Ljósm. Guðmundur Ágústsson).
Þrír glaðningar
Gömul venja var það, að þrír glaðr.-
ingar fylgdi heyskapnum. Sá fyrsti
skal veittur þegar bærinn hefur verið
„losaður úr grasi", þ. e. búið að slá
allt i kring um bæinn. Þá á húsfreyja
að færa sláttumönnum heilt rjómatrog
með skyri niðri í, út í slægjuna, í auka-
getu fyrir þetta viðvik. Þessi aukageta
var kölluð rjómatrog. Annar glaðning-
urinn er töðugjöldin, sem húsbændur
veita hjúum sínum þegar öll taðan af
túninu hefur verið hirt. Það’skal gert
annað hvort sama daginn og hirðingu
er lokið, eða næsta sunnudag þar á
eftir. Var þá sums staðar venja að gefa
ölium hnausþykkan grjónagraut með
smjöri eða sirópsmjólk út á. Aðrir suðu
har.gikjöt í töðugjöldin- — Þriðji
glaðningurinn var kallaður siægjur og
hann er veittur þegar heyskap er lokið.
Þá er slátrað vænni kind og allt kjötið
af henni soðið í einu lagi og má þá
hver eta eins og hann lystir. Á stórurn
heimiium varð jafnvel að slátra tveim-
ur kindum í slægjurnar. Þessi siður
var miklu algengari á Suðurlandi en
Norðurlandi.
Kraftaverk
Þegar biskupinn mag. Jón Vigfús-
son var vígður í Skálholti af mag.
Brynjólíi, þá gerði hann ágæta veiziu,
og var af trúverðugum sagt, að biskup
Jón hefði borið út ljós í döggu og
stormi, hver ei slokknuðu. til að votta
þar með um píslarvætti Jóns biskups
Arasonar og hans sona, sem afteknir
voru í Skálholti. Svo var undir skilið,
að cf ljósin slokknuðu ekki, þá hefði
biskup og synir hans saklausir liflátnir
verið, og þetta gerðist i fyrskrifaðri
veizlu. (Setbergsannall).
Allui’ cr varinn góður
Það er gömul trú að ólán gcti stafað
af því að sveifla staf eða keyri eða tág
í lcring um sig svo að hvíni í. Ekki var
sagt hvað við lá, en menn sögðu: „Það
ekki, því enginn veit hvað í le-ftiVu