Lesbók Morgunblaðsins - 10.07.1955, Page 8

r 572
r LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
metra háir. Eru þeir tilkomumikl-
ir ásýndum og gæti ég vel trúað
því að Raumadalur hefði fengið
nafn sitt af því, að þessir tindar
hefði upphaflega verið kallaðir
einu nafni raumar. Þeir ættu það
nafn að minnsta kosti vel skilið.
í Molde kom íslenzk kona til
hótelsins að heilsa forsetafrúnni.
Hún er eini íslendingurinn á þess-
um stað og heitir Guðrún Árna-
dóttir og er frá Hofi í Mjóaíirði,
systir Vilhjálms heitins á Hánefs-
stöðum í Seyðisfirði. Hún giftist
norskum manni, Barsten að nafni,
sem vann við símalagninguna á
íslandi 1906. Hann er enn á lífi og
við góða heilsu þótt hann sé kom-
inn á áttræðisaldur. Er hann nú
líklega einn uppi standandi af
norsku mönnunum, sem unnu að
símalagningunni hér á landi.
Snemma var risið úr rekkju
næsta morgun, enda var veður þá
framúrskarandi gott og einhver
mesti hiti, sem komið hafði. Frá
svölum gistihússins var víð útsýn
suður yfir sólgylltan fjörðinn, og
brátt sáum vér hvar snekkja nokk-
ur kom siglandi, með blaktandi
veifum og fánum stafna milh.
Þetta var ferjan, sem átti að flytja
forsetahjónin suður yfir fjörðinn.
Með henni var forstjóri félagsins,
sem á flestar bílferjur á fjörðum
Noregs, kominn til að fagna for-
setanum og fylgdi honum lengi
síðan.
Moldebúar fjölmenntu mjög á
bryggjunni, þar sem ferjan lá og
kvöddu forsetahjónin með virkt-
um, en drengjahljómsveit lék þjóð-
söngva íslendinga og Norðmanna.
Og við hornaþyt og árnaðaróp
mannfjöldans, skreið ferjan út á
fjörðinn. Hið seinasta er sást til
bryggjunnar var, að þar stóð Guð-
rún Árnadóttir og veifaði í ákafa.
Árni Óla.
Lausavísur úr
Lagt á stað í flugvél 16. mai.
Það blasa við skýin björt og heið
og birtan er mér í sinni,
eg held að eg sé á himnaleið
er eg horfi úr flugvélinni.
Þá gleymi eg jarðar neyð og nekt,
í nálægð skýanna reika,
því ævintýrið svo unaðslegt
er orðið að veruleika.
Kuldalegt fyrir norðan.
Eg horfi niður nú til baka,
þar næðir kuldinn heldur frekt,
foldin hulin fönn og klaka,
það finnst mér ekki sumarlegt.
íshafsnepja í Grímsey 9. júní.
Hríðarkrapa um hauður slær,
hér af skapast vandinn,
það er napur norðanblær,
nú er dapur andinn.
LISTA.MAÐUR í GRÍMSEY
EINAR EINARSSON heitir maður,
skaftfellskur að ætt, en á nú heima í
Grímsey. Lesendur „Lesbókar“ munu
kannast við hann af ferðaþáttum, stök-
um og kvæðum, sem hún hefur birt
eftir hann. Hitt er mönnum ekki eins
kunnugt, að honum er margt annað til
lista lagt. Sunnudaginn 12. júní s.l.
• *
Einar Einarsson

Grímseyarför
færði hann Miðgarðakirkju i Grímsey
að gjöf gestabók, með haglega útskorn-
um spjöldum, er hann hafði sjálfur
gert. Þegar hann kom heim kvöldið
fyrir afhendinguna að loknu erfiðu
dagsverki, settist hann við að skraut-
rita nafn bókarinnar og tilgang henn-
ar framan á hana. Þá gat ég ekki orða
bundizt og komu fram í hugann eftir-
farandi stökur. Ég minntist þess þá
jafnframt hve honum hefur fremur
flestum öðrum tekizt sú lífsins list
kristilegrar kenningar, að vitja ekkna
og munaðarleysingja í þrengingum
þeirra:
Vinnur störfin mörg og merk,
mest við snilld er kenndur
fyrst lagað geta listaverk
lúnar vinnuhendur.
Þin er líknarlundin rík,
lætur þorna tárin
er gafstu snauðum góða flík
og græddir ekkna sárin.
Margan lengri tíma tók
traust að vinna og hylli
og letra inn í lífsins bók
letur þroska og snilli.
Kvöldflug heim 15. júní.
Augu mín á skartið skygn
skoða sólarglæður.
Það er bæði tækni og tign
sem töfrum þessum ræður.
Að horfa á þessa gullnu glóð,
guðdóms sólarelda!
Fæstir geta fært í ljóð
fegurð slíkra kvelda.
Lilja Björnsdóttir.
Matmálstími í skrifstofunni og menn
tóku upp nesti sitt. Sá elzti fletti bréf-
inu utan af matarböggli sínum, horfði
á um stund og sagði síðan gremjulega:
Brauð og ostur — alltaf brauð og ostur.
— Hvers vegna biðurðu ekki konuna
þína að breyta til? sagði annar.
— Ef það væri nú hægt! En ég er
ekki giftur og ég verð sjálfur að útbúa
nestið mitt.