Lesbók Morgunblaðsins - 10.07.1955, Síða 16

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
f 380
FRA HÖFUÐBORG ARGENTÍNU. — Myndin hér að ofan er af aðaltorginu í Buenos Aires, höfuðborginni í Argentínu.
Torgið nefnist „Plaza del Congreso“ og stjórnarbyggingin Palazio del Congreso gnæfir yfir það. — Nýlega var gerð til-
raun til stjórnarbyltingar í landinu og létu þrýstiloftsflugvélar uppreisnarmannanna þá sprengjum rigna yfir þennan
stað, svo að þar er nú öðru vísi um að litast.
fyrir siðaskiftin, og forna trú og
fornar venjur hafa þeir tekið í arf
mann fram af manni. Nú er þekk-
ingin þó svo lítil, að þeir halda að
þessir gömlu siðir séu kaþólskir trúar-
siðir.
Þetta dásamlega fagra og frjóvsama
land hefir þó sína ókosti, og er þar
helzt að nefna skordýrapláguna. Menn
hafa hvergi frið fyrir mývargi og ekki
er viðlit að sofa á nóttinni nema undir
flugnaneti. Konum hér á íslandi þyk-
ir ekki gott að fá smámaura inn í hús
sín. En hvað mundu þær þá segja ef
þær væri komnar til Guatemala og
fengi eldhúsið fullt af þarlendum
maurum, sem ekki eru neitt smásmíði,
því að þeir geta verið allt af þriggja
þumlunga langir og grimmir að því
skapi. Þar eru líka hvítmaurar, sem
bókstaflega eta upp timburhús og allt
sem í þeim er.
Margir einkennilegir siðir eru í
Guatemala, og eru þó kveðjusiðimir
máske einkennilegastir. Ef maður hitt-
ir þar kunningja sinn á förnum vegi,
nægir ekki að kasta á hann kveðju,
kinka kolli eða taka ofan. Nei, maður
verður að ganga til hans og heilsa
honum með handabandi og romsa upp
úr sér eitthvað á þessa leið: „Æ,
komdu blessaður og sæll! Hvernig líð-
ur þér? Hvernig líður fólki þínu“ o. s.
frv., en hinn romsar upp úr sér álíka
miklu. Og þannig standa menn í fulla
mínútu, hrista og kreista höndina hver
á öðrum og láta kurteisisspurningum
rigna hver yfir annan. Að þvi loknu
geta þeir tekið tal með sér. En þegar
þeir kveðjast er endurtekið sama
handaskakið og menn romsa upp úr
sér blessunaróskum og kveðjuorðum,
ekki skemmri tíma en þá er þeir heils-
uðust.
Fjaðrafok
LÝSING Á ÍSLENDINGUM
Fyrir rúmum 200 árum (1746) kom
út í Þýzkalandi bók um ísland eftir
Anderson nokkurn, er var borgar-
stjóri í Hamborg. Þar er íslendingum
svo lýst að þeir sé ragir, latir, þráir,
deilugjarnir og skapillir, heiptugir,
falskir og glettnir, óhófsamir, léttúðug-
ir og saurlífir, svikulir og þjófgefnir.
Það sé svo svínslegt í húsum þeirra,
að almennilega uppaldir menn mundu
verða veikir þar og jafnvel sálast.
Prestarnir séu blindónýtir, ákaflega
ósiðsamir og svo vitlausir í brennivín,
að það taki engu tali. Stundum blind-
fylli söfnuðurinn sig á undan messu,
svo að lítið verði úr guðsþjónustu,
enda viti þjóðin lítið um guð. Þá fyrir
skömmu hafi fallið margt fólk í sótt,
og þá hafi menn tekið það til bragðs
til þess að fjölga fólkinu, að hver
ung stúlka mætti eiga sex börn í lausa-
leik, og skyldi hún þó talin jafn hrein
mey eftir sem áður. — Það er nokkurn
veginn auðséð hvaðan Anderson hefir
haft upplýsingar sínar, því að hann
segir á einum stað að íslendingar séu
svo óþrifnir að enginn „danskur kaup-
maður“ geti haft þá nærri sér og tali
því við þá úti og undan vindi. Bók
Anderson var þýdd á frönsku, ensku,
hollenzku og dönsku, svo að víða hefir
þessi lýsing farið.
SÍMINN 50 ÁRA
Frumvarpið um ritsímalagningu til
íslands og símalagningu frá Austfjörð-
um til Reykjavíkur, var samþykkt á
Alþingi 21. ágúst 1905.