Lesbók Morgunblaðsins - 29.09.1963, Blaðsíða 15

FUUL-
■fÓMh;
SMTOÍ?
L'l K-
flMS-
HLUT-
FLRNfí
r\ie IR
eiN s
SKfl R
SMMOUR
(? BR-
HC.OIP
FUNíS-
iMftRK
KpflN
ttóaj
tó'lu
H'orR
El/Ro'PU
BítS.UN
SKTÓt-
bEÐTfí
/E5T
MflSuR
T'ófJN
Ft-JoTO
f>UKiM«
HUC,
Htf£>
MVNN
UM
SfrM'
W'

KORM
FtflKK
íkemm
t iT
SflCs"'
MVNP
jíbH'
ftUK
\LV

strhu
MUIt
\(ÍL
UíflH
STlflflí
l9KBP»i
MffPuK
fflurftr
KflRL-
ME/M
SKÍLfl
ÉlBWW
Wkvíb/h
ITUHP
(TÍKK-
5K0R-
DÝR
Lausn á slðustu krossgátu
?UC\l
SflM-
HLT.
FoR-
KflPK
ZÖLTI
Mfl'Ko
MMflR
NU6W
&LUC,W
FoTfl-
BílflflÐ-
I fl M
IIH KSU1
teORR
R Ltr/N
FRhC.8
MHRK
MflKKS
rw
IT>
SJfl<-
FIR-
DVlMi>
KRoPP
fcLÍKR
UNO-
LlN&ftR
L'lT

Gráskjóna
Framhald af bls. 13.
land. En á sömu stundu fannst mér því
vera að mér hvíslað að gera þetta ekki.
Ég flýtti mér að kasta frá mér taumum
hestanna, og skipaði Friðrik að fá mér
árina þeim megin sem tollinn fór, en róa
eins og hann gæti með hinni árinni, við
skyldum reyna að ná austurlandinu aft-
ur, því hitt væri alveg vonlaust. Hann
ihlýddi, ég settist við hlið hans og greip
hægri hendi í borðstokk fast við árina,
en reyndi svo að róa með vinstri hendi.
Nú var róið upp á líf og dauða, smátt og
smátt þokuðumst við nær austurlandinu
og gerðum við eins og við gátum. Ég
fann aldrei til neinnar hræðslu, en hugs-
un mín var ákveðin og örugg að þetta
nrnndi takast. Við náðum landi 200—300
nietrum neðar en ferjustaðurinn var.
Konurnar tóku á móti okkur með tárin
í augunum; þær höfðu fylgzt með okkur
allan tímann, og voru orðnar vonlitlar
um björgun okkar. Nú var vonlaust fyrir
okkur Friðrik að draga þessa ferju svo
langt upp að við gætum notað hana í
þetta sinn. En til var gömul ferja á
ferjustaðnum sem ekki var notuð af því
hún var óþétt. Ég samdi nú við Friðrik
um, að hann flytti mig yfir á henni, og
var hann strax tilleiðanlegur til þess. Við
fluttum hana svo nokkuð upp með ánni,
áður en við lögðum af stað. Rerum við
svo báðir yfir, og gekk það ágætlega.
Síðan þurrjusum við ferjuna og færðum
hana spöl upp með ánni, áður en Frið-
rik lagði einn yfir, en til baka gekk hon-
um ágætlega. Samferðafólkið taldi mig
úr helju heimtan og fagnaði mér eftir
því.
Síðan gerðist ekkert sögulegt í okkar
ferð, alla leið til Akureyrar, en þangáð
komum við á hvítasunnudag, þ. 27. maí.
Ég kom Gráskjónu í hagagöngu hjá
Eergsteini í Kaupangi. Þar var hún í
hagagirðingu allt sumarið og var lítið
notuð. Um haustið seldi ég hana til
Ingibjargar Einarsdóttur í Reykholti.
Hún vildi endilega eignast hest af Möðru
dalskyni, og frændfólk hennar í Möðru-
dal hafði vísað henni til mín. (Hún hafði
verið þar kaupakona um sumarið). Séra
Einar, faðir Ingibjargar, eignaðist ágæt-
ari reiðhest undan Gráskjónu. Annars
staðar hefi ég skrifað um þann hest, sem
ég eignaðist undan henni, en það var
aíbragðs reiðhestur.
Bjarni Halldórsson.
7 KJ' fitÉt ÍK g F* w
'o 7? K T fí L L fí K fí i? j &
5 ’ft U L 'O fí N 1? ö
0 r 'i 0KMU.1 F •R R K K fí L
'0 S fí s T fí U T? . ..... FULL R' í> u
K r íli fi 1? T> S C,UÞ 'ÓH* ft B> i N N
'f) ms R K Ff !£f vnFp F K '/ 5«7 fr*7 6 i
T l Þ É«N PÁR Ú L F R ■R «U1»T, f? F L-
*'rts HCiri F R 1? s Æ L 'fl K & 1? R
T V Æ 7? l|s Ý s U -R
/ L V«í K'\X< 'I 7? BLow 'ÍÓKTR 0 1? r 1
ir' 5 SHM- HLT. s N aJl L.HU*. 1? 'f? S
fí & N ■1 I Tifl>*
S s F 'fi f) a 'fl
Klp- RHR fí •R G •R fl 1?
L 'f? N s
-1/ s£ \\ 5 fl ú a J
k ít'r tri)fiu| T j N
í'-d: /iPUfl / K Ú ,íF -R BN S
fí-!’ l S K ú ■r fisk- UR 'fí L L | G WRlR mtrr
m K 0 T i Ð ; r ur . K 0. F fl 1?
5 '0 L I M tV F U M L 'fl
íVi- K 7? t*. G 'fí T U •R SP'( H 'fl Ð
NRFfl '0 r T fi -R L Þ fi N G
V ’f? .cí M w '0 L '/ K T E
E ■A V G fc r I H &COPI r 'fl -R
Lflip" fíflLO K d K 5 T 1? I S f? K /
z r ’fí H 1? I F 1 N fl 7?
píaa L í? r 1? I líofl N 0 L L
Lí 0 'K 0 5 fí a r róflN L ’f?
H 'fí M S Sýgl ÍHflL K 9 fl u /W f? •R
««J> NCflfl 5 Ý 5 T I 1? ÍH •R Ý •R 'fí
F fí S fl N JftK' pflL* fl r S H b
BagalagDar
Prestshjón ein á Norðurlandi voru
víðkunn fyrir gestrisni. Það var
sama hvort gestur var langt að kom-
inn eða úr næsta nágrenni. Allir
urðu að koma inn og þiggja einhverj-
ar góðgerðir. Eitt sinn átti bóndi á
næsta bæ erindi heim á prestssetrið.
Bleytuhríð var á og bóndinn illa
verkaður, er hann bar að garði.
Vildi hann ekki fara úr vsoklæðum
og ganga í bæinn heldur ljúka er-
indi sinu í anddyrinu. Neitaði hann
algerlega öllum góðgerðum, sem
prestskona bauð honum. Þá heyrðist
prestur kalla innan af kontor sín-
um: „Reynið að koma í hann hoff-
mannsdropum.“
27. tölúblað 1963
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 15