Lesbók Morgunblaðsins - 03.04.1966, Blaðsíða 13

• mmwm • vk <D[>y mm
T<IKH: HAHUÞfcKIWSOfT
JNN ÞWÐI ‘AS ER SÁ.ER KALLAÐR ERNJ'ÓRÐR.
EICÍ ER hJJÖRt)R'<\$A ÆTTAR.f-MNA/
VAR dPP PfEbOR V7?WAHEJ/<Í,EN
VANld Q'lSLUÐU HAN/V Í0ÐUNV/1
OKTÓKU T Mör 4T GÍSUfJCU ÞANM,
Efí H/ÍN/R HE/T/R. NAAíN VARÐ AT
SÆrr/“IÉ£KOÐU/H OKVÖA/l/M.
NJÖRÐR 'A Þ'A KD/JU, ER S/rAÓI HE/T*
IR, DÓTTJR ÞJAZA J'ÓTUNS.SKAÐI'
VILL UAFA I3VSTA0 ÞANN, £R 'ATT
HAFÓI FflPIR UEUJNAR, ÞAT ER 'I
fJÖLLUM NÖKKURUM, ÞAR SEM
HE/T/R ÞRYMHEI/W......
HANN BÝA'A Hí/IA/I, *>AR SEM HElTlR NÖÁTÚN. HAaJN R/ÍÖR
fy/f/R GÖNGU VINDS OK JTVLUR 5JA OKELD.'A HANtí
SKAL HEITA Tií-SÆMRA OKTiL VElPA.
HANN £R SVÁ AVÖIAR OK FES/£LL,AT HANN
M/3CEF4 >ElM AUPUINDA EDA LAVSAFJAR.
*A HANN SKAIVL ÞESS HEITA.
EN NJÖRÐRVltt VERAA/ÆRSÆ.MU
SÆfTUSK ’A ÞAT, AT HAU SKYLDIVERA
NTU aÍÆTRT WyMHE/MI.EN Þft Af>R*
AR N'/U ATWÖATÚNUM.
£NER NJÖRÐR KOH APTR TlL N&A'
TÚNA Af RJfllLjNV,#! KVAÐ
HANN /»ETTA'.
tó FÓR SKAPI UPP A FJALL OIC BVCCPI
1 WMHEIttl, OKFERR HON MdÖK 'A
SKÍÖUtt OKttEÐ tSOCA OK SKvTR
DÝR. HON HEITIR ÖNDURCOP 5£>A
ÖNDVRD/Í. ÍVA £R 5A<T:
3-n
LEI& £RVMK Fjöl.t.#
YASKA EK LENCI'A,
NÆTR EINAR N'íU.'
ulfa >yn?
M'ER þÓTTI ÍUR VESA
Hj'A SÖNCVl SVANA.
ÞÁ KVAP.SKAÐI f>£TíA:
föTA EK N£ M'ATTAK
SÆVAR BEPJVtt A
FOCLS JARttl fyrir;
SA MlK VEKR,
ES AF V/Pl KÖMI?,
ttCRClN HVERJANm'AR'.
ÞRYMHEIMR HElTlR,
ES ÞJA2I ÖJÓ,
S’A INN 'AMÁTTKI JÖTVNN.
EN NÚ SKAPI BYCCVIR,
SK'lR BRUÐR COÐA,
FORNAR TÓPTIR FÓPUR
sameinað hafa þetta fernt, leikhús og
eöngleikahús, óperu- og sinfóníuhljóm-
sveit, undir sama þaki, eins og
ég gat um í upphafi þessarar
greinar. Gerum dærnið þannig
upp og gefum söngvurum okkar
möguleika og aðstöðu eins og öðrum
tónlistarmönnum til að þjálfa hsefileika
sína og iðka sína list og leikhúsgestum
tækifæri til að njóta söngleikaflutnings
allt leikárið. Við munum undrast,
hversu auðvelt þetta var fjárhagslega,
en eignast í staðinn verðmæti, sem
engar peningaupphæðir ná yfir.
v
T íst væri hægt að halda miklu
lengur áfram að ræða þetta efni, því
mörg atriði eru enn ónefnd. En áður
en lengra er haldið, vseri ánægjulegt
að heyra ykkar álit, lesendur góðir,
bæði ykkar, sem bíðið eftir að söngvar-
arnir fái sinn rétt, og einnig ykkar
hinna, ef einhverjir eru, sem teljið enga
ástæðu tii að „fórna“ nokkrum krón-
um til þessarar uppbyggingar og að
söngvararnir geti látið sér nægja áfram
jarðarfararsönginn og árshátíðimar í
janúar og febrúar. Vinsamleg skrif —
þótt í andstöðu yrðu — gætu e.t.v. gef-
ið tækifæri til að skýra ýmislegt, sem
enn er ónefnt.
Ég vil hér og nú skora á herra
mcnntamálaráðherra og alla þá, sem að-
stöðu hafa til að láta stöðugan söng-
leikaflutning á íslenzku sviði og á ís-
lenzkri tungu verða að veruleika, að
taka það til nákvæmrar athugunar.
Söngvararnir munu sýna okkur, að ekki
var of snemma hafizt handa, og íslenzk-
ir áheyrendur, einnig þeir, sem úti á
landsbyggðinni fúa, munu ekki sjá eft-
ir þeim fáu krónum, sem til kostnaðar
mátti telja, þegar félagsheimilin þeirra
glæsilegu eru orðin að óperuhúsum.
Köln, í marz 1966.
Ragnar Björnsson.
>f
Hagalagöar
Hörmungaráfall.
í ágústm. 1784 fórst Eyrarbakka-
skipið framundan Meðallandi, hlaðið
með þeim útlendu vörum, sem þá
befur átt að flytja til Eyrarbaikka.
Var þetta hið mesta hörmungaráfall
fyrir héraðsbúa, þar sem hungrið var
þá farið að sverfa að þeim, vegna
fellis allskonar búpenings bæði af
harðindum en þó sérstaklega af veik-
indum af ösku og eitri Skaftárelda.
(Saga Eyrarbakka).
SVIPMYND
Framhald af bls. 2
oft ekki að hlusta á þá, heldur fer
óumbeðinn að fræða þá um hitt og
þetta.
Healey svarar þessum ásökunum svo:
,.Hugh Gaitskell sagði eitt sinn við
mig, þegar hann var hundeltur af óvin-
um sínum innan Verkamannaflokksins
og hundskammaður á öllum fundum:
„Hvers vegna skyldi maður, sem nýtur
ástar konu sinnar, þarfnast ástar nokk-
urs annars í veröldinni?" Þetta er rétt
athugað og fer eftir þroska hvers og
eins, hvort hann skilur það. Ég hiðst
ekki afsökunar á þessum hugsunar-
hætti“.
mislegt í fari Healeys er fremur
í barok-anda en klassískum anda. Hvað
hugsa gestir á heimili hans, þegar þeir
uppgötva, að inni í pappírshöldunni á
salerninu er spiladós, sem leikur lagið
„Colonel Bogey“, þegar kippt er í? Hvað
finnst mönnum um það, þegar hann fer
að syngja (með ágætri röddu) heila
efnisskrá af klámkenndum Wobblie-
söngvum og róttækan verkalýðssálma-
leirburð frá fjórða tugi aldarinnar? Eða
þegar hann fer upp úr þurru að halda
hrókaræður á ítölsku, oft ytfir fólki, sem
ekkert skilur? Ein einkennileg stað-
reynd enn: Hann kom Iris Murdodh á
ahrifagjörnum aldri í kynni við verk
Becketts og fékk hana til að fara að
skrifa skáldsögur.
Healey var ofstækisfullur marxisti
á Oxfordárum sínum, en hefur sloppið
alveg ósærður og með góða samvizku
frá þeirri kreddutrú, og hetfur hann
skýrt á skemmtilegan hátt, hvernig
Spánarstríðið, Hitler o.fl. rugluðu unga
menn í köllinum á æskuárum hans,
svo að þeir köstuðu sér í fang annarrar
viliu, sem var lítið skárri en hin fyrri.
Á ráðstefnu Verkamannaflokksins 1945
hélt Healey fræga ræðu, þar sem hann
skýrði frá því, hvemig hermönnunum
væri innanbrjósts eftir stríðið. Hann
ætlaði sér að gerast háskólakennari, én
eítir þessa ræðu var hann fastráðinn
starfsmaður Verkamannaflokksins.
Verkamannaflokkurinn var við völd,
og Healey gerðist aðstoðarmaður utan-
ríkisráðherra, sem þá var Ernest Bevin.
Bevin framkvæmdi hlutina, en Healey
sá um röksemdafærsluna. >á ritaði hann
bæklinginn „Spilin á borðið“ („Cards on
the Table“), þar sem hann rökstuddi,
hvers vegna Bretar yrðu að taka sér
stöðu með Bandaríkjunum gegn Sovét-
ríkjunum. Bæklingurinn hafði þau á-
hrif, að flokkurinn var næstum klofn-
aður, þótt nú eigi menn erfitt
með að skilja það. Þeir hafa
þá gleymt því, hve vinstri arm-
urinn var sterkur í Verkamanna-
flokkinum fyrst eftir stríðið, þótt flokks
forystunni tækist að sveigja hann til
hlýðni, og nú þykir margt sjálfsagt og
ekki umtalsvert, sem þá ætlaði að trylla
hina róttækari menn flokksins. Árið
1052 varð Healey þingmaður í öruggu
kjördæmi, Leeds East. Verkamanna-
flokkurinn átti fjóra þingmenn alls frá
Leeds, og svo undarlega vildi til, að
þeir voru allir í fremstu röð hægri-
sinna innan flokksins, sem börðust fyrir
stefnubreytingu og kredduafnámi næstu
árm. Einn þeirra var Hugh Gaitskell.
>eir Healey áttu náið samstarf næstu
ár, en Healey finnst, að ákafi Gaitskells
3. apríl 1966
■LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 13