Lesbók Morgunblaðsins - 31.10.1971, Qupperneq 12

NtlflLS
áööu
HfllLUR flF SlÐUUflR LENdST ■ HflXLUH ...PoR ÞfíÖflR I LIÐ | FLOSI SVflRflÐl VEL Od TÖK flF
ALTSTHM KOMINN HfLoSA oö BAÐ HflNN SflTTA ■ ÖLLU LITH>.
■ OG FRI-&AR.
REN& 'T'BRKSy
HflLLUR...SfíGIR flLLT ILLT VTÐ TflöRDAÐ Q1QA~"OQ,TA.UK'l >U VflR EINN BVERN LflG fl-Ð
REVHfl Á£5UR ÞSSSU PINÖI SQ LOKx-Ð". BÞfíffi LWflLL OG ASGRÍMUR
■TÖLUÐU LENGI HJjOöTT.
ÞA SPRflTT ASGjRÍTWR X7PP OÚ
TA7BLTI TIL TWALSSONA :"GflN<3A
flUMUK VéR Oö LEITA OSS
vtna "
flokknum voru aðeins 12 stúlk
ur, úrslitakeppendurnir. Ei-
leen þóttu þær hræðilegar.
Aatos lét senda eftir myndun-
um af þeim næstbeztu. Eileen
þótti jafnlítið til þeirra koma.
Nú fór Aatos að verða órótt,
þvi að blaðið varð að finna
sigurvegara. Þau byrjuðu
á þriðja myndasafninu — allar
stúlkumar voru mestu herfur.
1 örvæntingu drógu þeir að
lokum fram myndirnar af þeim
stúlkum, sem hafnað hafði ver-
ið og Eileen 'tók að skoða þær.
Allt í einu staðnæmdist hún
við örlitla, þvælda mynd af
hræðilegri Bardot-stælingu.
„Þessa vildi ég gjarnan sjá,“
sagði Eileen.
Aatos sendi eftir stúlkunni.
Hún kom, settist á stól, skjálf-
andi eins og s'trá i vindi.
„Spurðu hvort ég megi klippa
á henni hárið,“ sagði Eileen
við mig. Ég spurði og stúlkan
kinkaði kolli. Eileen fann stór
skæri og klippti stúlkuna,
reytti á henni augnabrúnirnar,
farðaði hana ofurlítið og færði
hana í Dior-kjói, sem hún hafði
haft með sér frá París og sagði
síðan: „Nú skulum við taka
nokkrar myndir.“ Þér hefðuð
átt að sjá þær myndir. Þær
voru stórkostlegar! Eileen tók
hana með sér til New
York...“
„Ög nú,“ tekur Eileen fram
í brosandi, „er stúlkan gift
milljónamæringi. Hún varð
stjarna.“
Næsti viðkomustaður er
Stokkhólmur. Á flugstöðinni
tekur sænskur blaðaljósmynd-
ari á móti henni. „Ég fann
stúlku, sem ég held að þér
muni lí'tast á,“ segir hann.
„Hún er há, ljóshærð og mjög
falleg. Hún heitir Eva.“
Klukkan fjögur siðdegis
gengur Eva inn í hótelíbúð
Eileen. Hún er há með gullið
hár niður á axlir og klædd
svörtu minipilsi. Hún hefur
langa, fagurskapaða fótleggi,
blá augu og undursamlega húð.
Hún er verulega falleg. Eileen
spyr hana hvort hún gangi
ennþá í skóla og Eva segist
vera hætt vegna þess að sér
leiðist að læra en hún vilji
gjarnan verða fyrirsæta af því
að „það er skárra en að sitja
á skrifstofu innan um allt
þetta bréfarusl“.
Spurningar Eileen reka hver
aðra, nákvæmar, ítarlegar.
Hún hefur veður af einhverju
„öðruvísi".
„Hefurðu nokkurn tíma farið
frá Svíþjóð?"
„Ég fór til Italíu með vini
mínum, Georg og tveimur öðr-
um.“
„Hvað ertu gömul?“
„Sextán."
„Þú ert með dökka bauga
undir augunum?"
„Ég fór seint að hátta í gær-
kveldi.“
„Ef þú vilt verða fyrirsæta,“
segir Eileen, „verðurðu að
hætta að vera lengi út á kvöld
in. Og forðast andlitsfarða.
Haltu húðinni ferskri og hugs-
aðu vel um sjálfa þig. Því að ef
þú ’kemur til New York og ég
þjálfa þig, kemstu ffljótt áfram
og færð miklar tekjur en þú
verður að leggja eitthvað í söl-
urnar til þess. Glaumstúlkur
likjast glaumstúlkum en íyrir-
sætur líkjast fyrirsætum. Það
er mikilsvert að halda ungu
og fersku útlitá."
Eileen mælir sér aftur mót
við Evu. „Ég hef áður séð
þessa bauga undir augunum,"
segir hún, þegar stúlkan er far
in. „Hún hefur fiækzt í eitt-
hvað. En hvað átti ég að gera.
Hún er mjög falleg. Hún verð-
ur stórkostleg fyrirsæta, ein
af stórstjörnunum. Ef ég tek
hana ekki, grípa hana einhverj
ir aðrir. En ég þekki stúlkur
aí hennar tagi. Ég hef átt við
þær fyrr. 1 fyrrasumar hafði
ég sænska stúlku, 16—17 ára
gamla. Hún hafði búið hjá okk
ur í viku þegar hún stakk af
í helgarferð með einhverjum
náunga, sem hún hirti upp af
götun’ii. Hún kom ekki heim
fyrr en á þriðjudag, og á
þriðjudagskvöld var hún í
flugvélinni á leið til Stokk-
hólms."
Hóteiíbúð Eileen fylitist af
gestum, sem boðið var upp á
hanastél fyrir kvöldverðinn.
Eva kemur í fylgd með Georg
vini sínum, sem er 29 ára gam-
all, lægri en Eva en virðist
kurteis og geðfelldur.
Bandaríkjamaður einn spyr
hvað hann starfi. „Spila," svar-
ar Georg. „Fjárhættuspil er
bannað í Svíþjóð, nema það
fari fram í einkaklúbbum.
Minn klúbbur er bara ekki
alveg .. .“
„Hvernig hittuð þér Evu?“
„Ég sá hana á götunni og
sagði henni að hún væri fal-
legasta stúlka, sem ég hefði
hitt og spurði hana hvort ég
mætti hringja til hennar."
Eileen spyr George um
samband Evu við karlmenn og
hann viðurkennir að hún geti
verið óstýrilát. „Ég ætla ekki
að ráða henni frá því að fara
til New York,“ segir hann, „en
ég hef töluverða ábyrgðartil-
finningu gagnvart henni,
vegna þess að það var nú ég,
sem leiddi hana inn í þennan
lúxusheim peninga og sport-
bíla. Og ég veit að þegar hún
hefur verið í New York nokkra
mánuði verður hún umtalsefni
hvers einasta ljósmyndara og
þar verða menn, sem segja
hverjum sem heyra vill að þeir
þekki hana og hafi sofið hjá
henni. Þegar það gerist, held
ég að hún verði mjög óham-
ingjusöm."
Eileen sækir Evu á flugvöll-
inn í New York. Hún hefur út-
búið handa henni lítið herbergi
heima hjá sér. Daginn eftir
kemur önnur stúlka, Ungfrú
táningur frá Svíþjóð, sautján
ára gömul, og allir fara til helg
ardvalar í sumarhús Fords á
Long Island. Húsið er geysi-
stórt: 14 svefnherbergi, víð-
áttumiklar grasflatir og sund-
laug. Þarna eru 20 gestir, flest
ir fyrirsætur. Eva og nýja
stúlkan verða strax góðir vin-
ir. Þær balda saman og horfa á
meðan Eileen, börn hennar og
nokkrar af fyrirsætunum þvo
upp eftir hádegisverðinn.
Eileen verður að orði að hún
hafi ekki í hyggju að verða
þjónustustúlka „tveggja tán-
inga".
Síðdegis kallar hún þær inn
í eldhús og segir þeim að þær
verði að hjálpa til við að
hreinsa grænmetið. Eva og
Ungfrú táningur setjast í bik-
ini-baðfötum sínum og skera
lauk, svo að tárin streyma nið-
ur vangana. Þær tala saman
lágum rómi á sænsku og senda
Eileen reiðilegar augnagotur.
„Ég hef gefið mörgum góð-
Frajnh. á bls. 15
J2 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS 31. október 1971