Lesbók Morgunblaðsins - 05.11.1978, Page 7

Garðar og gróður

Garðurinn
er
dýrðlegur
— en því miður er
hann ekki notaður
I>órhallur IlaKdórsson í Grundarjíarði. Hann
hir<Mr hann og fleiri ^arða á vesíuni
horjíarinnar.
í Grundarsíarðii
Grasflöt. litskrúð-
usí hlómaheð ok
hekkir í skjóli. En
þetta framtak
horiíarinnar
virðist lítils metið
<>Sí fáir koma í
Síarðinn.
Um Grundargarð og fleiri slíka garða á vegum
borgarinnar og hvað ef til vill vœri hægt að
gera til þess að koma í veg fyrir að þeir
verði hliðstæða við rykfailnar stássstofur
Hljómskálagarðurinn og
Klambratúnsgarðurinn blasa við
frá nálaegum umferðargötum og
vegfarendur sjá útundan sér, að
þar er allt harla gott — að einu
undanskildu: Næsta sjaldgæft er
að sjá fólk í þessum göröum
borgarinnar, jafnvel þótt blíðuveö-
ur sé
Garðar borgarinnar eru raunar
fleiri. Flestir munu þekkja Laugar-
dalsgarðinn, sem er talsvert sóttur,
en færri vita um tilvist Grundar-
garðs, sem er við Grundargeröi í
Smáíbúöahverfi. Þessi garður er
minni en hinir og hann blasir hvergi
við frá alfaraleið; sést til dæmis
ekki frá Miklubraut eða Grensás-
vegi, þótt hann sé aðeins steinsnar
frá þessum fjölförnu leiðum.
Ástæðan til þess að minnst er á
Grundargarð hér er sú, aö í sumar
hafði áhugasöm kona úr næsta
nágrenni við garðinn samband við
blaöið og kvað ómaklegt, aö aldrei
væri vakin athygli á því merka
starfi, sem þar væri unnið. Sá er
þetta ritar, vissi þá ekki einu sinni
að bletturinn sá arna væri til, en
var þar þó á ferðinni með mynda-
vél áöur en blóm og annar
garðagróður sölnaði meö öllu. Þá
kom í Ijós, að ábending konunnar
var í hæsta máta réttmæt. Hér
hafði verið búin til dálítil perla með
alúö þess, sem hlýtur að tala við
blómin svo þau verði fallegri eins
og sumar myndarlegar húsmæður
ku gera.
Grundargarður er til kominn
vegna „Grænu byltingarinnar" sem
svo var nefnd, en skipuleggjari
hans og höfundur er Hafliði
Jónsson garöyrkjustjóri Reykjavík-
urborgar, sem unnið hefur frábært
starf. Þegar gengið er um garðinn
núna, er næsta furðulegt, hvað
hann er ungur. Byrjaö var 1972, en
verkiö unnið f aðalatriðum 1973 og
74. Stærðin er rúmur hektari, eða
11.500 fermetrar. Stærsti hlutinn
af þessu flatarmáli fer undir
grasflatir, nokkuö undir grósku-
mikil skjólbelti og fegursti hluti
garösins er blómahóll, afmarkaöur
með skjólbeltum og gefa myndirn-
ar einhverja hugmynd um hann.
Blómin eru víst flest komin úr
Grasagaröinum ú Laugardal, þar
sem geröar eru tilraunir með fræ
erlendra blóma, runna og trjáa.
Þær tegundir, sem hafa staðið sig í
þrjú ár í Grasagarðinum, hafa til
dæmis veriö fluttar í Grundargarð.
Þarna er snyrtilega aö öllu
staöið. Þórhallur Halldórsson, sem
hirðir garðinn og fleiri garöa
raunar, á heiöur skilið fyrir framúr-
skarandi natni, sem lýsir sér
hvarvetna í garðinum. Þórhallur er
Vestfirðingur að upþruna, frá
Arnargerðareyri í Norður-ísafjarð-
arsýslu og bróðir Baldvins leikara
Halldórssonar.
En því miður; aðeins sárafáir
koma í þennan garð. Hann blasir
við úr fáeinum húsum í Smáíbúða-
hverfi og hlýtur að vera íbúunum
þar kærkominn. Svo langt er síöan
Smáíbúðahverfið byggöist, aö
barnafólk er þar ekki til muna, en
hugsazt gæti aö það notaöi frekar
garð af þessu tagi. Gallinn er sá,
að ekki er hægt aö hlaupa með
hann uppí Breiðholt, þar sem
viðkoman er nú um stundir, og
ætla mætti að hann yrði notaður.
Enginn treystir sér til að svara
þeirri spurningu, hversvegna garð-
ar eins og Klambratúniö og
Grundargarður eru ekki notaðir aö
sumarlagi. í erlendum borgum er
krökkt af fólki í hliðstæðum
göröum og Hafliði garðyrkjustjóri
segir, að algengara sé, aö fólk af
erlendum uppruna komi og dvelji í
Laugardalsgarðinum um helgar en
innfæddir íslendingar. Þetta getur
verið spurning um uppeldi og vana;
erlent stórborgafólk á trúlega
ánægjulegar endurminningar um
helgarferðir í hina gamalgrónu
garða. Með aukinni bílaeign Reyk-
víkinga, er trúlegt aö margir vilji
heldur aka eitthvað og komast út í
náttúruna. Þar er hægt að vera í
sólbaöi ef verkast vill, sitja við læk
eða ganga á fjall. Jafnvel að
sparka bolta.
Kannski er mergurinn málsins
sá, að fólki þyki ekki freistandi að
fara á helgum í skrúðgarða til þess
eins að spásséra elleger leggjast
niður stundarkorn, ef veðrið býöur
uppá slíkan lúxus. Á bílaöld er
spurning, hvort garöar af þessu
tagi eru ekki tímaskekkjufyrirbæri.
Svo fáir iðka rölt um grasflatir
nema gamalt fólk svo og þeir sem
barnavögnum aka. En eins og áöur
er að vikiö; barnafólk bjó í
Smáíbúðahverfi fyrir aldarfjórðungi
og á morgun veröur það kannske
ekki lengur í Breiðholti.
Skrúðgarður sem.útivistarsvæði
nær tæpast tilgangi sínum á íslandi
samtímans, nema þar sé eitthvaö
viö að vera; eitthvað, sem hægt er
að skemmta sér við og fjölskyldur
geta stundað sameiginlega, ungir
sem gamlir. Ekki er vanzalaust, aö
ekki er einn einasti tennisvöllur til í
höfuöborginni. Það er þó íþrótt,
sem hægt er að iöka sér til hita,
þegar ekki er hægt að liggja útaf.
Einu sinni var til tennisvöllur vestur
á Melum og einu sinni var til Tivoli,
þótt ófullkomið væri, en margur
rnaðurinn á sælar bernskuminning-
ar úr Tivolí í Vatnsmýrinni.
Badminton er svo sjaldan hægt
að leika úti við af veðurfarsástæð-
um, að það kemur tæpast til
greina. Talað var um nýlega að
koma upp stuttum golfvelli í
Laugarnesinu, en svonefndum
pitsvöllum, þar sem einungis er
slegiö stutt högg af teig á flöt, væri
mæta vel hægt að koma fyrir á
Klambratúni til dæmis og víöar.
Einnig væri hægt að kQma upp
sjálfstæðum púttflötum, þar sem
hægt væri að leika 18 holur,
ellegar minigolfi, sem víða er mjög
vinsælt og öll fjölskyldan getur
tekið þátt í. Á þetta er bent ef vera
mætti að eitthvaö slíkt drægi fleiri
að görðunum en nú er raunin á og
ætti ekki að þurfa að spilla þeirri
ræktun, sem þar fer fram.
Vissulega er góöra gjalda vert aö
koma upp skrúðgörðum meö
skjólbeltum og litskrúðugu blóma-
hafi. En sú spurning hlýtur að
vakna, hvort réttmætt sé að leggja
í þann kostnað, þegar jafnvel
sárafáir leggja leið sína þangaö
þessa fáu daga, sem sumarið
stendur.
Gísli Sigurösson