Lesbók Morgunblaðsins - 07.06.1980, Blaðsíða 2

Karlakór
Reykjavíkur
Þýöingar
á nokkrum umsögnum
um hljómleika kórsins
úr kínverskum blöðum.
Góö skemmtun
í Canton!
Efftír Wu Hsian
Á fyrstu vetrardögunum í Canton
tóku íbúarnir að sjálfsögðu aö kenna
kulda. Eigi aö síður voru svo mikil
hlýindi í „Vináttuleikhúsinu“ í Canton,
aö þaö var sem vorsólin skini.
Hljómleikar íslenzka karlakórsins frá
Reykjavík, fyrstu íslenzku listamann-
anna, sem nokkurn tíma hafa látiö Ijós
sitt skína í Kína, hrifu íbúa Canton meö
frábærri list sinni og vinsamlegri fram-
komu. Lófatak var mikið eftir hvert lag.
Kórinn, undir stjórn Páls Pampichler
Pálssonar, sem er afar vinsæll hljóm-
listarmaöur i landi sínu, söng af mikilli
innlifun. Hann söng meira en 20 lög og
var nær heilmingur þeirra íslenzk
þjóðlög, hvert ööru ólíkara. Þegar
kórinn söng „ísland“ (a capella — þ.e.
án undirleiks), sem dró upp mynd af
frumbyggjendum íslands, er námu
landiö fyrir meira en 1100 árum, var
auðvelt aö finna hve næman skilning
og djúpa ást hann hafði á viðfangsefn-
inu og sögu lands síns.
Rímnadanslögin, „Siglingavísur“,
voru sungin af léttleika, en meö þunga
þó í áherzlum og spegluöu á skemmti-
legan og myndrænan hátt íslenzka
sæfara viö störf og strit. “Þjóöskáldiö"
eftir söngstjórann var erfitt lag meö
„írónísku" ívafi, en afbragðs vel sung-
iö. Þótt máliö væri okkur óskiljanlegt
og ókunnugt, voru áheyrendur heillaöir
af túlkun listamannanna.
Hljómleikarnir náöu hámarki þegar
gestirnir sungu kínverska lagiö „Söng-
ur skæruliöanna". Framburður þeirra á
kínverskunni var nákvæmur og áherzl-
ur réttar, enda hlaut kórinn mikiö
klapp fyrir og varö aö endurtaka þaö.
Ég er viss um að íslenzki kórinn hlýtur
aö vera stolt íslendinga. Hann er gott
dæmi um boöbera vináttu, sem flytja
góöa list til að afla vina, og í því tilliti
tókst honum vel. Megi vinátta milli
þjóöa Kína og íslands endast til
eilífðar. Við óskum listamönnunum
velfarnaöar.
Suöur-Dagblaðiö, Canton:
Fögur list!
Söngvararnir okkar í Karlakór
Reykjavíkur frá íslandi komu um lang-
an veg yfir höf og lönd alla leiö til
Canton, einmitt á þeim tíma þegar
Krýsurnar (Chrysanthemum) blómstra.
Söngur þeirra var líka jafnáhrifamikill
og þessara vinsælu blóma.
íslenzk þjóölög, eins og „ísland“;
„Siglingavísur", „Gleöivísur" og „Nú er
ég glaður", svo og mörg fleiri, gáfu
okkur innsýn í lífsmynd hinnar vinnu-
sömu íslenzku þjóöar. Hljómurinn var
svo áheyrilegur og fagur; áherzlur svo
hrífandi og jafnvægi milli radda ein-
staklega gott, aö veikasti söngur var
eins og lækjarniöur; sterkur söngur
sem ólgandi hafið í sínu ógnþrungna
veldi.
Söngur og túlkun sýndu ekki aðeins
háþróaöan og listrænan árangur gesta
okkar, heldur einnig ást þeirra og
viröingu fyrir föðurlandi sínu.
Fleiri lög eins og „Fuglinn í fjörunni"
(Jón Þórarinsson) og „Svanurinn"
(Armas Járnefeldt), voru einnig sungin
á hrífandi hátt.
Páll Pampichler Pálsson stjórnaöi
kórnum af nákvæmni. Hinn djúpi
skilningur hans og næmi fyrir hverju
lagi fullkomnuöu túlkun kórsins. Það
kom sérstaklega fram þegar hann
stjórnaöi íslenzku þjóölögunum, en þá
virtist sem hann geröi þaö ekki meö
höndunum, heldur meö hjartanu, enda
söng kórinn þá af hjartans lyst.
Sieglinde Kahman, sopran-söng-
kona, er miklum hæfileikum búin. Viö
einsöng hennar í laginu „Vögguvísa"
(eftir Karl O. Runólfsson) var hún
ímynd móöurástar. Rödd hennar var
innileg og róandi, og viö lágan undir-
söng kórsins sáu áheyrendur fyrir sér
Efst: Karlakórinn fyrir framan keisarahöllina í Peking. Nasstefst: Vió
veizluborö í Canton. Söngstjórinn, Páll P. Pásson, sést lengst til hægri, en
fylkísstjórinn situr vió hinn enda borösins, milli Ástvalds Magnússonar
formanns kórsins og Ragnars Ingólfssonar. Næstneöst: Kínamúrinn
skoöaóur. Hér eru fremst á myndinni Siguröur Björnsson, Hreiöar
Pálmason og Sieglinde Kahmann. Neóst. Karlakórinn syngur í Peking.
Hjálmar Kjartansson er þarna aö syngja einsönginn í negrasálminum, sem
vakti mikla athygli, en Páll P. Pálsson stjórnar.
©