Lesbók Morgunblaðsins - 04.04.1981, Síða 2

Ævintýri
í Afríku
Ragna Bachmann Egilsdóttir segir frá starfi sínu
við spilavíti í Afríku og 5 ára dvöl í Rhodesíu,
Swazilandi, Lesotho og Suður-Afríku.
Eftir Gísla Sigurösson
Margir ala með sér þann draum undir
hvunndagsoki brauöstrits og skattpín-
ingar aö hlaupast á brott frá öllu saman
— eitthvaö út í buskann, þangaö sem
ævintýrin bíöa. Hjá flestum veröur
draumurinn aldrei aö veruleika, en aðrir
halda út í óvissuna, oft meö tvær hendur
tómar. Vió köllum þaö landflótta og þykir
afleitt til afspurnar og merki um vonda
stjórn og efnahagskreppu. Sumir leita í
náðarfaðm sænsku velferðarinnar, elleg-
ar komast á atvinnuleysisskrá hjá Dön-
um. En þaö er nú eins og aó skreppa til
næsta bæjar á móti því aö sigla allar
götur til Suöur-Afríku eða Ástralíu.
Til eru þeir, sem ekki þykir taka því aó
hreyfa sig uppá minna og fyrir tilviljun
hafði ég spurnir af ungri konu, sem var
nýlega flutt heim úr fimm ára langri dvöl
í Afríku. Hún heitir Ragna Bachmann
Egilsdóttír; Reykvíkingur aö uppruna og
dóttir Guórúnar Ragnarsdóttur og Egils
Bachmann, sem margir Reykvíkingar
kannast vió. Ragna hefur óvenjulega
sögu aó segja. Hún sérhæföi sig til starfa
í hinni gullbrydduðu veröld rúllettunnar;
spilavítanna, þar sem glæsileikinn ríkir á
ytra boróinu, en loftiö er lævi blandið eins
og allsstaöar, þar sem miklar fjárhæóir
skipta skyndilega um eigendur og eins
Efri myndin: Casino Hotel næst á myndinni og örfá sæmileg hús í næsta nágrenni. Þar
fyrir utan er höfuðstaðurinn Maseru í Lesotho aðeins samsafn af leir- og
moldarkofum. Neðri myndin: Hinn hefðbundni dans giftu kvennanna í Swazilandi,
þar sem Ragna vann við spilavíti um tíma.
2
Föl vetrarsólin skin inn um litinn glugga á bárujárnshúsi i Þingholtunum, þar sem
Ragna Bachmann gætir bús og barna.
Nærri sjö ár eru liðin síðan þessi mynd var tekin af Rögnu á krókódílahúi i Rhodesiu.
A meðan skothvellir glumdu á nóttum og pólitiska ástandið gerðist æ iskyggilegra,
lærði Ragna spilavitafræði i Rhodesíu og fór síðan að vinna í spilasölum.
gæfa er annars fall. Nú er þaó allt aö baki
og Ragna annast fjögurra mánaöa gaml-
an son sinn í gömlu timburhúsi viö
Bjargarstíginn og bíður eftir því aó
maóurinn komi heim úr vinnunni eins og
aörar heimavinnandi húsmæöur. Út af
fyrir sig hlýtur aó vera merkileg lífs-
reynsla að flytja úr spilahöllum Afríku í
lítiö bárujárnshús í Þingholtunum. En
svona er lífió; einn áfangi tekur viö af
öörum og Ragna var búin að gera það
upp viö sig, að starfiö í spilahöllunum
yrói ekki til frambúóar. Þé sögu féllst hún
á aó segja og við gefum henni oróió:
„Snemma var ég haldin ævintýraþrá.
Kannski getum við oröað þaö svo, að ég
hafi verið dálítió villt á unglingsárunum.
Mig langaöi til að sjá eitthvaö af heiminum
og þegar ég var 17 ára, komst ég utan til
Belgíu sem au pair-stúlka. Ég var þar í ár
hjá íslenzk-amerískri fjölskyldu og lærði
eitthvert hrafl í frönsku.
Síðar fór ég að starfa í Naustinu og
kynntist þar eiginmanninum tilvonandi,
Haraldi Páli Sigurðssyni. Hann var þjónn í
Naustinu og við unnum saman og byrjuö-
um búskap 1971 í leiguíbúö við Skál-
holtsstíg. En seinna hætti ég í Naustinu og