Lesbók Morgunblaðsins - 04.04.1981, Side 6

öur-E
igurðssQn
j&B Magna 0
FERÐALOG
eamdre House [jjj
Rockb
inster
Chettie
StGiles
ranborne
A
Þriðji og

íslenzkur geðþótta-
akstur yrði erfiður
í framkvæmd hér
Eftir krókaleiöir um miöbæinn í
Bournemouth, er komiö á veginn til
Poole, sem liggur vestur úr bænum, unz
komiö er á A 35. Upphaflega var ætlunin
að sjá sig lítið eitt um í Exeter, sem gæti
verið borg á stærð viö Reykjavík, vestur
meö ströndinni. En þaö var svo freist-
andi aö teygja á tímanum í Bourne-
mouth, aö dagurinn leyfði ekki meira en
rétt aö komast í næsta áfangastaö:
Torquay. Leiöin liggur um héruöin Dor-
set og Devon og víöa er stórkostlega
fallegt; ekki sízt þegar vestar kemur og
við tekur hæðótt landslag og minni
skógur. í þessum blómlegu sveitum eru
stórir búgaröar meö stööluðum kúm á
beit, en sumstaöar meöfram veginum
höföu dugnaöarmenn komiö sér fyrir
meö veitingavagna og veittu te úr þeim.
Þetta reyndist annars sá hluti leiðar-
innar, sem strembnastur var í akstri og
helgast af því aö alla leið frá Bourne-
mouth til Exeter er mjór vegur og mjög í
sveigjum og beygjum. Þaö hefur þótt
góö latína aö planta trjám meöfram
vegum fyrr í tíöinni; sumstaöar teygja
þau greinar sínar saman yfir veginn, en
af þessum sökum sér maöur yfirleitt
skammt framundan. Umferöin á þessari
leiö var geysimikil; veginum skipt meö
striki í miöju og ekkert um neinn
framúrakstur aö ræöa. Ég hef áður í
rabbgrein gert aö umtalsefni, hversu
erfitt íslenzkur geðþóttaakstur ætti upp-
dráttar hér, — og hvaö yröi um
lestarstjórana, sem hætta sér aldrei yfir
40. Á þessum vegum var aö vísu ekiö í
samfelldum lestum; en þær gengu jafnt
og þétt á 80 km hraða, — enginn fer
hraöar og enginn hægar.
En sem sagt; viö fórum hjá garöi í
Exeter, sem er gömul borg og ku vera
falleg á köflum. Þá var lítið eitt farið aö
bregöa birtu, þegar kom á hraöbrautina
M5 viö Exeter, sem raunar liggur allar
götur norður til Bristol og áfram til
London. En viö héldum í suöurátt eftir
hæðóttu landslagi unz komiö er til
strandar viö flóann Torbay, — og þar er
Sveitarkrárnar eru oft kærkomnir áningarstaöir og hver þeirra er meö sinum svip,
sumar afgamlar. Að ofan: The Copley Arms á Cornwall og að neöan: Gissons hotel
viö einn þjóöveginn í Devon.
Torquay, gamalgróinn feröamannastaö-
ur. Ný hótel standa uppi á hæöinni, en á
skiltinu er boöiö uppá makrílveiöar.
Bátahöfnin, sem þarna er, þornar alveg
upp á fjöru.
Aldraöar byggingar í mark-
aösbænum Totnes í Devon.
einn eftirlætis sumarleyfisstaður Breta:
Torquay. Þar áttum viö vísan næturstað
á Livermead House Hotel, sem stendur á
fallegum staö viö Strandgötuna; ágætis
fjögurra stjörnu hótel og kostaði 15
pund á mann nóttin. Eftir fjögurra
stunda akstur var gott þangað aö koma
og snæöa kvöldverö í vistlegum borösal
hótelsins.
Hollendingar koma til
að sjá hvernig mishæðótt
landslag lítur út
Meö ströndinni og upp um brattar
hæðir gnæfa hótelin hvert yfir annað.
Hvaðan koma gestir til aö fylla öll þessi
ósköp. Því er til svarað aö Torquay hefur
löngum veriö eftirlætisstaöur Hollend-
inga og Belga; þeir koma hingaö í
sumarleyfum sínum — ekki til aö
sækjast eftir meiri hita eöa betra veöri
en þeir eiga viö aö búa. En þetta
hæöótta landslag er nýtt í augum þeirra,
sem búa á flatneskjunni. Og þaö er
óneitanlega fallegt í Torquay. í ár höfðu
þeir Niöurlandamenn brugðizt og ann-
aðhvort setiö heima ellegar horfiö til
annarra staöa og enginn vissi hverju þaö
sætti. En líklega á verölagiö ekki lítinn
hlut í því.
Þegar viö litum út á föstudagsmorgni,
29. ágúst; þaö er aö segja á sjálfan
höföudaginn, var þoka og súld í fyrsta
sinn í þessari ferö. Dálaglegt ef hann
ætlaði nú aö bregöa meö höfuödegin-
um hér og leggjast í rosa. í mínu
ungdæmi var þá talið að helzt kæmi aö
gagni að slá hoftóftina í Úthlíð, en ekki
veit ég hvort þaö átti aö vera til að milda
þau goö, sem þar var steypt af stalli áriö
1000. í Torquay kunni ég aftur á móti
ekkert ráö viö höfuödagsrosa.
Eftir morgunverðinn sátum við stund-
arkorn í setustofu hótelsins og sáum
regniö falla á sundlaugina og flóinn var
grár og himinninn líka eins og heima.
Mikiö er hvaö þetta getur alltsaman
breytzt þegar sólin skín. Stáöarmenn
sögöu, aö trúlega mundi létta upp meö
flóðinu seinnipartinn og viö ákváöum aö
hinkra viö og kanna staöinn. Þá var gott
að vera á bíl og geta fariö um án þess aö
6