Lesbók Morgunblaðsins - 09.09.1989, Qupperneq 14

Hópur kanadískra klifrara á leið upp í efstu búðir.
Mt. Forager gnæfir yfir fyrstu búðum.
efnisupptöku blóðsins í þessari
hæð, en það gefur býsna góða
mynd af heilsu viðkomandi. Eðli-
legt er að súrefnisupptakan sé um
70—80% í þessari hæð og vorum
við báðir vel yfir þeim mörkum.
Þegar við komum að búðunum
voru þessir læknar ásamt fleirum
úr björgunarleiðangri ofar úr fyall-
inu, sem ekki hafði borið árang-
ur. Þrír Bretar höfðu hrapað og
beðið bana um 1.000 metrum fyr-
ir ofan okkur, þá voru sex klifrar-
ar búnir að láta lífið þetta árið á
fjallinu.
Næturfrostið hafði verið um 20
gráður þá viku sem það tók okkur
að komast upp í þessar búðir, en
fyrstu nóttina okkar þama komst
það í 35 stig.
Eftir hvíldardag í gullfallegu
veðri reyndum við að fara með
vistir upp í efstu búðir sem eru í
5.200 metra hæð. Það gekk hálf
brösulega. Veðrið hafði versnað
og ekki gafst færi á uppgöngu
fyrr en á 12. degi, 4 dögum eftir
að við komum í læknabúðimar.
Vel gekk að koma fyrri helmingi
vistanna fyrir og vomm við komn-
ir fyrir sólsetur aftur niður í
læknabúðir. Við reiknuðum með
að bíða allt að sex dögum í efstu
búðum eftir að það gæfi veður á
tindinn og vom vistimar miðaðar
við það.
Þremur dögum síðar gaf aftur
veður til ferða, þannig að við tók-
um afganginn af okkar útbúnaði
og fómm upp í efstu búðir. Kidda
hafði gengið afleitlega að venjast
frostþurrkaða matnum sem var
megin uppistaðan í okkar fæðu,
og hafði nærst á litlu öðm en
súkkulaði, súpum og brauði í rú-
man liálfan mánuð. Hann var því
orðin máttfainn af næringarskorti
og var farinn að missa kraft og
þreytast.
Við bjuggum vel um tjaldið
okkar í efstu búðum enda vom
þær illa varðar fyrir vindi og veð-
mm. Á þriðja degi okkar þar uppi
gerði snælduvitlaust veður, veg-
gimir sem við höfðum hlaðið úr
stómm snjókögglum fuku niður
og tjaldið var við það að fjúka
ofan af okkur. Við fómm út, skrið-
um upp og reyndum að hlaða sem
mestu af snjókögglum í kring og
ofan á tjaldið til að varna því að
við misstum það. Veðrið stóð yfir
í rúma 12 tíma og þegar því slot-
aði að morgni 4. dags var allt í
rúst. Flest tjöld í kring vom rifin
og skemmd, okkar tjald hafði orð-
ið fyrir töluverðum skemmdum
en miðað við marga aðra vomm
við heppnir. Flest allir vom að búa
sig til niðurferðar. Veðurfréttir
bentu til þess að stormur væri
aftur í aðsigi og menn vom al-
mennt búnir að fá alveg nóg. Við
höfðum ekkert getað nærst í sól-
arhring vegna þess að ekki hafði
verið hægt að komast út til að
hita vatn. Kiddi var orðinn mjög
máttfarinn og ekkert var annað
að gera en að fara niður. Við tók-
um saman dótið okkar og héldum
vonsviknir niður í læknabúðir. Þar
fréttum við að tjald með þremur
klifrurum hefði í óveðrinu fokið
af hrygg og niður 400 m snar-
bratta hlíð. Allir höfðu lifað af en
mikið slasaðir og kalnir.
Þegar við vöknuðum daginn
eftir var frábært veður, sól og
logn. Ég ákvað að reyna að ná
tindinum á einum degi frá lækna-
búðunum. Hann er um 200 metr-
um ofar og er súrefni þar um 40%
af því sem það er við sjávarmál.
Ég hafði heyrt að menn hefðu
gert þetta en það var sjaldgæft,
auk þess mikill ókostur að ég var
einn, ég hafði engan til að ferðast
með.
Ég lagði af stað um klukkan
níu um morguninn eftir að hafa
eytt um tveimur tímum í að hita
vatn í of miklu frosti. Ferðin upp
í 5.300 metra gekk vel og var ég
kominn þangað kl. 12, eftir að
hafa nærst hélt ég áfram og tók
þá við skarð, sem nefnt er „Dena-
li pass“, og er frekar bratt. Þetta
er sennilega hættulegasti kaflinn
á leiðinni úr efstu búðum og var
ég feginn þegar ég var kominn
upp í skarðið. Eftir því sem ofar
dró fór að draga af mér enda loft-
ið orðið þunnt og löng leið að
baki. Þegar ég kom að tindinum
sjálfum, en hann rís upp um 150
metra frá nokkuð stórri sléttu, var
mjög af mér dregið. Ég reyndi
að miða við að taka tíu skref upp
á við og stoppa síðan til að draga
andann, en stundum náðist það
ekki. Það hafði verið mjög gott
veður allan daginn. En þegar ég
átti eftir um 100 m á toppinn fór
að blása skýjum yfír hann og
þegar ég náði toppnum var orðið
alskýjað og mjög hvasst. Um
hundrað metrum fyrir neðan topp-
inn hitti ég þtjá Þjóðveija sem
voru á niðurleið og spurði ég þá
hvort þeir væri ekki fáanlegir til
að bíða eftir mér fyrir neðan tind-
inn þar sem ég var orðinn mjög
þreyttur og veðrið var orðið mjög
slæmt. Þeir tóku vel í það og
Flugvélakosturinn.
veitti það mér töluverða öryggis-
tilfinningu. Á toppnum var ekkert
útsýni sökum veðursins en það
skipti ekki máli það var þægileg
tilfinning að sitja á toppnum einn
síns liðs. Ég hjó smá stall í ísinn
fyrir myndavélina og tók nokkrar
toppamyndir, rýndi út í þokuna
og dreif mig niður því ekki vildi
ég láta Þjóðveijana bíða of lengi.
Þegar ég kom niður þar sem bak-
pokinn minn var, og ég bjóst við
Þjóðveijunum, voru þeir farnir.
Seinna frétti ég að þeim hafði
ekkert litist. á veðrið og drifið sig
niður. Traustir menn!
Við „eðlilegar" aðstæður héfði
ég verið hálf smeykur að vera
staddur í tæplega 6.200 m hæð
einn og í leiðindaveðri en einhvern
veginn var mér alveg sama, ég
rölti bara í rólegheitunum niður.
Ég var orðinn ákaflega þreyttur
og það tók mig 5 tíma að komast
niður leiðina sem tók 9 tíma að
komast upp enda stoppaði ég oft
til að hvíla mig. Ég kom niður í
læknabúðir um kl. ellefu um
kvöldið og urðu fagnaðarfundir
með okkur félögunum enda var
Kiddi orðinn úrkula vonar um að
ég myndi komast út úr þessu
heill á húfi. Daginn eftir, á 20.
degi, fórum við í einum áfanga
niður í fyrstu búðir og komumst
í flug niður í byggð sama kvöld.
Það var einstök tilfinning að kom-
ast í hitann, þykka loftið og bað
eftir þriggja vikna ferð í kulda
og trekki.
Björn Ólafsson
London:
Gott herberg’i fyrir 12 pund
- og hjón greiða 20 pund
Fyrr í vor var frá því greint í Ferðablaðinu að hægt væri að
gista hjá fjölskyldum í London. í því sambandi var gefið upp
heimilisfang fyrirtækis í London. Einn lesenda Morgunblaðsins
hafði sambandi við fyrirtækið, Alma Tourist Services, og fékk
inni hjá prýðilegri flölskyldu í einu úthverfa höfuðborgarinnar.
Á ári hveiju fara hundruð —
ef ekki þúsundir — íslendinga til
London og dvelja á misgóðum
hótelum en færri hafa hagnýtt sér
„bed & breakfast“ í umræddri
borg. Raunar sagði frúin sem rek-
ur fyrirtækið ATS, L. Jolly, að
umræddur lesandi væri fyrsti Is-
lendingurinn sem hefði gist á veg-
um ATS. Ekki er .það nú alveg
víst en svo merkilegt þótti kon-
unni að hafa fengið íslending til
að skipta við sig að hún sá ástæðu
til að bjóða honum heim — átti
e.t.v. von á að sjá eskimóa í fyrsta
skipti.
Það kom fram hjá L. Jolly að
hún væri með um 50 heimili á
sínum snærum I suðvesturhluta
London. Yfirleitt eru þau í 10 til
15 km fjarlægð frá miðborginni
og það tekur 20 til 30 mínútur
að komast í bæinn með lest. En
það borgar sig að leggja á sig
stutta lestarferð fyrir það verð
sem ATS setur upp. Einstaklingur
þarf að greiða 12 pund fyrir nótt-
ina og hjón þurfa að greiða sam-
tals 20 pund. Ef minnið svíkur
ekki þá mun dagskort í lest (sem
gildir einnig fyrir strætisvagna)
kosta rúm tvö pund. Morgun-
verður er innifalinn í verðinu bg
í sumum tilvikum er hægt að
kaupa kvöldverð hjá húsráðend-
um. Kvöldverður kostar á bilinu
4 til 6 pund.
Aðspurð sagði L. Jolly að fyrir
nokkrum árum hefði hún leigt
fólki herbergi, en sá aðili er ann-
aðist bókanir tók heldur mikið í
sinn hlut. Frúin var ekki alls kost-
ar ánægð með sitt hlutskipti, þótti
sem hún og aðrir væru hlunnfam-
ir, og tók því málin í sínar hend-
ur. Hún gekk á milli nágrann-
anna, skoðaði herbergi og samdi
við þá sem henhi þótti að gætu
boðið nægjanlega gott húsnæði
og mat. Fyrr en varði var Jolly
komin með álitlegan hóp og fór
af stað. Alma Tourist Services óx
og dafnaði enda sagðist konan
leggja á það áherslu að leigusal-
arnir fengju meira í sinn hlut en
hún á sínum tíma.
Það lýsir e.t.v. gætni Jolly —
og skynsemi — að hún hefur eng-
an áhuga á að láta fyrirtæki sitt
vaxa um of. „Eitt skref í einu,“
sagði Jolly og samdi við kaup-
manninn á horninu um afnot af
„faxi“ og notar stofuna sem að-
setur fyrirtækisins. Heimilisfang
Alma Tourist Services er: 10 Fair-
way, West Wimbledon, London
SW20 9DN. Fax: 01-947 7684.
Síminn er 01-542-3771. Gestir
þurfa að ákveða í upphafi hve
marga daga þeir ætla að dvelja í
borginni og senda Jolly 25% af
íbúðir af þessu tagi er að finna
um allt England og í þessari,
gisti lesandi Morgunblaðsins í
júlí. Það tók um það bil fimm
mínútur að ganga á lestarstöð-
ina í Reynes Park.
heildargreiðslu. Bankareikningur-
inn hennar Jolly er: Alma Tourist
Services A/C 0269357, Lloyds
Bank Plc, Raynes Park & West
Wimbledon Branch, 28 Coombe
Lane, London SW 20. Þegar fólk
kemur á staðinn verður það að
greiða húsráðenda það sem á
vantar.
14