Lesbók Morgunblaðsins - 30.01.1993, Síða 8

„Flokkar skipta engu máli lengvr! sagði írski efnahagsráðgjafinn, sem gekk í salinn og breiddi úr sér við barborðið:
Bankaheiminum er fjandans sama hvort gamlir kommúnistar sitji við völd eða nýir bolsévikkar!“
Mynd: Ámi Elfar.
Ert þetta þú Achmed?
Beðið eftir Klintonn
á Valútubarnum í Lithaugalandi
Kommúnisminn hefur aldrei verið trúarbrögð hér
í Lithaugalandi! sagði Vítas veitingaþjónn og
krossaði sig framan við litlu helgimyndina á
veggnum andspænis bamum. Hann hellti
skvettu af koníaki frá Grúsíu í glas fyrir ís-
lendinginn og hélt áfram með hápólitíska
fréttaskýringu:
— Kommúnistaflokkurinn var ekki bara
eini flokkurinn hér um slóðir heldur líka
I
„ísland er prentvilla í
alþjóðlegri hagfræði!
sagði írinn af
hluttekningu: - Landið
er ekki nógu stórt til að
vera sjálfstæð
bókhaldseining
samkvæmt Evrópustaðli!
Hann leit af Klintonn
sveitarstjóra á skjánum
og á íslendinginn frænda
sinn..."
Eftir ÁSGEIR
HANNES EIRÍKSSON
aðgöngumiði að þjóðfélaginu. Fólkið gekk
í flokkinn til að komast til mennta og fá
atvinnu. Síðan var það skrifað í KGB ef
það vildi ferðast til annarra landa. Punkt-
ur og basta!
Húmið var sigið á Vilnu og íslendingur-
inn sat í makindum á sögufrægum Valútu-
bar á Hótel Lithaugalandi. Þar keyptu
menn beina fyrir beinharðan gjaldeyri og
dró barinn nafn sitt af þeim kaupum. Þetta
kvöld var kosið til forsætis í Ameríku og
fáir voru á stjái á bamum. Landinn saup
Grúsíueldinn til heiðurs Jósef Stalín og
fylgdist með kosningavöku í sjónvarpi um
gervihnött. Barþjónninn hélt áfram:
— Þess vegna gengu allir í flokkinn.
Bæði maður og mús! Eins og flestir kol-
lega hans var Vítas barþjónn bæði heim-
spekiprófessor og sálfræðinemi: — Hvað
eigum við að gera við allt þetta fólk í
dag? spurði hann og yppti öxlum: — Á ég
að vísa foreldrum mínum á dyr og sparka
ömmu gömlu niður tröppurnar? Eg bara
spyr!
Norski blaðamaðurinn birtist á vett-
vangi og sagði Kvellal hátt og skýrt. Hann
tók vel útilátin glös í fangið og settist við
símtólið innan um nýju örlaganomir lands-
ins í fjarlægu homi stofunnar. Þær hétu
ekki lengur Skuld, Verðandi og Urður eins
og nomir gamla Væringjaríkis Ólafs helga
á þessum slóðum heldur Pund, Mark og
Dalur í takt við nýtt Eystrasalt. Það var
völlur á Klintonn á skjánum en Búss var
heldur fár. Péró var í banastuði og bar-
þjónninn lét ekki deigan síga:
— Þrír af varaforsetum Landsbergis
þingforseta eru gamlir kommúnistar og
þrír af þingmönnum gamalla kommúnista
vora áður fangar í Gúlaginu! Er nema von
að maður spyrji í dag: Hver er hver í
Hveragerði?
— Flokkar skipta engu máli lengur!
sagði írskri efnahagsráðgjafmn sem gekk
í salinn og breiddi úr sér við barborðið: —
Bankaheiminum er fjandans sama hvort
gamlir kommúnistar sitji við völd eða nýir
bolsévikkar. Bara ef mennirnir skilja hag-
fræðina í veröldinni! írin'n tók ginglasið
sitt tveim höndum og bætti við: — Fyrsta
mál á dagskrá er að semja við Rússana
um meiri olíu á ofnana því ég nenni ekki
að orna mér á bamum allan liðlangan
daginn eins og hver annar íslendingur!
— Það era fimmtíu milljón írar í Amer-
íku! sagði íslendingurinn og heilsaði
frænda sínum: — En aðeins þijár milljónir
á írlandi sjálfu og er það helsti kostur
landsins! Þessir tveir norðurálfar voru vita-
skuld frændur í móðurætt samkvæmt
langfeðratali Kelta og íslendingabók Ara
fróða. Enda báðir með græn augu og sáu
í myrkri.
— Eyjan ísland er svo langt aftan við
allar eyjar að hún fellur ekki lengur undir
landfræðilega hugtakið eyja! svaraði Irinn
frænda sínum að bragði.
— Helmingur íra í Vesturheimi er lög-
regluþjónar og hinn helmingurinn situr á
bak við lás og slá! hélt Islendingurinn
áfram og bætti við: — Annar hver forseti
landsins er írskur og lítur út eins og Búss
og öll hersingin situr daglangt að oma sér
á ódýram barstúkum. Er nema von að
daglegt líf manna í Ameríku sé að nálgast
vosbúðina á írlandi og bandaríska þjóðin
kalli á sveitarstjóra úr harðbalasveit í
Hvíta húsið í kvöld!
— íslendingar og áfengi fer illa saman!
sagði írski efnahagsráðgjafinn og hristi
höfuðið í samúðarskyni: — Þó fer ykkur
betur að drekka áfengi en tala um hag-
fræði!
— Til skamms tíma dugði okkur íslend-
ingum að fá sex ær með lömb fyrir eina
kú. Það var okkar hagfræði og öllum leið
vel, sagði íslendingurinn og lyfti glasi til
írans: — En eftir að ameríski sjóherinn
kom með írsku hagfræðina frá Sjíkagó til
íslands hefur stöðugt hallað undan fæti.
í dag fáum við ekki einu sinni eitt lamb
fyrir sex kýr!
— ísland er prentvilla í alþjóðlegri hag-
fræði! sagði írinn af hluttekningu: — Land-
ið er ekki nógu stórt til að vera sjálfstæð
bókhaldseining samkvæmt Evrópustaðli!
Hann leit af Klintonn sveitarstjóra á skján:
um og á íslendinginn frænda sinn: — í
ellefu aldir hafa íslendingar horft á heim-
inn halda fram hjá sér í miðju Atlantshafi
án jiess að drepa tittlinga. Í veraleikanum
er Island ekki ofan sjávar frekar en Atlant-
is hið sokkna!
íslendingurinn tók um höfuðið af því
hann fékk alltaf höfuðverk af tölum: —
Frá því írar byijuðu að rífa hveijir aðra
á hol út af kristinni trú höfum við íslend-
ingar skrásett sögu heimsins í rólegheitun-
um. Fyrir bragðið taka bókmenntaþjóðir
Evrópu ofan fyrir íslendingum á meðan
fólk á fastalandi álfunnar veit ekki hvort
írar byggja Eyjuna grænu eða Grænhöfða-
eyjar!
— Ah! svaraði írinn og bandaði frá sér
með hendinni: — Þið erað bestir í gömlum
íþróttum eins og að skrifa undarlegar
bækur í stað þess að lesa nýja ökónómíu.
Á Páskaeyjum býr líka svona fólk og drep-
ur tímann við að klappa höfuðlag á kletta
frá morgni til kvölds. Síðan étur það kókos-
hnetur!
— íslendingar eru ókiýndir sigurvegar-
ar Bretlandseyja! sagði Islendingurinn og
fékk meiri Grúsíuelda frá Vítasi veitinga-
þjóni. — Við höfum ekki einasta sigrað
breska heimsveldið í mörgum þorskastríð-
um heldur líka lagt sjálft írland í fótbolta
á meðan þið voruð önnum kafnir við að
sprengja upp enska lögregluþjóna!
— ísland er í rauninni einn samfelldur
þjóðgarður með heitan gosbrann eins og
Gulsteinagarður í Ameríku! sagði írski
efnahagsráðgjafínn: — Þegar íslendingar
kveða sér hljóðs í öðrum löndum er það
eins fráleitt og ef indíánamir á verndar-
svæðinu í Gulsteinagarði færa að opna
sendiráð í Moskvu!
Áður en íslendingnrinn gat lagt fram
frekari sönnunargögn gegn írskri hag-
fræði kom norski blaðamaðurinn veltandi
úr fjarlægu homi stofunnar og saup úr
glösum í sitt hvorri hendi. Hann náði landi
við barborðið á milli frændanna tveggja
og gengu vínöldur yfír Keltana eins og
sælöður á norðanverðum Atlantshryggn-
um:
— Jevla! sagði Norðmaðurinn og hristi
höfuðið eins og hundur af sundi kominn:
— Eg hringdi í hana, maður! bætti hann
við og ropaði upphátt yfír barborðið. Um
stund leit út fyrir að sá norski léti ekki
þar við sitja og hann barðist við kökkinn
í hálsinum. Loks náði hann fullu valdi á
kverkunum og tókst að kyngja kvöldmatn-
um aftur ofan í meltingarveginn.
— Jesús María! sagði Vítas veitinga-
þjónn í hálfum hljóðum handan við barinn
og dró krossmark um bringuna. Enda stóð
hann í beinni skotlínu við Norðmanninn
og fór því með hljóðláta þakkargjörð fyrir
helgimyndinni á veggnum og spurði svo:
— Hvað má bjóða herranum!
— Hringdirðu í hveija? spurði írinn aft-
ur á móti og var búinn að gleyma sokkna
þjóðgarðinum fyrir forvitni sakir. írski
efnahagsráðgjafínn var fyrir löngu hættur
að kippa sér upp við norræna veislusiði á
framandi barstúkum og hafði meiri áhuga
á merkilegum símtölum.
— í hana Melódíu mína, maður! þusaði
Norðmaðurinn argur og strauk framan úr
sér bleytuna með handarbakinu áður en
hann byijaði á þriðja vínglasinu frá Vítasi
á bamum: — Hún dansar hoppræl fyrir
Konráð Hilton suður í Arabíu!
— Melódía í Arabfu dansar hoppræl
fyrir Hilton? át íslendingurinn eftir hissa
og landlægur áhugi fyrir ættfræði vaknaði
strax. Hann sneri baki við Péró á skjánum
og spurði Norðmanninn: —• Hverra manna
er hún?
Sá norski leit með galopinn munninn á
frænda sinn í föðurætt: — Kunnið þið ís-
lendingar enga mannasiði á betri vínstúk-