Lesbók Morgunblaðsins - 18.09.1993, Qupperneq 12

Síðan fór Guörún heim en Gestur reiö í brott og mætti heimamanni Ólafs viö
túngarö. Hann bauö Gesti í Hjaröarholt aö orðsending Ólafs. Gestur kvaöst
vilja finna Ólaf um daginn en gista í Þykkvaskógi. Snýr húskarl þegar heim og
segir Ólafi svo skapaö. Ólafur lét taka hesta og reiö hann í mót Gesti viö
nokkura menn. Þeir Gestur finnast inn viö Ljá. Ólafur fagnar honum vel og
bauö honum til sín meö allan flokk sinn.
Gestur þakkar honum boöiö og kvaöst ríöa
mundu á bæinn og sjá hibýli hans en gista
Ármóö. Gestur dvaldist litla hríö og sá þó
víöa á bæinn og lét vel yfir, kvaö eigi þar fé
til sparaö bæjar þess.
Ólafur reið á leiö meö Gesti til Laxár. Þeir
fóstbræöur höföu verið á sundi um daginn.
Réöu þeir Ólafssynir mest fyrir þeirri
skemmtun. Margir voru ungir menn af
öðrum bæjum á sundi.
Síöan keyröi Gestur hestinn og reið í brott.
Þá hlupu þeir Kjartan og Bolli af sundi er flokkurinn reiö að, voru þá mjög klæddir er þeir Gestur og
Ólafur riöu aö. Gestur jeit á þessa hina ungu menn um stund og sagöi Olafi hvar Kjartan sat og svo Bolli
og þá rétti Gestur spjótshalann aö sérhverjum þeirra Ólafssona og nefndi þá alla er þar voru. En margir
voru þar aðrir menn allvænlegir. þeir er þá voru af sundi komnir og sátu hjá árbakkanum hjá þeim
Kjartani. Ekki kvaöst Gestur þekkja ættarbragð Ólafs á þeim mönnum.

Þá mælti Ólafur:
Eigi má ofsögum segja frá
vitsmunum þínum Gestur er
þú kennir óséna menn og þaö
vil ég aö þú segir mér hver
þeirra hinna ungu manna mun
mestur verða fyrir sér.
Það mun mjög ganga
eftir ástríki þínu aö um
Kjartan mun þykja mest
vert meðan hann er uppi.
En nokkuru síöar ríöur Þóröur hinn lági son
hans hjá honum og mælti:
Hvaö ber nú þess
viö faölr min er þér
hrynja tár?
Þarfaleysa er aö segja þaö en eigi nenni ég
aö þegja yfir því er á þínu dögum mun fram
koma. En ekki kemur mér aö óvörum þótt Bolli
standi yfir höfuösvöröum Kjartans og hann
vinni sér þá og höfuðbana og er þetta illt að
vita um svo mikla ágætismenn.
\
12