Alþýðublaðið - 08.12.1983, Blaðsíða 3

Fimmtudagur 8. desember 1983
3
Einar Bjarnason form.
Lögreglufélags Reykjavíkur:
Hatursskrifin
hefðu mátt bíða
þar til báðir aðilar
máttu svara fyrir sig
Afkoma 1
4. Geðar verði ráðstafanir er tryggja
að lánakjör og vextir af húsnæðis-
lánum (Lífeyrissj. og Húsnæðis-
stofn.) hækki aldrei umfram tekjur
eða launataxta launafólks.
5. Gerðir verði skammtímasamn-
ingar er taki gildi eigi síðar en frá 1.
jan n.k. og gildi til 1. maí n.k.
í ljósi þeirrar staðreyndar, að illa
horfir með afkomu þjóðarbúsins,
telur launamálaráð SFR skynsam-
legt að bíða með frekari kröfur til
vorsins.
Forsenda þess að slíkt sé gerlegt,
er að vandamál þeirra er við verstan
kost búa, verði leyst strax. Séu
stjórnvöld ekki reiðubúin tilþess.er
það skylda launþegahreyfingarinn-
ar að láta sverfa til stáls án frekari
orðalenginga, því afkoma þess
fólks þolir enga bið“
Allt að 1
fyrstu sex mánuði í ár eru samsvar-
andi tölur rúmar 1.2 milljónir. Ekki
fékkst uppgefið hvaða embætti um
er að ræða en augljóslega er þarna
átt við borgarfógeta í Reykjavík.
Sem sagt um 3.4 milljónir á einu og
hálfu ári. Tæpar 200 þúsund á mán-
uði og fastar tekjur að auki. Ekki
sem verst, sérstaklega þegar þess er
gætt, að engin leið er að fá upplýs-
ingar um þessar tekjur nema með
ráðherravaldi.
Það embætti, sem kemur næst
borgarfógeta í Reykjavík fær 473
þúsund í sinn hlut. Mun það vera
annað hvort fógeti í Hafnarfirði
eða Keflavík. Þau embætti sem
næst ganga í tekjum fá í sinn hlut
342 þúsund, 262 þúsund og 240
þúsund krónur, en ekki kom fram
hvaða embættismenn þarna eiga
hlut að máli. Tók ráðherra fram, að
hjá níu embættum skiptust tekjurn-
ar milli fleiri aðila. Alls voru 27 aðil-
ar nefndir í svari dómsmálaráð-
herra.
Dómsmálaráðherra svaraði einn-
ig fyrirspurn um innheimtulaun
vegna ríkissjóðstekna. Hæstu tekj-
ur í því tilviki voru samtals nærri
400 þúsund krónur á árinu 1982 og
fyrra helmingi þessa árs. Er þarna
líklega átt við tollstjórann í Reykja-
vík. 222 þúsund af þessari upphæð
eru til komin vegna innheimtu-
þóknunar af skemmtanaskatti.
Tekjur 32 aðilja vegna þessara
tekna eru yfirleitt á bilinu 30-100
þúsund á umræddu tímabili.
Albert 1
vöru og þjónustu, hún lögbundin
frá gildistíma bráðabirgðasam-
komulagsins. Takist sú verðstöðvun
ekki þá skuli laun bætt eftir um-
sömdum reglum.
— Vextir og verðbótaþáttur
vaxta vegna verðtryggðra íbúðalána
komi til frádráttar tekjum við á-
lagningu útsvars á árinu 1984.
— Sérstakt framlag verði greitt
leigjendum íbúðarhúsnæðis 1984
miðað við fjölskyldustærð og tekj-
ur. Þetta tryggi leigjendum svipaða
fyrirgreiðslu og vaxtafrádráttur
vegna íbúðalána.
Kristján sagði að samninga-
nefndin hefði óskað eftir samn-
ingafundi um þessar krqfur og að
jafnframt hefði sáttasemjara verið
skrifað bréf og þess óskað að hann
taki kjaradeiluna til meðferðar.
Eru tekjur 1
við sölu lausafjár.
Rétt er að taka fram að í allflest-
um tilvikum ef ekki öllum er hér um
að ræða opinbera starfsmenn, sem
sækja föst laun sín til ríkissins og
uppboðslaunin eru því aðeins við-
bót á fastar tekjur. Auðvelt er að
afla upplýsinga almennt um launa-
kjör ríkisstarfsmanna svo sem al-
þingismanna, dómara og fl. Þess
vegna er undarlegt ef tekjur upp-
boðshaldara eru slíkt feimnismál
og ekki er unnt að fá upplýsingar
um þau nema eftir sérstökum leið-
um.
Flestir blaðamenn eru ágætis-
menn. Ég þekki allmarga þeirra
sem ég veit að hafa sannleikann að
leiðarljósi. Marga sem vilja allt
misrétti bæta. Menn sem vita að
hlutlaus, þó gagnrýnin en umfram
allt sönn fréttaþjónusta er sennilega
allra nauðsynlegasti hornsteinninn
undir sjálfu lýðræðinu. Því miður
er örfáum annan veg farið. Þó virði
ég stéttina.
Hvern einasta dag og flestar næt-
ur hringja margir fréttamenn á
lögreglustöðina og spyrja tíðinda.
Til að greiða fyrir þeirra starfi veita
menn úr viðkomandi deildum um-
beðnar upplýsingar nema ætla
megi að þær spilli málsrannsókn.
Nafnleyndar sakborninga að sjálf-
sögðu gætt.
Þessir tengiliðir sem fréttamenn
eiga hér starfa við allar deildir em-
bættisins. Einhverjir þeirra ætíð á
vakt. Engum þeirra ber skylda til að
annast fréttaþjónustu. Þeir gætu
vísað á þá tvo yfirlögregluþjóna
sem til þess starfa eru settir. Þá yrði
nær ókleift að fá fréttir héðan nema
á skrifstofutíma.
Því miður kemur fyrir að frétta-
menn misþyrma þeim trúnaði sem
við sýnum þeim. Viðkvæm mál ýkt
og afbökuð, þeim slegið upp af al-
geru miskunnarleysi. Engu skeytt
um sorgir og sviða þeirra sem sak-
lausir eru.
Blöðin þarf að selja
Vegna þessara manna hefur sú
hugmynd stundum skotið upp kolli
að við meðaljónarnir hættum að
þjóna fréttamönnum. Vísum að-
eins á þá sem til starfans eru settir.
Þessi hugmynd hefur ætíð verið
kveðin niður og mun aldrei fá
hljómgrunn. Þótt við þekkjum
ýkju eða ósannindafólk er ekki rétt-
mætt að gera heilli stétt erfitt fyrir.
Minnstu þess í skrifum þínum
ágæti fréttamaður, þó finnirðu
laufblað fölnað eitt, er ekki bara
heimska heldur tröllheimska að
fordæma allan skóginn.
Það er alltaf hryggilegt þegar
fólk meiðist. Mínar kröfur til míns
fólks og minna félaga eru meiri en
þær sem ég geri til annarra. Þess
vegna finnst mér stórum hryggi-
legra en ella ef meiðsli fólks verða
rakin til átaka við lögregluna.
Meiðsli Skafta Jónssonar eru
allri minni stétt mikið harmsefni.
Við vonum innilega að hann verði
jafngóður sem fyrst.
Ég leyfi mér ekki að láta í ljós,
skoðun um aðdraganda þeirra
meiðsla. Málsskjöl varðandi kær-
una hefi ég ekki fengið að sjá enda
hlutlaus aðili sem rannsóknina ann-
ast.
Það mun hinsvegar vekja furðu
mína ef Iögreglumaður sem á löng-
um starfsferli er þekktur að sér-
stakri gætni hefur allt í einu tryllst
og framið fáheyrt níðingsverk. Ef
öll sagan er sönn mun stéttarfélagið
ekki liðsinna sínum manni. Því má
trúa.
Hitt mega menn líka reiða sig á
að sé fólk úr Lögreglufélagi Reykja-
víkur borið röngum sakargiftum
verður hendi ekki af því sleppt. Fyrr
má drjúgum frjósa.
Hamfarir pressunnar gegn Iög-
reglunni hafa verið með hreinum
ódæmum nú undanfarið. Ég þori
að segja að aldrei hafi nokkur ís-
lensk stétt fengið því líka meðferð.
Sum þessi hatursskrif hefðu að
skaðlausu mátt bíða þar til báðir
aðilar máttu svara fyrir sig. Þó
sumar þessar greinar séu ljótar eru
þær allar einhverra svara verðar
utan sú sem Dagfarafyrirbrigðið
dreit á pappír í gær.
Stundum vefst það ögn fyrir mér
að skilja fréttamat sumra „frétta-
manna“. Það skyidi þó ekki skipta
máli hvort fjallað er um miðlungs-
jón eða sérajón. Gilda kannski sér-
stakar reglur um hinn dýrðlega
Pressujón?
Meistarar þessara greina hafa
flestir áhyggjur af öryggi borgar-
anna þegar vitað er að stétt stór-
hættulegra lögreglumanna gengur
ennþá laus. Ég harma innilega og
algerlega refjalaust öll þau tilvik
þegar mín stétt hefur orsakað
meiðsli eða valdið öðrum tjóni. Því
miður erum við afskaplega ófull-
komnir. Hvorki betri né verri en
önnur mannanna börn.
Samt eru tvær hliðar á flestum
málum. Ef einhver vill vita þá er
auðsannað að mun fleiri lögreglu-
menn meiðast í átökum við borgar-
ann en hið gagnstæða. Þetta hefur
þó aldrei verið frétt. Hversvegna
ekki Pressujón?
Það skyldi þó ekki vera að nota-
legt þyki að níða stétt sem bundin er
þagnareiði og má ekki nota þau
vopn sem hún þó hefur í hendi.
Hversu margir stéttabræðra minna
hafa brugðist sínu heiti? Svaraðu
því Pressujón.
Allt frá því að Danakonungur lét
stofna opinbera löggæslu hér á
landi og þar til fyrir örfáum árum
síðan var talið sjálfsagt að lögreglu-
menn sættu sig bótalaust við bæði
kjaftshögg og kárínur. Jafnvel
höfuðkúpubrot eftir bareflishögg
óbótamanns get ég fært sönnur á að
lögreglumenn hafa mátt þola án
allra miskabóta.
Þessu erum við loks á leið með að
breyta. Síðasta félagsstjórn Iét á því
herrans ári 1981 reka miskabóta-
mál. Hið fyrsta í allri sögu félags-
ins. Lögmaður okkar rekur nú sex
eða sjö skaðabótamál vegna
meiðsla sem lögreglumenn hafa
hlotið af völdum misyndismanna
nú síðustu mánuði. Handarbrot,
tvö nefbrot, spörk í kynfæri, rif-
brot, brotnar tennur, ljótur skurður
i andlit. Þú vissir um þetta allt kæri
Pressujón. Aðeins tvö þessara mála
urðu þér að fréttum.Reyndar smá-
um fréttum. Voru löggurnar ekki
nógu vel ættaðar? Voru þetta bara
meðaljónar?
Viðurkennt skal að þú vissir ekki
um þegar ég varð fyrir árás sem olli
miklum og varanlegum heyrnar-
skemmdum. Ég sagði þér ekki frá
því. Síðan eru líka átján eða nítján
ár og þá hluti starfsins sem ekki
þýddi um að fást. Ég hef heldur
aldrei unnið við Tímann.
Manstu nokkuð hvað lögreglu-
maðurinn (nú ennfremur útvarps-
maðurinn), Ragnheiður Davíðs-
dóttir, hafði til saka unnið þegar
maður sparkaði í andlit hennar og
nefbraut hana? Var hann í sjálfs-
vörn? Var hún kannski að mis-
þyrma honum? Pressan vissi um
þetta mál. Ekki fréttist neitt um úr-
bræddar ritvélar. Kannski ekki von,
ekki er Ólafur Þorsteinsson mágur
hennar.
Arnþrúður Karlsdótir, núverandi
útvarpsmaður starfaði sem lög-
reglumaður um árabil. Eitt sinn
þegar hún sat undir stýri lögreglu-
bifreiðar var ráðist á hana þannig
að hún lá eftir meðvitundarlaus. Ég
man ekki hvort fjölmiðlarnir fréttu
þetta. Hún átti heldur ekki maka
við Dagblaðið.
Arnþrúður var góður lögreglu-
maður. Eitt sinn gekk hún venju
fremur hart fram enda mannslíf þá
í veði. Við það handleggsbrotnaði
hún svo illa að fullur bati fæst
aldrei. Hvernig slóstu þeirri frétt
upp virðulegi Pressujón? Nú var
það. Þetta var líka lítið efni. Enginn
starfsmaður útvarpsins var mágur
hennar.
Eitt sinn sem oftar stöðvaði hún
ölvaðan ökumann. Hann ók
skyndilega af stað aftur með Arn-
þrúði þáverandi lögreglumann fasta
við bílinn. Sem alþjóð veit slapp
Arnþrúður lifandi. Hún þakkar
það góðri líkamsþjálfun. Var á
þeim árum landsþekktur íþrótta-
maður. Marin var hún þó, bólgin og
tognuð. í næstu spurningu minni er
enginn broddur og ég treysti því
að einhver góður fréttamaður svari
henni.
Myndu fjölmiðlar gera því áþekk
skíl ef Arnþrúður útvarpsmaður
lenti nú í því sama.
Jónas Kristjánsson lætur sér
sæma að senda lögreglustjóranum í
Reykjavík brigslyrði. Þ.á.m. að
hann nálgist nú endamörk opin-
berrar þjónustu. Langt er seilst að
telja fólki það ávirðingar að eldast.
Það er vissulega ekki mitt að taka
upp hanskann fyrir þann sem veld-
ur honum fullvel sjálfur. Gaman
væri þó að vita hvar í röðinni JK.
stóð þegar Drottinn úthlutaði rétt-
sýninni.
í röðum okkar lögreglumanna
má finna þverskurð þjóðfélagsins.
Hjá okkur starfa kennarar og mjög
margir aðrir prýðilega menntaðir
menn. Hér eru fyrrverandi iðnaðar-
menn, verkamenn, sjómenn og
bændur. Svo mætti lengi telja.
Þessu fólki sendir Jónas Krist-
jánsson þá kveðju að búast megi
við að lögreglumenn ljúgi hver um
annan þveran. Mér flýgur í hug
málshátturinn gamli. Margur hygg-
ur mann af sér. Alténd er löngu
tímabært að vernda sannleikann
fyrir Jónasi Kristjánssyni.
Einar Bjarnason,
form. LR.
Jafnmikið 1
áætlanir í þessu efni og viðunandi
aðstöðu komið á fyrir þessa sjúkl-
inga. Á árinu 1982 þurftu nærri
þrjú hundruð manns á geislameð-
ferð að halda vegna krabbameins.
Gert er ráð fyrir, að um 200 manns
af þeim hefðu þurft á að halda sér-
stakri meðferð með svokölluðum
línuhraðli, sem ekki er til hér á landi
og aðeins er unnt að koma fyrir í
þar til gerðri nýbyggingu.
Eins og fram hefur komið er það
mat lækna, að ef ekki verður bætt
úr aðstöðu krabbameinslækninga á
næstu árum, verði að senda sjúkl-
inga utan i stórauknum mæli. Með-
alkostnaður á sjúkling í ár sem
sendur var utan til geislameðferðar
er nálægt 440 þúsund krónum og sé
aðeins gert ráð fyrir utanferðum
um helmings sjúklinga á síðasta ári
til ge’slameðferðar með línuhraðli,
þá væri þessi kostnaður kominn í
um 64 milljónir króna. Það er ein-
mitt sú upphæð, sem farið er fram
á í K-bygginguna á næsta ári.
Matthías Bjarnason, heilbrigðis-
ráðherra sagði, að fyrirsjáanlegt
væri að framkvæmdir myndu ekki
hefjast á þessu ári að óbreyttum að-
stæðum. Byggingartíma myndi því
seinka um eitt ár. Hann sagðist hafa
þungar áhyggjur af stöðu þessara
mála eins og fram hefði komið þeg-
ar rætt var um hjartaskurðlækning-
ar á Alþingi fyrr í vetur.
Ráðherra ítrekaði, að nútíma-
geislameðferð yrði ekki fram-
kvæmd hér á landi fyrr en línuhrað-
all hefði verið keyptur til landsins.
Fram kom að sjö slík tæki eru nú til
á sjúkrahúsum í Kaupmannahöfn.
Af tölum, sem ráðherra nefndi
um útlagðan kostnað vegna utan-
fara krabbameinssjúklinga, sést vel
hve alvarleg staða þessara mála er
nú. 19 sjúklingar þurftu að leita á
síðasta ári utan vegna illkynjaðra
sjúkdóma og nam kostnaður vegna
þeirra um 2.5 milljónum króna. Nú
á þessu ári hefur þessi kostnaðar-
liður tvöfaldast, er kominn yfir 5.5
milljónir króna og fjórtán sjúkling-
ar höfðu leitað sér lækninga á þessu
sviði fram til nóvemberloka í ár.
„Og þið kallið ykkur lækna! Þetta er þriðji Andropovinn sem við höfum
misst í þessum mánuði!“. (úr Punch.)