Tíminn - 18.01.1967, Síða 3

MIÐVIKUDAGUR 18. janúar 1967
TÍIVflBNN
Þessar brosmildu stúlkur eru
á eins konar mótmælagöngu á
götu í París, en sannast sagna
höfum við ekki hugmynd um
hvert tilefni móbmælanna er.
Liklega eru sbúlkurnar bara að
★
5. febrúar n.k. verður haldið
uppboð og sýning á málverk-
um eftir meistarann Picasso og
verður þessum atburði sjón-
varpað frá London gegnum
Early Bird hnöttinn, sem er
á braut umhverfis jörðu. Sjón-
varpssendingin mun sjást í lit-
um samtímis í París, London,
New York, Dallas og Los Angel
vekja afhygli a ser og tizku-
teiknaranum Jaques Esterrel,
en þessar hnátur vinna í þjón
ustu hans, og samkeppnin úti
í hinum stóra heimi er hörð
og allra ráða neytt.
stutta stund á gítarinn, leyfði
stúlkunni að horfa á vanga-
svip sinn og lét þar við sitja.
Síðan var róið aftur upp að
ströndinni — og þá var stúlk-
an reiðubúin til að stofna til
ástasambands.
Greinarhöfundur segir tnn-
fremur að norrænar siðvenjur
og frjálsiegur hugsunarháttur
hafi orðið mikil á'hrif á líf
Suðurlandabúa, og mörg þess-
ara skyndiástasambanda hafi
leitt til hamingjusamar hjóna-
banda.
★
Ekki er öll vitleysa eins.
Tvær systur, 16 og 17 ára, tóku
óléttupillur móður sinnar
ófrjálsri hendi, en settu í stað-
inn pillur gegn sjóveiki. Með
þær pillur fór móðirin í ferða-
lag í góðri trú. Þegar fo.reld-
arnir komu aftur úr ferðalag-
inu, tóku Iþau eftir því, að mik
il veizluhöld höfðu átt sér stað
í fjarveru þeirra, og þegar
faðirinn baðst skýringa, kom
það upp úr dúrnum að stúlk-
urnar höfðu tekið óléttupillur
móður sinnar. Móðirin varð
miður sfn við þessi tíðindi, og
fór nú að skilja hvers vegna
henni hafði ekki liðið sem bezt
síðustu daga ferðarinnar.
Læknirinn tók síðan af allan
vafa — nýr 'borgari mundi bráð
lega sjá heimsins Ijós!
★
ísland ber furðu oft á góma
í erlendum blöðum, og í karl-
mannablaðinu Esquire er bent
á helztu kosti landsins fyrir
ferðamenn. Fyrir utan eldgos,
jökla og önnur náttúrunndur
er minnst á ljóshærðar og rauð
hærðar íslenzkar stúlkur, af-
komendur víkinga, Skota og
íra. Bezta ráðið til þess að kom
ast í kynni við þessar stúlkur,
er að bregða sér á veitingahús
t.d. Klúbbinn eða Röðul, þar
sem þær er að finna mannlaus-
ar, sem stafar einfaldlega af
því, að flestir islenzkir karl-
menn eru úti á sjó. se"ir blað-
ið.
★
Fjórir Villueigendur í ná-
grenni Árósa, voru furðu lostn
ir er þeir litu út einn morgun-
inn og sáu, að gulleit leðja
hafði þakið garðana hjá þeim.
Albertina Mamphe Makai
heitir þessi brosmilda kona,
sem er komin alla leið frá
Sómalíu til náms' í Danmörku.
Hún er ásamt 14 öðrum kon-
um frá Afríku, á sex mánaða
námskeiði, þar sem kennt év
m.a. næringarfræði, umönnun
barna, hússtjórn, meðferð hús-
dýra, sálarfræði, viðskiptafræði
o.fl. gagnlegt.
★
Við athugun reyndist þetta
vera hálfunnið smjörlíki 'úr
verksmiðju í nágrenninu. Um
80 tonn af smjörlíki höfðu far-
ið út í skolpleiðslur og mynd-
að þar stíflur, þannig að vökv-
inn flæddi yfir garðana og hálf
fyllti kjallara eins hússins.
*
Elzti, starfandi skurðlæknir
veraldar er kóna, Florence Ar
onstrong Keller, 91 árs gömul.
Daglega ekur hún gegnum
borgina og til sjúkrahússins.
Hún er enn í fullu fjöri og
daglega framkvæmir hún
margs konar uppskurði, stóra
og smáa. 60 ár eru nú liðin
síðan hún tók embættispróf í
New Zealand og enn eru
hendur hennar jafn styrkar og
þá.

es.
í sjónvarpinu verður sýnt
stærsta safn mynda eftir Pic-
asso er nokkru sinni hefur ver
ið sýnt í einu, en hámark send
ingarinnar verður þegar eitt
verkanna verður boðið upp til
stuðnings við endurreisnar-
starfið í Flórens á Ítalíu, sem
varð svo illa úti í flóðunum
á sl. ári.
Um 100 myndir sem birtast
í sjónvarpinu hafa aldrei ver-
ið sýndar almenningi fyrr.
Picasso finnst mikiS til um
þennan atburð, en það er
enska útvarpið og sjónvarpið
sem stendur fyrir útsending-
unni, sem nefnd hefur verið
„Bravo Picasso."
★
Við rákumst á grein í dönsku
blaði þar sem rætt var um
efni, sem sífellt er á dagskrá
— lauslæti norrænna stúlkna á
baðströndum Suðurlanda. Einn
venjulegur „pappagallo" í Sorr
ento sagði greisarhöfundi
trúnaði, að hann þyrfti ekki
að leggja sig svo mjög í líma
til að ná ástasambandi. Tvisv-
ar til þrisvar í viku fór hann
á stúfana og náði sambandi við
norræna stúlku sem hann
bauð um borð í ræfilslegan
bát. Hann tók þrjú til fjögur
áratog þangað sem máninn
merlaði á Napoli flóanum, lék
★ ★
Nú er fatnaður úr pappír að 3 dollara. Eins og sjá má gefa hlýtur það að vera skemmli-
ryðja sér til rúms. Þessar pappírshattarnir í engu eftir legt að geta valið sér nýjan
fögru konur bera hatta úr papp venjulegum höttum, og mikið hatt vikulega eða svo.
ír, sem kosta ekki nema um

3
Á VÍÐAVANGI
Togarar í landheigi.
Dagur á Aþureyri segir:
„Útlit er fyrir að draga muni
til átaka um I-,|»ð á Alþingi,
hvort leyfa skuli botnvörpu-
vciðar íslenzkra skipa í iand-
helgi. Svokölluð togaranefnd =
vcgum ríkisstjórnarinnar vi'i
nú bæta hag togaraflotans á
þennan hátt og sums staðar á
Suðvesturlandi eru kröfur
komnar fram um það úr ver-
stöðvum, að bátum, sem ekki
geta stundað síldveiðar á hafi
úti, verði leyft að nota botn-
vörpu í Faxaflóa og við suður-
ströndina án tillits til land-
helgislínunnar. En víða um
land mun verða hörð andstaða
gegn því, að þannig verði að
farið, enda hafa bátasjómenn
bitra reynslu af ágangi botn-
vörpuskipa, útlendra og inn-
lendra, og margir óttast, að
upptaka botnvörpuveiða í land
helgi geti orðið til að spilla
fyrir sókn fslendinga í land-
helgismálunum.
„Þeir brosa".
Einn af þeim, sem látið hafa
ljós sitt skína á þessu sviði
er Þorsteinn Arnalds fram-
kvæmdastjóri Bæjarútgerðar-
innar í Reykjavík, sem ritaði
í vetur grein um þetta efni í
Mbl. Þorsteinn ræðir sean
vænta mátti rekstursörðugleika
og mælir fast með því að tog-
urunum verði hleypt inn í
landhclgina. Telur Þorsteinn
það mikið hagsmunamál fyrir
aðalútgerðarstöð togaranna,
Stór-Reykjavík, að þetta verði
gert og kallar það furðu milda,
að dreifbýlismenn, t. d. Vest-
firðingar, skuli gera sig svo
digra að ræða það mál á fund-
um og bera fram andmæli.
Kemur hann í hugleiðingum
sínum um það efni víða við
og segir m.a.:
„f þessu sambandi er vert
að minnast hinn fjölmörgu
ákvarðana Alþingis, þar sem
veitt er fjármagni frá þéttbýl-
inu við Suðvesturland til dreif-
býlisins með þeim röksemdum
að það sé gert til þess að stuðla
að jafnvægi í byggð landsins.
Er nú svo komið, að enginn fer
með þessi orð án þess að
brosa.“
Jafnvægi í byggð.
Það er kannski ckki nema
eðlilegt og í samræmi við ann-
að, að þeir sem nú gerast ákaf-
astir talsmenn þess, að hleypa
togurunum inn í landhelgi
„brosi“ að þeirri skoðun að
stuðla beri að jafnvægi f byggð
landsins. Framtíð landsbyggð-
ar byggist sem sé að verulegu
leyti á því, að bátaútvegurinn
geti haldið áfram að stunda
veiðar sem víðast og frá sem
flestum útgerðarstöðum og að
fiskim'ið þeirra njóti nauðsyn-
legrar verndar. Það getur líka
vel verið, að Þorsteinn Arn-
alds og sálufélagar hans í
Reykjavík haldl áfram að
„brosa“, þó að landsbyggð eyð-
ist. En þeir munu þó reynast
fleiri, Reykvíkingarnir, sem
ekki „brosa“ að slíku eins og
nú standa sakir, hvað sem síð-
ar kann að verða“.