Tíminn - 13.05.1967, Page 12

28
TIMINN
LAUGARDAGUR 13. maí 19G7.
BARNA-TIMINN
Hiólreiðaferðalag
Daginn eftir sumardaginn
fyrsta fór Jhópur af kröHaum
úr 11 ára bekk B úr Æfinga-
deild Kennarasfcólans í hjól-
reiðaferðalag. Það gerðust
reyndar engir stórviðburðir í
þeirri ferð, en nóg tiil þess, að
haegt væri að skrilfa um
skemmtilega sögu. Þa? er
eiim af þátttakendunuiK, sem
segir olkkur frá.
Við vorum tiu talsins, sem
lögðum upp frá Nesti við Vest
urlandsveg með nesti og nýja
skó. Klukkan var að verða
þrjú, þegar við hjóluðum upp
gamia veginn upp að Árbasjiar-
hverfi. Sum okkar kvörtuðu
um þorsta og þess vegna var
haldið þegar niður að Elliðaá,
og þar setzt og tekið upp nest
ið.
Endumærð á sál og líkama,
héldum við svo áfram, fram
hjiá Efri-Páksihúsum og upp
að Riauðhólum. Þar kom dá-
lítið skrítið fyrir. Tveir menn
komu ríðandi á harðaspretti
á móti okkur. Ekki veií Ag,
hvort við vorum svonp vigaieg
útlits, en hvað um það, annar
hesturinn fæMist og henti
reiðmanninum af baki, ásamt
hörðum rúgbrauðsbita, sem
reið berbakt (ekki rúgbrauðs-
bitinn, heMur maðurinn).
Nú komum við á krossgöt-
ur, og greiddum atkvæði um,
hvort halda skyldi að Rauða-
skógi eða Elliðavatni. Rauði-

skógur vann, en við áttum fljót
lega eftir að iðrast þess, pví
Framhald á bls. 30.
Skrítla, sem Hafdís Einars-
dóttdr sendi.
Eínu sinni kom Sveinki litli
tiil pabba síns og sagði:
„Heyrðu palbhí, anig langar
svo tál að giffta mig.“
„Jæja, væni minn, og hverri
þá?“ Þú ert nú annars ekki
nema fjögurra ára, svo að þér
liggur ekM mifcið á.“
„Ég vid giftast henni
ömmu“.
„Nei, það er ekki hægt. Hleld
urðu, að þú rnegir giftast
henni mömmu minni?“
„Já, af hverju má ég þáð
ekki? Þú ert gifftur henni
mömmu minni.“
Svar við gátu í seinasta blaði:
Horaður hrútur.

Póstkassinn
Sálbakjfa 29.4. 1967.
Kœri Barnatími.
Komdu sæll ag ég þakka þér
kæriega fyrir dúkkuna. Ég átti
enga svona dúkku en mig
hefur alítaf langað til að eign-
ast svona dúkku svo að ég var
mjög heppin. Mig langart il
að þakka þér fyrir allt sem þú
hefur komið með í barnatím-

Saga fyrir sjö ára börn
eftir Aldísi í 1. bekk J í Öldutúnsskóla.
Einu sinni voru tveir strákar, sem hétu Siggi og Jón. Þeir léku
sér allan daginn fyrir framan húsið hans Jóns. Jón sagði við
Sigga: „Ég held, að við ættum að vera svolítið inni.“ „Já það
verður gaman“ sagði Siggi. Þá sagði Jón: „Ég á nýjan bíl, ég
fékk hann í gær.“ „Hvernig er hann á litinn?“ spurði Siggi.
„Hann er rauður“, sagði Jón. „Eigum við að fara núna inn
Siggi minn?“ „Já, við skulum fara, það er orðið svo dimmt“,
sagði Siggi.
ann. Svo langar miig til að
senda þér mynd aff Kisu en
mér þykir alltaf allar kistrr svo
skemmtilegar sérstaklega þeg-
ar þær eru litlar. Svo ætla ég
að skrifa hérna smá vxsu um
kisu. Jœja vertu svo blessaður
og sæll.
Erla Fanney Óskarsdóttir.
Sólbakka, Rang.
Komdu kisa mín, kló er
falleg þín
og kátt þitt gamla trín.
Mikið malar þú, mér það
lfkar nú
vífi't ertu vænista hjú.
Banar margri mús, mitt þó
friðartiús
ekki er á þér lús, oft þú
spilár krús.
Undur sniðug, létt og liðug
leikur bæði snör og fús.
Við sfculum drekka dús.
Bless. Erla F. Óskarsdóttir.
Hvít sól heilags anda
Vorið er komið. Loksins.
Þess var langt að bíða í ár.
En hefur vorað enn í sál
þinni eða minni? Andi vorsins
og heilagur andi Guðs í manns
sál er raunverulega líkt og
greinar á sama meiði. Enginn
eðlismunur, heldur aðeins að-
stöðumunur. Annað vorið er
í heimi hins sýnilega, 'hitt í
heimi hins ósýnilega.
Sumum finnst svo óskiljan-
legt þetta með heilagan anda,
finnst það næstum mega missa
sig úr boðskap og boðuri Krist-
insdóms..
En það er kórónan á öllu
saman. Hvað vœri veröld án
vors?
Hivað væri fæðing og upp-
risa, jól og páskar án hvíta-
sunnu, án áhrifa undursam-
legs kraftar, sem skapar gró-
andann í sálum og samfélagi
manna.
Um IkristinD. dóm, stefnu,
skoðanir og Játningar þarf í
raun og veru aldrei að deila.
Það sést eða öllu heldur
finnst, hvar sannur kristinn
dómrar er að verki.
Þar er alltaf eitthvað að
gróa, eitllhvað að vera fegurra
betra, traustara og sannara.
Andi Ikristins dórns vinnur
sams konar verk í mannssál-
um, söffnuðum, borgum og
þjóðffélögum eins og vorblær-
inn og sólskinið í ríki náttúr-
unnar.
Jafnvel í svokölluðu heiðnu
þjóðfélagi eða ökristnu getur
slíkur gróandi orðið ef áhriff
hins sanna 'kristmsdóms kæm-
ist að með fcraft sinn eða
varma, ljós sitt eða yl. Þess
vegna ættum við ekki og þurff-
um við ekki að deila um rétt-
trúnað eða frjálislyndi, heitt-
trúarstefnur og skynsemi-
stefnur í trúmálum, ekkert að
ræða um játningatrúan eða
játningatóman kristinn dóm.
Hvítasunna mannlífsins, á-
hrif og ávextir heilags anda
sanna, hvað er áhrifamest, og
hivar andi Krists og kærleika
Guðs er að verki.
Þetta var Krísti sjálfum
ljóst frá upphafi, þess vegna
sagði hann:
„Af ávöxtum þeirra skuluð
þér þekkja þá“, þannig lýsi
ljós yðar mönnunum". „Ekki
munu allir þeir, sem við mig
segja: Herra, herra, koma í
himnarí'ki heldur þeir, sem
gjöra vilja míns himneska
föður/*
Öll þessi ummæli eru úr
Fjallræðunni áhriffamesta
tæki heilags and'a i hinum
sýnilega heimi, öllum sem iesa
af opnum hug, frjlálsri hugsun.
Og Pá'll postuli sagði:
Vilji Guðs er hið góða, fagra
og fullkomna.
Þarna er því mœlikvarðinn
þar sem unnið er að því að
efla góðvild, fegurð og snilli,
fullkomnun, þar er heilagur
andi hvít sól heilags and'a að
skapa vor mannlífs á vegum
kristins dóms.
Ef ekfci þá eru aliar bænir
aðeins bergmál, allir sálmar
aðeins þrugl, allar prekdkan-
ir aðeins misjafnlega þægi-
legur hávaði, allir prestar að-
eins gervimenn og allir biskup
ar jafnvel páfinn sjálfur að-
eins trúðar í helgiskrúða, öll
kirkjan ávaxtalausa fíkjutréð
á vegi Jesú Krists, og visnar
fljótlega alveg. Þá þýðir efcki
að þylja bænir og játningar
kenna og læra hebresku,
grísku og latínu í guðfræði-
deildum hásfcóla, gaula úr grall
ara eða hátíðasönginn, klæðast
gullskrauti hökla og helgilíns,
það verður allt saman innan-
tómt án heilags anda.
En ávextir andans eru:
Kærleikur
gleði
ÞÁTTUR KIRKJUNNAR
friður
gæska
góðvild
trúmennska
hógværð
bindindi
íhuigið þessa upptalningu.
Hafið hana að pröfsteini nú
þegar verið er að prófa í ÖU-
um skólum. Hún er upptalning
þeirra frœða sem kristinn mað
ur, kristinn söffnuður og krist-
in þjóðin verður að kenna
til að eiga skilið að kallasit
kristin.
Hvernig mundum við stand-
ast slikt próf í velferðarríkinu
íslenzka t.d. í tirúmennsku og
bindindi, þótt ekki væri nú
minnzt á alla hina fölsku
gleði, köldu góðvild, friðleysið
og hógværðarskortinn, þar sem
æsing og taugaveiklun ræður
mestu í samskiptum heimilis-
fól'ks, hjóna og samstarfs-
manna.
Það er mikið um alls konar
sýningar nú á dögum. Ávexti
heilags anda er raunar erfitt
að setja á sýningu, enda er
það framandi eðli þeirra og
fegurð. Þeir tilheyra hinu ei-
Iífa, ósýnilega og yfirskilvit-
legia eru þættir í guðseðli
mannssálar.
En lífct og jurtir, blóm og
grös vaxa upp úr köldum
dimmum iarðvegi við kossa
vorgo'lunnar þannig vakna
þessir eðliskostir við áhrif frá
anda Guðs.
Og ef til vill er fátt í hinu
tæknilega líffi ofckar nútáma-
fólfcs, sem fremur líkist hedi-
ögum anda en uafmagnið á-
hrif þess og verkanir.
Á stórri sýningu erlendis
hafði nýlega verið komið fyrir
eftirtektarverðri og áhrifamik-
illi deild fyrir rafimagn, þar
sem allskonar raiftækni voru
sýnd.
Yfir skrautlegu hliði að þess
ari deild stóðu orðin:
LJÓS
KRAFTUR
VARMI.
Það er nákvæmlega þeitta,
sem andi Drottins, hdn hvíta
sál hei'lags lífsanda veitir til
að skapa vor mann'lífsins: Erið
fögnuð, bræðra'lag, ' réttlæti
og samstarf.
Viltu veita geislum þessarar
hvítu sunnu frá hedmi hins
ósýnilega og eilífa viðtö'ku
líkt og frjó gróðurmold, eða
viitu hrinda þeirn frá þér eins
og j'öbullinn í allri sinni stoltu
fegurð og sjáfflbyrgingsskap.
Á þessari afstöðu byggist
framtíðarsinnar mannkyns alls
„Öllum hafís verri er bj'ant-
ans ís“.
„En sá heiti blær, sem til
hjartans nær
frá hetjanna fórnarstól.
Éræðir andans fe þaðan afi-
ur ris @
fýrir óikomna tíma sól“.
Hvít sól heilaigs anda.
Árelíus Níelsson.